तसलिमा नसरिन- मयमनसिंहमा प्राइभेट कोठा नपाइए पनि ढाकामा पाइन्छ भनेर रुद्र भनिरहन्थ्यो । तर, म कसरी ढाका जान सक्थेँ र १ रेलमा चढेर एक्लै जान त सक्थेँ होला, तर घरबाट अनुमति देलान् र १ अन्त्यमा सान्दाइ मयमनसिंह आएका वेला ढाका जान जिद्दी गरेँ । ‘पहिलो वर्षको जाँच पास गरेको प्रमाणपत्र लिन ढाका जान्छु,’ भनेँ ।
ढाका पुग्नेबित्तिकै ‘एकजना साथीलाई ढाका विश्वविद्यालयको होस्टेलमा भेट्न जान्छु’ भन्दै सान्दाइको कोठाबाट हिँडेँ । र, सीधै रुद्रको कोठा गएँ। तर, रुद्र खुसी भएन । खुसीमा उफ्रिनु वा पीडामा आँसु झार्नु रुद्रका लागि असम्भवप्रायः थियो । शिरदेखि पाउसम्म ऊ रूखको ठुटोजस्तै थियो । ऊ आफ्ना अनुभूति बाहिर देखाउँदैनथ्यो ।
रुद्रले मलाई साडी लगाउन दियो । सेतो साडीमा स–साना फूलका बुट्टा थिए । पेटीकोट र ब्लाउज पनि साडीसँग मिल्ने थिए । रुद्रकी बहिनी विठीले छानेकी थिई यो साडी । रुद्र आफैँले मलाई साडी छानेर कहिल्यै दिएको थिएन । पहिले उसले दिएको हरियो सुती साडी पनि उसकी साथी मुक्तिलाई छान्न लगाएको थियो । मचाहिँ रुद्रलाई जन्मदिनमा दिने उपहार आफैँ छानेर किन्थेँ । कुन रङको सर्टसँग कुन रङको पेन्ट मिल्छ, म आफैँ छान्थेँ । अरूलाई साडी छान्न लगाउँदा रुद्र मेरो रूपरंगबारेमा भन्ने गर्थ्यो, अलि कालीखालको केटीलाई जुन सुहाउँछ, त्यही ।’
रुद्रले मुक्ति र विठी दुवैलाई हाम्रो गुप्त बिहेबारेमा भनेको रहेछ । त्यो रात उसले मलाई चाइनिज रेस्टुरेन्ट लिएर गयो। खाना खाएर हामी फर्कियौँ। मैले हाम्रो बिहेबारेमा कसैलाई बताएकी थिइनँ । रुद्रचाहिँ बिस्तारै सबै मान्छेलाई बताउन थालिसकेको थियो । त्यो रात मैले रुद्रकोमा बस्नुपर्ने भयो । तर, मैले जानुपर्ने थियो । सान्दाइलाई एक घन्टामा आउँछु भनेर हिँडेकी थिएँ ।
सान्दाइकोमा जान खोज्दा रुद्रले भन्यो, दाइकोमा जाने कुरा नगर । तिमी मेरी श्रीमती हौ । यही नै तिम्रो सबभन्दा ठूलो परिचय हो ।’
‘तर, यो परिचयले म अहिले बाँचेको जिन्दगी बाँच्न सक्दिनँ ।’
‘तिमी अवश्य सक्छौ ।’
‘तर, मैले सान्दाइलाई आफू झुनू सानिमाकोमा थिएँ भनेर झुट बोल्नुपर्छ ।’
‘त्यसो भए पीर नगर । म झुनू सानिमालाई कुरो मिलाउन आग्रह गर्छु ।’
‘तर, सानिमा माल्लिन् र ?’
‘किन नमान्नु र मैले सकेको गर्छु ।’
त्यो रात मैले रुद्रसँग बिताउनै पर्ने भयो । यो रुद्रको माग, आदेश, आग्रह, इच्छा, सबै थियो । रुद्रले भन्यो, ‘आज तिमी मलाई सम्पूर्ण रूपमा चाहिन्छ ।’
‘सम्पूर्ण भन्नाले।’
‘‘सम्पूर्ण भनेको सम्पूर्ण । पछिका लागि केही बाँकी नराखी ।’
यसको अर्थ बुझेर मेरो मुटु हल्लियो । मैले गलत गरिरहेको छैन भनेर आफूलाई आश्वस्त पार्न खोजेँ । वैधानिक रूपमै म आफ्नो लोग्नेसँग रात बिताउन गइरहेकी थिएँ । मेरै उमेरकी हसिना त त्यसो गर्न सक्छे भने मचाहिँ किन सक्दिनँ त ? मेरै कक्षाकी मन्दिराले पनि सहपाठी सौकतसँग गोप्य बिहे गरेकी थिई । ऊ पनि सौकतको कोठामा गएर रात बिताउँछे भन्ने हल्ला चलेको थियो ।
अन्त्यमा त्यो रात आयो । रुद्रले मलाई उसको कोठामा लग्यो । सर्ट, पाइन्ट खोलेर लुंगी मात्रै बेर्यो र बत्ती निभायो । त्यसपछि मलाई बोकेर ओछयानमा लगेर पल्टायो । म मनमनै भनिरहेकी थिएँ, ‘अब तेरो बिहे भइसक्यो । बिहेपछि लोग्नेसँग सुत्नुपर्छ । तैँले सुत्नैपर्छ । सबै केटीको नियति यही हो ।’
सडक–बत्तीको उज्यालो झयालबाट भित्र पसिरहेको थियो । मलाई त्यो उज्यालो चन्द्रमाको प्रकाशजस्तो लाग्यो । म रुद्रलाई माया गर्थें । ऊ मेरो लोग्ने थियो । रुद्रतिर ढाड फर्काएर एकैपोको परेर पल्टिएँ म । मेरो गुडुल्किएको शरीरलाई रुद्रले आफूतिर तान्यो । म होइन, खाली मेरो प्राणविहीन शरीरमात्र रुद्रको अँगालोमा बेरियो ।
मेरा हात छातीमा लपक्कै टाँसिए। रुद्रले निकै बल गरेर छातीबाट मेरो हात हटायो । म काँपिरहेकी थिएँ । रुदले मेरो ओठमा गहिरो चुम्बन गर्यो । मेरो ओठ बाक्लो र गह्रौँ भएजस्तो लाग्यो । नचाहँदा–नचाहँदै पनि म रुद्रलाई जोडजोडले धकेलिरहेको थिएँ । रुद्रले एक हातले मेरो ब्लाउजको टाँक खोल्यो । उसको ओसिलो जिब्रो मेरो छातीमा चलमलाउन थाल्यो । अस्तव्यस्त साडीमा अल्भिएर म उसको अँगालोमा निस्सासिरहेँ ।
‘हेर केटी, आफ्नो लोग्नेले भनेअनुसार गर । खुट्टा फाडेर राख । यही नै त हो तरिका ’ मैले आफूलाई बारम्बार यसो भनिरहेँ । त्यसपछि मैले पूरै शरीर छाडिदिएँ । आँखा चिम्लँदै म आफू त्यहाँ नभएको परिकल्पना गरेँ । ‘यो मेरो शरीर होइन । यहाँ जे–जस्तो अश्लील काम भइरहेको छ, त्यसमा म पटक्कै संलग्न छैन। यो म होइन। यो अरू कसैको शरीर हो,’ म यस्तै–यस्तै सोचिरहेकी थिएँ । त्यसपछि रुद्र ममाथि उक्लियो ।
अब मेरो आँखामात्रै होइन, सासै बन्द भयो । तैपनि, यसलाई मैले आफ्नै लोग्नेले गरेको स्वाभाविक प्रक्रिया भनेर चित्त बुझाउन खोजेँ । तर, मेरो यो मनचिन्ते विचारको प्रक्रियालाई तोडेर घाँटीबाट चिच्चाहट निस्कियो । रुद्रले दुवै हातले मेरो मुख बन्द गरिदियो ।
मलाई असहय पीडा भयो । रातभर रुद्रले हरेक तरिका अपनायो । सामान्य रूपमा अपनाइने सबै विधि अपनायो, तर हरेकपटक रातलाई चिर्दै ऐआ मरेँ भनेर म चिच्चाउन छाडिनँ । प्रत्येकपटक मेरो चित्कारलाई रोक्न रुद्रले मेरो मुख थुन्नु पर्यो । जब यो कहालिलाग्दो रात सकियो, थकित मैले साडी फेरेर कुर्ता–सुरुवाल लगाउँदै भनेँ, ‘म जान्छु ।’ मुन्टो निहुर्याउँदै आँखा झुकाउँदै मेरो बेकामे शरीर लिएर म टाढा जान चाहन्थेँ ।
रातको डर, लाज र घिनले बिहान पनि मलाई छाडेन । अपराधबोध पनि भयो मलाई । रुद्र मलाई ‘रुद्र’ जस्तै लाग्यो । मेरो लोग्नेजस्तो कति पनि लागेन । घर छिर्ने वेला बाटोमा उसले भन्यो, ‘राति नाटक नगरेकी भए राम्रो हुन्थ्यो ।’ त्यसबाहेक उसले केही भनेन । न त मैले नै केही भनेँ । म रातिको घटनालाई सम्भिएर चुपचाप बसेँ । त्यो सबको साटो बरु रातभरि पढेर, गफ गरेर, कविता वाचन गरेर वा निश्चल चुम्बनमात्रै गरेर बसेको भए ?
बिहान सान्दाइको कोठामा पुगेर मैले काँपेको स्वरमा भने, ‘म झुनू सानिमाको कोठामा रोकेया हलमा थिएँ ।’
‘झुनू सानिमा आजकल त्यहाँ बस्दिनन्,’ सान्दाइले भन्नुभयो । बिहेपछि सानिमाका बूढाबूढीले विश्वविद्यालयकै घरमा एउटा कोठा भाडा लिएर बस्न थालेको सान्दाइलाई थाहा थियो ।
‘हिजो त्यहाँ आएकी थिइन् ।’
‘अझै कोठा छाडेकी रहिनछन् ?’
‘अहँ ।’
‘हँ, अनि तेरो साथीलाई भेटिस् त ?’
‘अँ भेटेँ ।’
‘नाम के हो त्यसको ?’
‘नदिरा ।’
‘रामकृष्ण मिसन रोडकी केटी होइन त्यो ?’
‘हो ।’
‘अनि त्यो त जहाँगिर नगरमा पढ्छे भनेकी हैन र तैँले ?’
‘हिजो ऊ पनि आश्मालाई भेट्न रोकेया हल आएकी थिई । ऊ पनि राति त्यहीँ बसी ।’
‘को आश्मा ? हासिमुद्दिनकी छोरी ?’
‘हो ।’
‘ऊ पनि ढाका विश्वविद्यालयमा पढ्छे ?’
‘अँ, हो ।’
‘तँ त तेरो सर्टिफिकेट लिन आएकी होइन ?’
‘अँ लिन्छु ।’
त्यसपछि म सरासर भित्र गएँ र ओछयानमा पल्टिएर रातिको डरलाग्दो त्रासदी सम्भिmएँ । त्यो रात मैले नाटक गरेको भन्यो रुद्रले । के त्यो स्वाङ थियो त रु आफ्नो स्वाभिमानमा चोट लागेको महसुस भयो मलाई । म बिस्तारै रोएँ । मेरो पूरै जिउ थिलथिल भयो । मानौंँ म भर्खरै सिंहको ओडारबाट फर्किएकी हुँ । हिँड्दा पनि कम्मर दुख्न थाल्यो । पीडाले गर्दा मैले राम्रोसँग पिसाब फेर्न पनि सकिनँ । आफ्नोे स्तन पनि ढुंगाको थुप्रोजस्तो लाग्यो ।
उसको चुम्बनको दाग बिस्तारै हरायो । मैले बिहेको कागजातमा सही गरेदेखि नै रुद्रले एकरात सँगै बिताउने कुरा गरिरहेको थियो । तर, बिहेभन्दा अगाडि पनि उसले मलाई कम गिजोलेको थिएन । प्रत्येकपटक भेट्दाखेरी रुद्र मलाई चुम्बन गर्न र छातीमा हात राख्न झम्टिहाल्थ्यो । तर, मैले आफूलाई बचाउन सकेकी थिएँ ।
मसुदको घरमा हामीलाई बस्न दिइएन । यही कारणले रुद्र मसँग निकै समय रुष्ट भएको थियो । मसँग एकरात बिताउनु उसका लागि किन यति अमूल्य ?
हो ? मैले कहिल्यै बुझ्न सकेकी थिइनँ । मैले उसलाई प्रतीक्षा गर्न आग्रह पनि गरेकी थिएँ । पर्खाइको पीडाको प्रतिफल पनि राम्रै हुन्थ्यो होला । तर, रुद्र पर्खिनेवाला थिएन । पर्खाइमा मजा छैन भन्थ्यो ऊ । म ‘आऊ, माया गरौँ’ भन्थेँ, ऊ ‘आऊ, सुतौँ’ भन्थ्यो । रुद्र भोको भिखारीको व्यवहार गथ्र्यो । ऊ सबै कुरो आजै चाहन्थ्यो, अहिल्यै चाहन्थ्यो । मयमनसिंह आउँदा ऊ एकान्तखालको प्राइभेट कोठाको खोजीमा बौलाहाझैँ लाग्थ्यो । मैले खोज्न सक्ने स्थिति थिएन । तर पनि ऊ मसँग रिसाउँथ्यो । कुनै पनि हालतमा ऊ मसँग एकरात बिताउन चाहन्थ्यो ।
यसरी एकरात बिताइयो, त्रासदीपूर्ण रात । मेरो जीवनमा यस्तो होला भन्ने सोचेकै थिइनँ । मेरो मन दुख्यो । रुद्रलाई धकेलेर हुत्याउन चाहेकी थिएँ । तर, त्यसो गर्न सकिनँ । म अपांगसरी भएँ । त्यही कागजको अगाडि म हारेँ । त्यस हस्ताक्षरको अगाडि म पराजित भएँ । किनभने, त्यही हस्ताक्षरको मतलब नै विवाह थियो । तर, म रुद्रलाई माया गर्थें । मैले सोचेँ–मेरो सोच र विचारले मलाई एकैसेकेन्ड पनि चैनपूर्वक बस्न दिएन ।
मैले सान्दाइसँग झुट बोलेँ । सान्दाइले म सानिमासँगै सुतेकी होली भन्ने पत्याउनुभयो होला । तर, सान्दाइले के सोच्नुभयो होला, कसलाई थाहा ? तर, उहाँ मलाई आफ्नो आँखाबाट ओझेल पार्न चाहनुहुन्नथ्यो । त्यतिमात्रै होइन, मेरो साथीसँग भेट्न पनि मलाई एक्लै पठाउनुहुन्नथ्यो । सान्दाइले भोलिपल्ट मलाई आफै रजिष्ट्रारको कार्यालय लगेर सर्टिफिकेट निकालिदिनुभयो । दुई दिनपछाडि फेरि उहाँले मलाई मयमनसिंह ल्याएर छाडिदिनुभयो ।
रुद्रले पछि मलाई भन्यो, ‘‘तिमी मलाई पूरा विश्वास गर्दिनौ । तिम्रो मनमा अझै शंका छ ।’ उसका कुरा सुनेर मलाई साह्रै दुःख लाग्यो । मैले म उसलाई माया र विश्वास गर्छु भनेँ । मायामा सबैभन्दा ठूलो आवश्यकता विश्वासको हो । यो विश्वासको डोरी अलिकति कमजोर भयो भने माया गरिँदैन । मनमात्र पराइन्छ । रुद्रले एउटा चिट्ठीमा लेखेको थियो, ‘के म त्यस्तो अभागी हो, जसले सबै कुरा बलजफ्ती ठीक पार्नुपर्छ ?’
यस घटनाको वर्ष दिनपछाडि रुद्रले लेख्यो, ‘प्यारी अर्धाङ्गिनी, त्यस रात के भयो थाहा छ तिमीलाई ? पहिलोपटक तिमीलाई साडीमा देख्दा तिमीलाई एकदम भिन्न पाएँ । नयाँ मान्छेजस्तै । विगतमा मैले तिम्रो अरू नै चीज मन पराएको थिएँ । तर, यो पटक फरक छ । एकदमै अन्जानखालको आनन्द १ हाम्रो प्रेम नै भर्खर सुरु भएझैँ लाग्यो । यस्तो लाग्यो ‘पहिले रिहर्सलमात्र थियो । आजचाहिँ रंगमञ्चमा मञ्चन गर्दै छौँ ।
विगत डेढ वर्षमा रुद्र दुई–तीन महिनाको अन्तरालमा मयमनसिंह आइरहयो । मैले उसलाई सम्बोधन नगरेकाले रिसले गर्दा उसले पनि मलाई सम्बोधन नगरीकन पत्र पठायो । हाम्रो समय प्रेस क्लबको क्यान्टिनमा बित्थ्यो । क्यान्टिनबाट निस्कनुपर्दा हामी उपयुक्त स्थानको खोजीमा यताउति भौँतारिन्थ्यौँ । तर, सदाझैँ ठाउँ पाउन मेरा लागि असम्भव थियो । रुद्रको अनुरोधमा मैले साडी लगाएर उसलाई भेट्न गएँ । मलाई साडी लगाउन राम्रोसँग आउँदैनथ्यो ।
यास्मिनको सहयोगमा आमाको साडी लगाएर म साथीको जन्मदिन छ भनेर घरबाट हिँडेँ । त्यो दिन अलि एकान्तको फाइदा उठाउँदै रुद्रले मलाई दुई–तीनपटक चुम्बन गर्यो र छातीमा हात मुसार्न भ्यायो । घर फर्किएर उसले लेखेको चिट्ठी यस्तो थियो ‘तिमी आफैँलाई देखेर हाँसिरहेकी हौली, हैन त ? वास्तवमा मलाई पनि हाम्रो प्रेम भर्खर सुरु भएझैँ लाग्यो । यत्रो वर्षसम्म हामीले एक–अर्कालाई खालि स्पर्शमात्र गरेका थियौँ । आज एक–अर्काको शरीरको ‘पनि महसुस गर्यौँ । एक–अर्काको मुटुको धड्कन सुन्यौँ । आज यस्तो लाग्यो, म कहिल्यै पनि यति सन्तुष्ट भएर तिमीसँग छुट्टिएको थिइनँ ।
तिमी बिस्तारै अनौपचारिक भएर खुल्न थाल्यौ । अब म नौलो संसारलाई चिन्न सक्ने भएझैँ लाग्यो । अब तिमी अझ बढी स्वभाविक भएर खुल्नेछौ, अझ स्वतन्त्र हुनेछौ । हाम्रोभन्दा राम्रो प्रेमको घर अरु कसैको हुने छैन । तिमी हेरी मात्र राख मेरी प्रिय लक्ष्मी, अब मलाई अलिकति माया गर । हैन–हैन, त्यतातिर मुन्टो नबटार न, मेरा आँखामा हेर त, लजाउनुपर्ने कुरा के छ र ? तिमीले पहिलेदेखि नै चिनेकै मान्छे त हुँ नि म । यी आँखा, यी परेली, यो निधार, यो मुहार र शरीरलाई तिमीले थुप्रैपटक स्पर्श गरेकी छौ । अनि किन लजाउनु ? मलाई चुम्बन गर, आऊ मलाई माया गर ।
बिस्तारै–बिस्तारै म आफूलाई नियन्त्रण गर्छु । यदि यही तरिकाले तिमीले मलाई अलि–अलि माया दिन थाल्यौ भने तिमीले देख्नेछौ( म कसरी तिम्रो चाहना बन्नेछु अर्थात् तिमी मेरी बन्नेछौ । वास्तवमा माया भनेको दुई मुटु एक हुनु त हो नि, मलाई सडकमा उभिएर सबैलाई चिच्याउँदै सुनाउन मन छ, ए मान्छे सबैजना सुन । मैले माया गर्ने मान्छे भेट्टाएँ । हामी एकै भयौँ । राम्ररी बस प्रिय। मेरो जीवन, आफ्नो ख्याल गर ।
तिम्रो रुद्र ।
‘वाइल्ड विन्ड’ नामक पुस्तकबाट
साभार –नयाँ पत्रिका
www.newsabhiyan.com
रुद्रले मलाई साडी लगाउन दियो । सेतो साडीमा स–साना फूलका बुट्टा थिए । पेटीकोट र ब्लाउज पनि साडीसँग मिल्ने थिए । रुद्रकी बहिनी विठीले छानेकी थिई यो साडी । रुद्र आफैँले मलाई साडी छानेर कहिल्यै दिएको थिएन । पहिले उसले दिएको हरियो सुती साडी पनि उसकी साथी मुक्तिलाई छान्न लगाएको थियो । मचाहिँ रुद्रलाई जन्मदिनमा दिने उपहार आफैँ छानेर किन्थेँ । कुन रङको सर्टसँग कुन रङको पेन्ट मिल्छ, म आफैँ छान्थेँ । अरूलाई साडी छान्न लगाउँदा रुद्र मेरो रूपरंगबारेमा भन्ने गर्थ्यो, अलि कालीखालको केटीलाई जुन सुहाउँछ, त्यही ।’
रुद्रले मुक्ति र विठी दुवैलाई हाम्रो गुप्त बिहेबारेमा भनेको रहेछ । त्यो रात उसले मलाई चाइनिज रेस्टुरेन्ट लिएर गयो। खाना खाएर हामी फर्कियौँ। मैले हाम्रो बिहेबारेमा कसैलाई बताएकी थिइनँ । रुद्रचाहिँ बिस्तारै सबै मान्छेलाई बताउन थालिसकेको थियो । त्यो रात मैले रुद्रकोमा बस्नुपर्ने भयो । तर, मैले जानुपर्ने थियो । सान्दाइलाई एक घन्टामा आउँछु भनेर हिँडेकी थिएँ ।
सान्दाइकोमा जान खोज्दा रुद्रले भन्यो, दाइकोमा जाने कुरा नगर । तिमी मेरी श्रीमती हौ । यही नै तिम्रो सबभन्दा ठूलो परिचय हो ।’
‘तर, यो परिचयले म अहिले बाँचेको जिन्दगी बाँच्न सक्दिनँ ।’
‘तिमी अवश्य सक्छौ ।’
‘तर, मैले सान्दाइलाई आफू झुनू सानिमाकोमा थिएँ भनेर झुट बोल्नुपर्छ ।’
‘त्यसो भए पीर नगर । म झुनू सानिमालाई कुरो मिलाउन आग्रह गर्छु ।’
‘तर, सानिमा माल्लिन् र ?’
‘किन नमान्नु र मैले सकेको गर्छु ।’
त्यो रात मैले रुद्रसँग बिताउनै पर्ने भयो । यो रुद्रको माग, आदेश, आग्रह, इच्छा, सबै थियो । रुद्रले भन्यो, ‘आज तिमी मलाई सम्पूर्ण रूपमा चाहिन्छ ।’
‘सम्पूर्ण भन्नाले।’
‘‘सम्पूर्ण भनेको सम्पूर्ण । पछिका लागि केही बाँकी नराखी ।’
यसको अर्थ बुझेर मेरो मुटु हल्लियो । मैले गलत गरिरहेको छैन भनेर आफूलाई आश्वस्त पार्न खोजेँ । वैधानिक रूपमै म आफ्नो लोग्नेसँग रात बिताउन गइरहेकी थिएँ । मेरै उमेरकी हसिना त त्यसो गर्न सक्छे भने मचाहिँ किन सक्दिनँ त ? मेरै कक्षाकी मन्दिराले पनि सहपाठी सौकतसँग गोप्य बिहे गरेकी थिई । ऊ पनि सौकतको कोठामा गएर रात बिताउँछे भन्ने हल्ला चलेको थियो ।
अन्त्यमा त्यो रात आयो । रुद्रले मलाई उसको कोठामा लग्यो । सर्ट, पाइन्ट खोलेर लुंगी मात्रै बेर्यो र बत्ती निभायो । त्यसपछि मलाई बोकेर ओछयानमा लगेर पल्टायो । म मनमनै भनिरहेकी थिएँ, ‘अब तेरो बिहे भइसक्यो । बिहेपछि लोग्नेसँग सुत्नुपर्छ । तैँले सुत्नैपर्छ । सबै केटीको नियति यही हो ।’
सडक–बत्तीको उज्यालो झयालबाट भित्र पसिरहेको थियो । मलाई त्यो उज्यालो चन्द्रमाको प्रकाशजस्तो लाग्यो । म रुद्रलाई माया गर्थें । ऊ मेरो लोग्ने थियो । रुद्रतिर ढाड फर्काएर एकैपोको परेर पल्टिएँ म । मेरो गुडुल्किएको शरीरलाई रुद्रले आफूतिर तान्यो । म होइन, खाली मेरो प्राणविहीन शरीरमात्र रुद्रको अँगालोमा बेरियो ।
मेरा हात छातीमा लपक्कै टाँसिए। रुद्रले निकै बल गरेर छातीबाट मेरो हात हटायो । म काँपिरहेकी थिएँ । रुदले मेरो ओठमा गहिरो चुम्बन गर्यो । मेरो ओठ बाक्लो र गह्रौँ भएजस्तो लाग्यो । नचाहँदा–नचाहँदै पनि म रुद्रलाई जोडजोडले धकेलिरहेको थिएँ । रुद्रले एक हातले मेरो ब्लाउजको टाँक खोल्यो । उसको ओसिलो जिब्रो मेरो छातीमा चलमलाउन थाल्यो । अस्तव्यस्त साडीमा अल्भिएर म उसको अँगालोमा निस्सासिरहेँ ।
‘हेर केटी, आफ्नो लोग्नेले भनेअनुसार गर । खुट्टा फाडेर राख । यही नै त हो तरिका ’ मैले आफूलाई बारम्बार यसो भनिरहेँ । त्यसपछि मैले पूरै शरीर छाडिदिएँ । आँखा चिम्लँदै म आफू त्यहाँ नभएको परिकल्पना गरेँ । ‘यो मेरो शरीर होइन । यहाँ जे–जस्तो अश्लील काम भइरहेको छ, त्यसमा म पटक्कै संलग्न छैन। यो म होइन। यो अरू कसैको शरीर हो,’ म यस्तै–यस्तै सोचिरहेकी थिएँ । त्यसपछि रुद्र ममाथि उक्लियो ।
अब मेरो आँखामात्रै होइन, सासै बन्द भयो । तैपनि, यसलाई मैले आफ्नै लोग्नेले गरेको स्वाभाविक प्रक्रिया भनेर चित्त बुझाउन खोजेँ । तर, मेरो यो मनचिन्ते विचारको प्रक्रियालाई तोडेर घाँटीबाट चिच्चाहट निस्कियो । रुद्रले दुवै हातले मेरो मुख बन्द गरिदियो ।
मलाई असहय पीडा भयो । रातभर रुद्रले हरेक तरिका अपनायो । सामान्य रूपमा अपनाइने सबै विधि अपनायो, तर हरेकपटक रातलाई चिर्दै ऐआ मरेँ भनेर म चिच्चाउन छाडिनँ । प्रत्येकपटक मेरो चित्कारलाई रोक्न रुद्रले मेरो मुख थुन्नु पर्यो । जब यो कहालिलाग्दो रात सकियो, थकित मैले साडी फेरेर कुर्ता–सुरुवाल लगाउँदै भनेँ, ‘म जान्छु ।’ मुन्टो निहुर्याउँदै आँखा झुकाउँदै मेरो बेकामे शरीर लिएर म टाढा जान चाहन्थेँ ।
रातको डर, लाज र घिनले बिहान पनि मलाई छाडेन । अपराधबोध पनि भयो मलाई । रुद्र मलाई ‘रुद्र’ जस्तै लाग्यो । मेरो लोग्नेजस्तो कति पनि लागेन । घर छिर्ने वेला बाटोमा उसले भन्यो, ‘राति नाटक नगरेकी भए राम्रो हुन्थ्यो ।’ त्यसबाहेक उसले केही भनेन । न त मैले नै केही भनेँ । म रातिको घटनालाई सम्भिएर चुपचाप बसेँ । त्यो सबको साटो बरु रातभरि पढेर, गफ गरेर, कविता वाचन गरेर वा निश्चल चुम्बनमात्रै गरेर बसेको भए ?
बिहान सान्दाइको कोठामा पुगेर मैले काँपेको स्वरमा भने, ‘म झुनू सानिमाको कोठामा रोकेया हलमा थिएँ ।’
‘झुनू सानिमा आजकल त्यहाँ बस्दिनन्,’ सान्दाइले भन्नुभयो । बिहेपछि सानिमाका बूढाबूढीले विश्वविद्यालयकै घरमा एउटा कोठा भाडा लिएर बस्न थालेको सान्दाइलाई थाहा थियो ।
‘हिजो त्यहाँ आएकी थिइन् ।’
‘अझै कोठा छाडेकी रहिनछन् ?’
‘अहँ ।’
‘हँ, अनि तेरो साथीलाई भेटिस् त ?’
‘अँ भेटेँ ।’
‘नाम के हो त्यसको ?’
‘नदिरा ।’
‘रामकृष्ण मिसन रोडकी केटी होइन त्यो ?’
‘हो ।’
‘अनि त्यो त जहाँगिर नगरमा पढ्छे भनेकी हैन र तैँले ?’
‘हिजो ऊ पनि आश्मालाई भेट्न रोकेया हल आएकी थिई । ऊ पनि राति त्यहीँ बसी ।’
‘को आश्मा ? हासिमुद्दिनकी छोरी ?’
‘हो ।’
‘ऊ पनि ढाका विश्वविद्यालयमा पढ्छे ?’
‘अँ, हो ।’
‘तँ त तेरो सर्टिफिकेट लिन आएकी होइन ?’
‘अँ लिन्छु ।’
त्यसपछि म सरासर भित्र गएँ र ओछयानमा पल्टिएर रातिको डरलाग्दो त्रासदी सम्भिmएँ । त्यो रात मैले नाटक गरेको भन्यो रुद्रले । के त्यो स्वाङ थियो त रु आफ्नो स्वाभिमानमा चोट लागेको महसुस भयो मलाई । म बिस्तारै रोएँ । मेरो पूरै जिउ थिलथिल भयो । मानौंँ म भर्खरै सिंहको ओडारबाट फर्किएकी हुँ । हिँड्दा पनि कम्मर दुख्न थाल्यो । पीडाले गर्दा मैले राम्रोसँग पिसाब फेर्न पनि सकिनँ । आफ्नोे स्तन पनि ढुंगाको थुप्रोजस्तो लाग्यो ।
उसको चुम्बनको दाग बिस्तारै हरायो । मैले बिहेको कागजातमा सही गरेदेखि नै रुद्रले एकरात सँगै बिताउने कुरा गरिरहेको थियो । तर, बिहेभन्दा अगाडि पनि उसले मलाई कम गिजोलेको थिएन । प्रत्येकपटक भेट्दाखेरी रुद्र मलाई चुम्बन गर्न र छातीमा हात राख्न झम्टिहाल्थ्यो । तर, मैले आफूलाई बचाउन सकेकी थिएँ ।
मसुदको घरमा हामीलाई बस्न दिइएन । यही कारणले रुद्र मसँग निकै समय रुष्ट भएको थियो । मसँग एकरात बिताउनु उसका लागि किन यति अमूल्य ?
हो ? मैले कहिल्यै बुझ्न सकेकी थिइनँ । मैले उसलाई प्रतीक्षा गर्न आग्रह पनि गरेकी थिएँ । पर्खाइको पीडाको प्रतिफल पनि राम्रै हुन्थ्यो होला । तर, रुद्र पर्खिनेवाला थिएन । पर्खाइमा मजा छैन भन्थ्यो ऊ । म ‘आऊ, माया गरौँ’ भन्थेँ, ऊ ‘आऊ, सुतौँ’ भन्थ्यो । रुद्र भोको भिखारीको व्यवहार गथ्र्यो । ऊ सबै कुरो आजै चाहन्थ्यो, अहिल्यै चाहन्थ्यो । मयमनसिंह आउँदा ऊ एकान्तखालको प्राइभेट कोठाको खोजीमा बौलाहाझैँ लाग्थ्यो । मैले खोज्न सक्ने स्थिति थिएन । तर पनि ऊ मसँग रिसाउँथ्यो । कुनै पनि हालतमा ऊ मसँग एकरात बिताउन चाहन्थ्यो ।
यसरी एकरात बिताइयो, त्रासदीपूर्ण रात । मेरो जीवनमा यस्तो होला भन्ने सोचेकै थिइनँ । मेरो मन दुख्यो । रुद्रलाई धकेलेर हुत्याउन चाहेकी थिएँ । तर, त्यसो गर्न सकिनँ । म अपांगसरी भएँ । त्यही कागजको अगाडि म हारेँ । त्यस हस्ताक्षरको अगाडि म पराजित भएँ । किनभने, त्यही हस्ताक्षरको मतलब नै विवाह थियो । तर, म रुद्रलाई माया गर्थें । मैले सोचेँ–मेरो सोच र विचारले मलाई एकैसेकेन्ड पनि चैनपूर्वक बस्न दिएन ।
मैले सान्दाइसँग झुट बोलेँ । सान्दाइले म सानिमासँगै सुतेकी होली भन्ने पत्याउनुभयो होला । तर, सान्दाइले के सोच्नुभयो होला, कसलाई थाहा ? तर, उहाँ मलाई आफ्नो आँखाबाट ओझेल पार्न चाहनुहुन्नथ्यो । त्यतिमात्रै होइन, मेरो साथीसँग भेट्न पनि मलाई एक्लै पठाउनुहुन्नथ्यो । सान्दाइले भोलिपल्ट मलाई आफै रजिष्ट्रारको कार्यालय लगेर सर्टिफिकेट निकालिदिनुभयो । दुई दिनपछाडि फेरि उहाँले मलाई मयमनसिंह ल्याएर छाडिदिनुभयो ।
रुद्रले पछि मलाई भन्यो, ‘‘तिमी मलाई पूरा विश्वास गर्दिनौ । तिम्रो मनमा अझै शंका छ ।’ उसका कुरा सुनेर मलाई साह्रै दुःख लाग्यो । मैले म उसलाई माया र विश्वास गर्छु भनेँ । मायामा सबैभन्दा ठूलो आवश्यकता विश्वासको हो । यो विश्वासको डोरी अलिकति कमजोर भयो भने माया गरिँदैन । मनमात्र पराइन्छ । रुद्रले एउटा चिट्ठीमा लेखेको थियो, ‘के म त्यस्तो अभागी हो, जसले सबै कुरा बलजफ्ती ठीक पार्नुपर्छ ?’
यस घटनाको वर्ष दिनपछाडि रुद्रले लेख्यो, ‘प्यारी अर्धाङ्गिनी, त्यस रात के भयो थाहा छ तिमीलाई ? पहिलोपटक तिमीलाई साडीमा देख्दा तिमीलाई एकदम भिन्न पाएँ । नयाँ मान्छेजस्तै । विगतमा मैले तिम्रो अरू नै चीज मन पराएको थिएँ । तर, यो पटक फरक छ । एकदमै अन्जानखालको आनन्द १ हाम्रो प्रेम नै भर्खर सुरु भएझैँ लाग्यो । यस्तो लाग्यो ‘पहिले रिहर्सलमात्र थियो । आजचाहिँ रंगमञ्चमा मञ्चन गर्दै छौँ ।
विगत डेढ वर्षमा रुद्र दुई–तीन महिनाको अन्तरालमा मयमनसिंह आइरहयो । मैले उसलाई सम्बोधन नगरेकाले रिसले गर्दा उसले पनि मलाई सम्बोधन नगरीकन पत्र पठायो । हाम्रो समय प्रेस क्लबको क्यान्टिनमा बित्थ्यो । क्यान्टिनबाट निस्कनुपर्दा हामी उपयुक्त स्थानको खोजीमा यताउति भौँतारिन्थ्यौँ । तर, सदाझैँ ठाउँ पाउन मेरा लागि असम्भव थियो । रुद्रको अनुरोधमा मैले साडी लगाएर उसलाई भेट्न गएँ । मलाई साडी लगाउन राम्रोसँग आउँदैनथ्यो ।
यास्मिनको सहयोगमा आमाको साडी लगाएर म साथीको जन्मदिन छ भनेर घरबाट हिँडेँ । त्यो दिन अलि एकान्तको फाइदा उठाउँदै रुद्रले मलाई दुई–तीनपटक चुम्बन गर्यो र छातीमा हात मुसार्न भ्यायो । घर फर्किएर उसले लेखेको चिट्ठी यस्तो थियो ‘तिमी आफैँलाई देखेर हाँसिरहेकी हौली, हैन त ? वास्तवमा मलाई पनि हाम्रो प्रेम भर्खर सुरु भएझैँ लाग्यो । यत्रो वर्षसम्म हामीले एक–अर्कालाई खालि स्पर्शमात्र गरेका थियौँ । आज एक–अर्काको शरीरको ‘पनि महसुस गर्यौँ । एक–अर्काको मुटुको धड्कन सुन्यौँ । आज यस्तो लाग्यो, म कहिल्यै पनि यति सन्तुष्ट भएर तिमीसँग छुट्टिएको थिइनँ ।
तिमी बिस्तारै अनौपचारिक भएर खुल्न थाल्यौ । अब म नौलो संसारलाई चिन्न सक्ने भएझैँ लाग्यो । अब तिमी अझ बढी स्वभाविक भएर खुल्नेछौ, अझ स्वतन्त्र हुनेछौ । हाम्रोभन्दा राम्रो प्रेमको घर अरु कसैको हुने छैन । तिमी हेरी मात्र राख मेरी प्रिय लक्ष्मी, अब मलाई अलिकति माया गर । हैन–हैन, त्यतातिर मुन्टो नबटार न, मेरा आँखामा हेर त, लजाउनुपर्ने कुरा के छ र ? तिमीले पहिलेदेखि नै चिनेकै मान्छे त हुँ नि म । यी आँखा, यी परेली, यो निधार, यो मुहार र शरीरलाई तिमीले थुप्रैपटक स्पर्श गरेकी छौ । अनि किन लजाउनु ? मलाई चुम्बन गर, आऊ मलाई माया गर ।
बिस्तारै–बिस्तारै म आफूलाई नियन्त्रण गर्छु । यदि यही तरिकाले तिमीले मलाई अलि–अलि माया दिन थाल्यौ भने तिमीले देख्नेछौ( म कसरी तिम्रो चाहना बन्नेछु अर्थात् तिमी मेरी बन्नेछौ । वास्तवमा माया भनेको दुई मुटु एक हुनु त हो नि, मलाई सडकमा उभिएर सबैलाई चिच्याउँदै सुनाउन मन छ, ए मान्छे सबैजना सुन । मैले माया गर्ने मान्छे भेट्टाएँ । हामी एकै भयौँ । राम्ररी बस प्रिय। मेरो जीवन, आफ्नो ख्याल गर ।
तिम्रो रुद्र ।
‘वाइल्ड विन्ड’ नामक पुस्तकबाट
साभार –नयाँ पत्रिका
www.newsabhiyan.com
म राजधानी छिर्दा मसँग सपनाका चाङ थिए । प्रवेशिका परीक्षा उतिर्ण गरेर राजधानीको प्रवेश गर्दै गर्दा मैले सोचेकी थिएँ, ‘कुनै दिन राजधानीबाट ठूलो मान्छे बनेर आफ्नो गाउँ फर्किने छु ।’
थाहा थियो, सपना सप्पैका पुरा हुँदैनन् । जसले आफूले देखेका सपनामा छाँद हाल्दै अगाडि बढिरहन्छ उसैले सपनालाई विपनामा परीणत गर्न सक्छ । अक्सर म सपना देख्ने गर्दथेँ । सपना देख्न मलाई रात पर्नु पर्दैनथ्यो । दिउसै पनि म सपना देख्थेँ । मलाई विश्वास थियो, अचेत अवस्थामा देखिएको सपना भन्दा सचेत अवस्थामा मथिङ्गलमा कोरिएका कल्पनाले नै मुर्तता पाउन सक्छन् । त्यसैले मैले सपना देख्न छाडिनँ । खर काट्न खर्क उक्लँदा होस् या पाखाहरूमा घाँसको फेरो मार्दा होस् म तिनै सपनाहरूमा हराइरहेकी हुन्थेँ । किनकी मलाई सपनाहरू निकै मिठा र गुलिया लाग्दथे ।
प्रवेशीका परीक्षा उतिर्ण गरेर सहर त छिरेँ तर सहरमा सपना पुरा गर्न त्यती सहज थिएन । गाउँका दुःख, कष्ट र पीडाले चितोथोरिएको म यहाँ आएर रातारात सपनाको संसारमा हराई हाल्न सम्भव थिएन । राजधानी हेर्दा जति आकर्षक र मनमोहक लाग्थ्यो बुझ्दै जाँदा यहाँभित्र निकै दुःख र बेदनाका कथाहरू सन्निहित रहेछन् । सवैका अनुहार हतास, त्रास, करूणा र रोदनले भरिएका हुँदा रहेछन् । आफैँबाट भागिरहेका, अभाव वियोगमा कतै हराएका भावसून्य भीडमा म पनि मिसिन आइपुगेँ । हो, त्यस पछि सुरूभयो मेरो दुःखदायी यात्रा । अचेल ति दिन सम्झँदा मेरा आँखाबाट बलिन्द्रधारा आँसु खस्छन् । पीडाले मन भक्कानिन्छ, गरुङ्गो भएर आउँछ । व्यथाले मन झन् आक्रान्त हुन्छ । वास्तवमै म दलदलमा फसेँ । चाहेर फसेँ की नचाहेरै फसेँ त्यो त म के जानूँ र ! म बि.सं.२०५९ सालको दशैँ पछि पहिलोपट काठमाडौँ खाल्डोमा प्रवेश गरेको हुँ । त्यतीवेला मुलुकमा संकटकाल थियो । काम गरेर खाने अवस्था थिएन । नयाँ मानिस देख्दा, भेट्दा पनि आत्तिनुपर्ने अवस्था थियो । प्रवेशीका परीक्षा त पास गरियो तर त्यसभन्दा माथि पढ्ने र परिवारले पढाउने अवस्था थिएन । यसो भन्दा फरक पर्दैन हाम्रो परिवार गरिवी, अभावले यति विघ्न थिचिएको थियो, जसका कारण मेरो चाहना सायदै पुरा हुन्थ्यो । र पनि मनमा थुप्रै सपना थिए जसले मलाई अगाडि बढ्न घच्घच्याई रहन्थ्यो । मनका ति रूमानी सपना मलाई लाग्दैनथ्यो अनायास ओइलाएर झरुन् । अभावले खङ्ग्रङ्ग सुकुन् । चैते खडेरीझैँ नांगिउन् । उजाडिउन् ।
त्यसपछि म काठमाडौँको एक सरकारी कलेजमा भर्ना भएँ । आन्दोलनको मौसम पनि थियो त्यतिवेला । तत्कालिन राजा ज्ञानेन्द्रले चालेको १९ असोजको कदम पछि विद्यार्थीहरू आन्दोलित भएका थिए । दिनुहँ जसोको आन्दोलन, प्रहरी विद्यार्थीबीचको दोहोरो झडपले क्याम्पसहरू रणभुमीमा परीणत भएका थिए । पढ्ने वातावरण थिएन । कालोपुल नजिकै कोठा भाडामा लिएको थिएँ त्यसवेला मैले । कोठाभाडा मासिक सातसय रुपैँया थियो । महिनामा त्यस्तै दुई तिनहजार खर्च चाहिन्थ्यो । सुरुवातको दुई महिना त घरबाटै पैसा ल्याएर खर्च चलाएँ । त्यसपछि घरबाट पैसा ल्याएर यहाँको खर्च चलाउन अफ्ठ्यारो लाग्न थाल्यो । सोचेँ अव केही काम खोज्नु पर्दछ । काम त खोज्ने तर कहाँ ? कसरी ? कुनै ज्ञान थिएन । चिनेका मान्छे पनि थिएनन् । म नजिकै कोठमा बस्ने एक जना दिदी थिइन् । सायद पूर्व तिरको थिइन् । आकर्षक जिऊडाल भएकी उनी प्रायः मेरो कोठमा आइरहन्थिन् । एक्लै भएकाले म कहाँ नै खाना खाउँ भन्थिन् । मैले उनको कुरा नकार्न नसकेर उनीकहाँ नै खाना खान्थेँ । यस्तैमा उनले तिमी काम गर्ने भए म एक ठाउँमा भन्दिन्छु भनिन् । मैले पनि काम खोजेको निकै भएको थियो तर पाउन सकिराखेको थिइनँ । उनको त्यो कुरा सुन्नासाथ उत्साहित भएर हुँन्छ भनेँ । भोली पल्ट उनले मलाई ठमेल लगेर गइन् । कर्मचारी सञ्चयकोसको भित्रि गल्लीबाट केही पर उनले भनेको अफिस रहेछ । त्यो मसाज पार्लर थियो ।
काम के हो, कसरी गर्ने, के गर्ने कुनै जानकारी थिएन । म त त्यही दिदीको पछि लागेर गएको थिएँ । त्यस अफिसमा म जस्तै अरु दुई जना महिला थिए । दिदीले के कुरा गरिन्, मलाई थाहा भएन हामी त्यहाँ आधा घण्टा पनि नबसी भोलीबाट काम सुरू गर्ने भनेर डेरामै फर्कियौँ । दिदीले बाटामा काम केही अफ्ठ्यारो हुन्छ तर पैसा राम्रो कमाइन्छ भनिन् । काम पाइयो भनेर मन ढुक्क भयो । भित्रभित्रै फुरुङ्ग भएँ । भोलीपल्ट तोकिएको समयमै अफिस पुगेँ । तर, काम मैले सोचे र कल्पना गरे भन्दा नितान्त भिन्न थियो । आवश्यकताले मलाई यति निचोरेको थियो की मैले त्यो काम नगरी धरै थिएन ।
मैले त्यहाँ आएका ग्राहकहरूको मसाज गर्ने काम गरेँ । सुरुवाती दिनहरूमा मलाई त्यस्तो काम नगरौँ नलागेको होइन । आफूले गर्न थालेको काम प्रति आफैँलाई चित्त बुझेको पनि थिएन । काम सम्झेर र आफ्नो दुःख सम्झेर म घण्टौँ रुन्थेँ । के गर्नु बाध्यता निर्मम हुँदो रहेछ ! तर त्यहाँ आएका ग्राहकले दिने पैसाले मन लोभिँदै थाल्यो । प्रायः उच्च घरानीयाका व्यक्तिहरू र विदेशीहरुनै त्यहाँका ग्राहकहरू हुन्थे । उनीहरूले भनेजति पैसा दिन्थे । म मेहनत गर्ने नै भएकाले मसाज पार्लरको धनीले पनि छिट्टै विश्वास गर्यो ।
काम सुरू गरेको दुई महिना भर्खर हुँदै थियो । त्यस्तैमा एक जना ग्राहकले मलाई अचम्मको प्रस्ताव राखे । ति ग्राहक त्यहाँ नियमित पनि आउँथे र मसाज गराउन मलाई नै रोज्थे । उनको प्रस्ताव मैले स्वीकार्न सक्ने अवस्था थिएन । तर, उनको प्रस्ताव नस्वीकारे साहुले भोलीबाट काममा नआउनु भने । त्यसपछि बाध्य भएर मैले उसलाई शरीर सुम्पनु पर्यो । त्यसपछि त्यहाँ आउने थुप्रै ग्राहकले मलाई नै आँखा लगाउन थाले । म उनीहरूको यौनको भोक मेटाउने साधन बन्न पुगेँ । र म नचाँहदा नचाँहदै यौनकर्मको दलदलमा फस्न पुगेँ । त्यो झण सम्झँदा अहिले पनि मन अमिलो हुन्छ र आँखाबाट आँसु खस्छ । त्यो मसाज पार्लरमा मैले त्यस्तै एक वर्ष काम गरेँ । त्यसपछि म अर्को मसाज पार्लरमा गएँ । त्यहाँ तीन वर्ष बिताएँ ।
मसाज पार्लर पछि पेशेवर यौनकर्मी
मसाजपार्लरको त्यो कर्म पछि म कतिखेर पेशेवर यौनकर्मी बन्न पुगिसकेछु । मसाज पार्लरमा आउने ग्राहकहरू नै मेरा नियमित ग्राहक हुन थाले । अचेल म तिनै नियमित ग्राहकहरूको यौन चाहना पुरा गरे जीवन धान्न विवश छु । मेरो यो कामबारे मेरा घर परिवार कसैलाई थाहा छैन । मेरो आर्थिक अवस्था पनि राम्रै छ । पछिल्लो समय घरमा विवाह गर्न कर गर्न थालेका छन् । तर, विवाह गरेर सामाजिक जीवन अगाडी बढाउने अवस्था छैन । मसँग यौनसन्तुष्टि मेटाउन आउने ग्राहकले पनि विवाह गरौँ नभनेका होइनन् । उनीहरूसँग बैवाहिक जीवन टिकाउ हुनेमा मलाई खासै विश्वास छैन । गरिवी, अभाव र आवश्यकताले म यो पेशामा लाग्न बाध्य भएँ । आज म जस्तै युप्रै यौनकर्मीहरू रहरले भन्दा पनि बाध्यताले यही पेशामा लागेका छन् । दलदलमा फसेका छन् । तर उनीहरू सवै यो पेशाबाट बाहिर आउन चाहन्छन्।
यौनकर्मी रमा केशी (नाम परिवर्तनसँग) कुराकानीमा आधारित) प्रस्तुतिः रामनाथ खनाल
थाहा थियो, सपना सप्पैका पुरा हुँदैनन् । जसले आफूले देखेका सपनामा छाँद हाल्दै अगाडि बढिरहन्छ उसैले सपनालाई विपनामा परीणत गर्न सक्छ । अक्सर म सपना देख्ने गर्दथेँ । सपना देख्न मलाई रात पर्नु पर्दैनथ्यो । दिउसै पनि म सपना देख्थेँ । मलाई विश्वास थियो, अचेत अवस्थामा देखिएको सपना भन्दा सचेत अवस्थामा मथिङ्गलमा कोरिएका कल्पनाले नै मुर्तता पाउन सक्छन् । त्यसैले मैले सपना देख्न छाडिनँ । खर काट्न खर्क उक्लँदा होस् या पाखाहरूमा घाँसको फेरो मार्दा होस् म तिनै सपनाहरूमा हराइरहेकी हुन्थेँ । किनकी मलाई सपनाहरू निकै मिठा र गुलिया लाग्दथे ।
प्रवेशीका परीक्षा उतिर्ण गरेर सहर त छिरेँ तर सहरमा सपना पुरा गर्न त्यती सहज थिएन । गाउँका दुःख, कष्ट र पीडाले चितोथोरिएको म यहाँ आएर रातारात सपनाको संसारमा हराई हाल्न सम्भव थिएन । राजधानी हेर्दा जति आकर्षक र मनमोहक लाग्थ्यो बुझ्दै जाँदा यहाँभित्र निकै दुःख र बेदनाका कथाहरू सन्निहित रहेछन् । सवैका अनुहार हतास, त्रास, करूणा र रोदनले भरिएका हुँदा रहेछन् । आफैँबाट भागिरहेका, अभाव वियोगमा कतै हराएका भावसून्य भीडमा म पनि मिसिन आइपुगेँ । हो, त्यस पछि सुरूभयो मेरो दुःखदायी यात्रा । अचेल ति दिन सम्झँदा मेरा आँखाबाट बलिन्द्रधारा आँसु खस्छन् । पीडाले मन भक्कानिन्छ, गरुङ्गो भएर आउँछ । व्यथाले मन झन् आक्रान्त हुन्छ । वास्तवमै म दलदलमा फसेँ । चाहेर फसेँ की नचाहेरै फसेँ त्यो त म के जानूँ र ! म बि.सं.२०५९ सालको दशैँ पछि पहिलोपट काठमाडौँ खाल्डोमा प्रवेश गरेको हुँ । त्यतीवेला मुलुकमा संकटकाल थियो । काम गरेर खाने अवस्था थिएन । नयाँ मानिस देख्दा, भेट्दा पनि आत्तिनुपर्ने अवस्था थियो । प्रवेशीका परीक्षा त पास गरियो तर त्यसभन्दा माथि पढ्ने र परिवारले पढाउने अवस्था थिएन । यसो भन्दा फरक पर्दैन हाम्रो परिवार गरिवी, अभावले यति विघ्न थिचिएको थियो, जसका कारण मेरो चाहना सायदै पुरा हुन्थ्यो । र पनि मनमा थुप्रै सपना थिए जसले मलाई अगाडि बढ्न घच्घच्याई रहन्थ्यो । मनका ति रूमानी सपना मलाई लाग्दैनथ्यो अनायास ओइलाएर झरुन् । अभावले खङ्ग्रङ्ग सुकुन् । चैते खडेरीझैँ नांगिउन् । उजाडिउन् ।
त्यसपछि म काठमाडौँको एक सरकारी कलेजमा भर्ना भएँ । आन्दोलनको मौसम पनि थियो त्यतिवेला । तत्कालिन राजा ज्ञानेन्द्रले चालेको १९ असोजको कदम पछि विद्यार्थीहरू आन्दोलित भएका थिए । दिनुहँ जसोको आन्दोलन, प्रहरी विद्यार्थीबीचको दोहोरो झडपले क्याम्पसहरू रणभुमीमा परीणत भएका थिए । पढ्ने वातावरण थिएन । कालोपुल नजिकै कोठा भाडामा लिएको थिएँ त्यसवेला मैले । कोठाभाडा मासिक सातसय रुपैँया थियो । महिनामा त्यस्तै दुई तिनहजार खर्च चाहिन्थ्यो । सुरुवातको दुई महिना त घरबाटै पैसा ल्याएर खर्च चलाएँ । त्यसपछि घरबाट पैसा ल्याएर यहाँको खर्च चलाउन अफ्ठ्यारो लाग्न थाल्यो । सोचेँ अव केही काम खोज्नु पर्दछ । काम त खोज्ने तर कहाँ ? कसरी ? कुनै ज्ञान थिएन । चिनेका मान्छे पनि थिएनन् । म नजिकै कोठमा बस्ने एक जना दिदी थिइन् । सायद पूर्व तिरको थिइन् । आकर्षक जिऊडाल भएकी उनी प्रायः मेरो कोठमा आइरहन्थिन् । एक्लै भएकाले म कहाँ नै खाना खाउँ भन्थिन् । मैले उनको कुरा नकार्न नसकेर उनीकहाँ नै खाना खान्थेँ । यस्तैमा उनले तिमी काम गर्ने भए म एक ठाउँमा भन्दिन्छु भनिन् । मैले पनि काम खोजेको निकै भएको थियो तर पाउन सकिराखेको थिइनँ । उनको त्यो कुरा सुन्नासाथ उत्साहित भएर हुँन्छ भनेँ । भोली पल्ट उनले मलाई ठमेल लगेर गइन् । कर्मचारी सञ्चयकोसको भित्रि गल्लीबाट केही पर उनले भनेको अफिस रहेछ । त्यो मसाज पार्लर थियो ।
काम के हो, कसरी गर्ने, के गर्ने कुनै जानकारी थिएन । म त त्यही दिदीको पछि लागेर गएको थिएँ । त्यस अफिसमा म जस्तै अरु दुई जना महिला थिए । दिदीले के कुरा गरिन्, मलाई थाहा भएन हामी त्यहाँ आधा घण्टा पनि नबसी भोलीबाट काम सुरू गर्ने भनेर डेरामै फर्कियौँ । दिदीले बाटामा काम केही अफ्ठ्यारो हुन्छ तर पैसा राम्रो कमाइन्छ भनिन् । काम पाइयो भनेर मन ढुक्क भयो । भित्रभित्रै फुरुङ्ग भएँ । भोलीपल्ट तोकिएको समयमै अफिस पुगेँ । तर, काम मैले सोचे र कल्पना गरे भन्दा नितान्त भिन्न थियो । आवश्यकताले मलाई यति निचोरेको थियो की मैले त्यो काम नगरी धरै थिएन ।
मैले त्यहाँ आएका ग्राहकहरूको मसाज गर्ने काम गरेँ । सुरुवाती दिनहरूमा मलाई त्यस्तो काम नगरौँ नलागेको होइन । आफूले गर्न थालेको काम प्रति आफैँलाई चित्त बुझेको पनि थिएन । काम सम्झेर र आफ्नो दुःख सम्झेर म घण्टौँ रुन्थेँ । के गर्नु बाध्यता निर्मम हुँदो रहेछ ! तर त्यहाँ आएका ग्राहकले दिने पैसाले मन लोभिँदै थाल्यो । प्रायः उच्च घरानीयाका व्यक्तिहरू र विदेशीहरुनै त्यहाँका ग्राहकहरू हुन्थे । उनीहरूले भनेजति पैसा दिन्थे । म मेहनत गर्ने नै भएकाले मसाज पार्लरको धनीले पनि छिट्टै विश्वास गर्यो ।
काम सुरू गरेको दुई महिना भर्खर हुँदै थियो । त्यस्तैमा एक जना ग्राहकले मलाई अचम्मको प्रस्ताव राखे । ति ग्राहक त्यहाँ नियमित पनि आउँथे र मसाज गराउन मलाई नै रोज्थे । उनको प्रस्ताव मैले स्वीकार्न सक्ने अवस्था थिएन । तर, उनको प्रस्ताव नस्वीकारे साहुले भोलीबाट काममा नआउनु भने । त्यसपछि बाध्य भएर मैले उसलाई शरीर सुम्पनु पर्यो । त्यसपछि त्यहाँ आउने थुप्रै ग्राहकले मलाई नै आँखा लगाउन थाले । म उनीहरूको यौनको भोक मेटाउने साधन बन्न पुगेँ । र म नचाँहदा नचाँहदै यौनकर्मको दलदलमा फस्न पुगेँ । त्यो झण सम्झँदा अहिले पनि मन अमिलो हुन्छ र आँखाबाट आँसु खस्छ । त्यो मसाज पार्लरमा मैले त्यस्तै एक वर्ष काम गरेँ । त्यसपछि म अर्को मसाज पार्लरमा गएँ । त्यहाँ तीन वर्ष बिताएँ ।
मसाज पार्लर पछि पेशेवर यौनकर्मी
मसाजपार्लरको त्यो कर्म पछि म कतिखेर पेशेवर यौनकर्मी बन्न पुगिसकेछु । मसाज पार्लरमा आउने ग्राहकहरू नै मेरा नियमित ग्राहक हुन थाले । अचेल म तिनै नियमित ग्राहकहरूको यौन चाहना पुरा गरे जीवन धान्न विवश छु । मेरो यो कामबारे मेरा घर परिवार कसैलाई थाहा छैन । मेरो आर्थिक अवस्था पनि राम्रै छ । पछिल्लो समय घरमा विवाह गर्न कर गर्न थालेका छन् । तर, विवाह गरेर सामाजिक जीवन अगाडी बढाउने अवस्था छैन । मसँग यौनसन्तुष्टि मेटाउन आउने ग्राहकले पनि विवाह गरौँ नभनेका होइनन् । उनीहरूसँग बैवाहिक जीवन टिकाउ हुनेमा मलाई खासै विश्वास छैन । गरिवी, अभाव र आवश्यकताले म यो पेशामा लाग्न बाध्य भएँ । आज म जस्तै युप्रै यौनकर्मीहरू रहरले भन्दा पनि बाध्यताले यही पेशामा लागेका छन् । दलदलमा फसेका छन् । तर उनीहरू सवै यो पेशाबाट बाहिर आउन चाहन्छन्।
यौनकर्मी रमा केशी (नाम परिवर्तनसँग) कुराकानीमा आधारित) प्रस्तुतिः रामनाथ खनाल
देशभरी नयाँ संविधानको मस्यौदाबारे विवाद र बहस चलिरहेको समयमा पूर्व राजा ज्ञानेन्द्रले पनि मुख खोलेका छन् अहिलेको संविधानको मस्यौदामा सबैको भावना नसमेटिएको टिप्पणी गर्दै ज्ञानेन्द्रले यसलाई संसोधन गर्न माग गरेका हुन् ।
भूकम्पबाट ज्यान गुमाएकाहरुको शान्तिको कामना गर्दै वसन्तपुरस्थित सानो पशुपतिनाथको मन्दिरमा आयोजित महायज्ञमा सहभागी भएका ज्ञानेन्द्रले कसैलाई काखा र कसैलाई पाखा बनाउने संविधानले काम नगर्ने बताए ।
यस अघि पूर्वराजा ज्ञानेन्द्र शाहरुले आफूसँग तत्कालीन आन्दोलनरत दलले गरेको सहमतिबारे जिज्ञासा राखेका थिए । प्रजातन्त्र दिवसको पूर्वसन्ध्यामा पूर्वराजाले एक सन्देश दिँदै आफूसँग भएका सहमति कार्यन्वयन गर्न दलहरुलाई आग्रह गरेपछि उनलाई कारवाही गर्न समेत माग भएको थियो ।
आफ्नो हातमा सासन लिएर बसेका तत्कालीन राजा ज्ञानेन्द्रलाई ६२-६३ को आन्दोलनपछि बनेको अन्तरिम संविधानले शक्तिहिन तुल्याएको थियो भने संविधानसभाको पहिलो बैठकले देशलाई गणतन्त्र घोषणा गर्दै नागार्जुन पठाइदिएको थियो ।
दलहरुबीच किचलो र विभिन्न जाति समुदायबाट नयाँ संविधानको मस्यौदामाथि असन्तुष्टी आइरहेको समयमा पूर्वराजाको बोलीलाई महत्वका साथ हेरिएको छ ।nepaliheadlines.com
भूकम्पबाट ज्यान गुमाएकाहरुको शान्तिको कामना गर्दै वसन्तपुरस्थित सानो पशुपतिनाथको मन्दिरमा आयोजित महायज्ञमा सहभागी भएका ज्ञानेन्द्रले कसैलाई काखा र कसैलाई पाखा बनाउने संविधानले काम नगर्ने बताए ।
यस अघि पूर्वराजा ज्ञानेन्द्र शाहरुले आफूसँग तत्कालीन आन्दोलनरत दलले गरेको सहमतिबारे जिज्ञासा राखेका थिए । प्रजातन्त्र दिवसको पूर्वसन्ध्यामा पूर्वराजाले एक सन्देश दिँदै आफूसँग भएका सहमति कार्यन्वयन गर्न दलहरुलाई आग्रह गरेपछि उनलाई कारवाही गर्न समेत माग भएको थियो ।
आफ्नो हातमा सासन लिएर बसेका तत्कालीन राजा ज्ञानेन्द्रलाई ६२-६३ को आन्दोलनपछि बनेको अन्तरिम संविधानले शक्तिहिन तुल्याएको थियो भने संविधानसभाको पहिलो बैठकले देशलाई गणतन्त्र घोषणा गर्दै नागार्जुन पठाइदिएको थियो ।
दलहरुबीच किचलो र विभिन्न जाति समुदायबाट नयाँ संविधानको मस्यौदामाथि असन्तुष्टी आइरहेको समयमा पूर्वराजाको बोलीलाई महत्वका साथ हेरिएको छ ।nepaliheadlines.com
काठमाडौं । आज पपुवा न्यूगिनीसँग भएको आफ्नो पाँचौ खेलमा पनि नेपाल पपुवा न्युगिनीसँग ८ विकेटले पराजित भएको छ । नेपालले १९.४ ओभर खेलेर अलआउट हुदै पपुवा न्युगिनीलाई ९४ रनको लक्ष्य दिएको थियो।सो टार्गेट पपुवा न्युगिनीले सजिलै संग भेटायो । आजको यो पराजयसँगै नेपालको विश्वकप यात्रा लगभग समाप्त भएको छ ।खेल हारेपछि नेपाली टिमका कप्तान पारस खड्काले आफूहरुले राम्रो शुरुवात गरेपनि मिडल ओभरमा समस्याग्रस्त बनेको बताए । आफुले सोचे अनुसार खेल हुन नसकेको उनको भनाइ छ । अब आगामी आफुहरुले खेल्ने खेलमा गल्तीबाट पाठ सिकेर पुनरागमन गर्ने पारसले बताएका छन् । आजको खेल हारिसके पछि सञ्चारकर्मीलाई प्रतिक्रिया दिँदै उनले यसो भनेका हुन् ।
महिलाका योनी बारे १० रोचक तथ्यहरु सम्भोगको सन्तुष्टि देखि,गर्भाधान र सन्तान पैदा गराउने मार्गको रुपमा रहेको यो अंगका विषयमा केही अनौठा तथ्यहरु भने थाहा नहुनसक्छ । योनी बारेका १० रोचक तथ्य यस्ता छन्-
१. योनीको औषत आकार ३-४ इन्च हुन्छ, तर सम्भोगको चरमोत्कर्षकाबेला यसको आकार २ सय प्रतिशत सम्म वृद्धि हुनसक्छ ।
२. योनीको उत्तेजक भाग अर्थात् भंगाकुरमा ८ हजार वटा स्नायु हुन्छन्, जबकी पुरुषको लिंगमा केवल चार हजार वटा मात्र ।
३. एक घण्टाको समय भित्रमा एक जना महिलाले अधिकतम १ सय ३४ पटकसम्म चरम सन्तुष्टि पाएको रेकर्ड छ । तर पुरुषको हकमा भने एक घण्टाको अवधिमा बढिमा १६ पटक सम्म मात्र चरम सन्तुष्टि प्राप्त भएको रेकर्ड छ ।
४. योनीलाई अंग्रेजीमा भेजाइना भनिन्छ । ल्याटिन भाषामा यसको अर्थ तरबार बोक्नेवाला भन्ने हुन्छ ।
५. योनीमा आफ्नो सफाइ आफै गर्ने प्रणाली हुन्छ ।
६. योनीमा प्राकृतिक लुब्रिकेन्ट स्क्वालिन हुन्छ । यो लुब्रिकेन्ट सार्क माछामा पनि पाइन्छ ।,
७. गुप्तांगको भित्री भित्ता अन्य अवस्थामा मुज्जा परेर रहेको हुन्छ र सम्भोगको बेला उक्त भित्ता छाता जस्तै गरि फुक्दछ
८. योनीमा कैयन् प्रकारका ब्याक्टेरिया पाइन्छन् । योनीमा पाइने केही ब्याक्टेरियाहरु दहीमा समेत पाइन्छन् ।
९. गुप्तांगको रौँ को औषत आयु भनेको जम्मा ३ हप्ता हो । जबकी टाउकोको रौँ को आयु अधिकतम ७ वर्षसम्म हुन्छ ।
१०. योनीको गन्धलाई महिलाको भोजनको प्रकारले प्रभाव पार्छ । त्यसैले सहवासको अघि लसुनको सेवन नगर्नु राम्रो हुन्छ ।
१. योनीको औषत आकार ३-४ इन्च हुन्छ, तर सम्भोगको चरमोत्कर्षकाबेला यसको आकार २ सय प्रतिशत सम्म वृद्धि हुनसक्छ ।
२. योनीको उत्तेजक भाग अर्थात् भंगाकुरमा ८ हजार वटा स्नायु हुन्छन्, जबकी पुरुषको लिंगमा केवल चार हजार वटा मात्र ।
३. एक घण्टाको समय भित्रमा एक जना महिलाले अधिकतम १ सय ३४ पटकसम्म चरम सन्तुष्टि पाएको रेकर्ड छ । तर पुरुषको हकमा भने एक घण्टाको अवधिमा बढिमा १६ पटक सम्म मात्र चरम सन्तुष्टि प्राप्त भएको रेकर्ड छ ।
४. योनीलाई अंग्रेजीमा भेजाइना भनिन्छ । ल्याटिन भाषामा यसको अर्थ तरबार बोक्नेवाला भन्ने हुन्छ ।
५. योनीमा आफ्नो सफाइ आफै गर्ने प्रणाली हुन्छ ।
६. योनीमा प्राकृतिक लुब्रिकेन्ट स्क्वालिन हुन्छ । यो लुब्रिकेन्ट सार्क माछामा पनि पाइन्छ ।,
७. गुप्तांगको भित्री भित्ता अन्य अवस्थामा मुज्जा परेर रहेको हुन्छ र सम्भोगको बेला उक्त भित्ता छाता जस्तै गरि फुक्दछ
८. योनीमा कैयन् प्रकारका ब्याक्टेरिया पाइन्छन् । योनीमा पाइने केही ब्याक्टेरियाहरु दहीमा समेत पाइन्छन् ।
९. गुप्तांगको रौँ को औषत आयु भनेको जम्मा ३ हप्ता हो । जबकी टाउकोको रौँ को आयु अधिकतम ७ वर्षसम्म हुन्छ ।
१०. योनीको गन्धलाई महिलाको भोजनको प्रकारले प्रभाव पार्छ । त्यसैले सहवासको अघि लसुनको सेवन नगर्नु राम्रो हुन्छ ।
आज वि.सं. २०७२ श्रावण ०९ गते शनिबार तदनुसार ई. सं. २०१५ जुलाई २५ तारिख
आषाढ शुक्ल नवमी, स्वाती नक्षत्र, तुला राशिको चन्द्रमा, शुभ योग, तैतिल करण
आजको मूहुर्त : रुद्राभिषेक(रुद्रीपूजा), वास्तुमुहूर्त,
भोलिको व्रत/पर्व : मन्वादि,
भोलिको मूहुर्त : अग्निवास(होमादि),
तपाईं ज्योतिष तथा वास्तुसम्बद्ध कुनै पनि जिज्ञासा शान्त पार्न वा दैनिक, साप्ताहिक, मासिक वा वार्षिक राशिफलको जानकारी लिन अथवा कुनै रेडियो, पत्रपत्रिका वा मिडियामा भोलिको राशिफल प्रकाशन वा प्रसारण गर्न चाहनुहुन्छ भने एक पटक तलको लिंकमा अवलोकन गर्नुहुन अनुरोध छ :—
आजको राशिफल
मेष (चु, चे, चो, ला, लि, लु, ले, लो, अ) –
अभिभावकवर्ग वा विशिष्ट व्यक्तिको सहयोग प्राप्त हुनाले कार्य सम्पन्न हुनेछ । मानप्रतिष्ठा र सामाजिक मर्यादामा अभिवृद्धि हुनेछ । घरायसी काममा समय र धन खर्च हुनेछ । पारिवारिक जीवनमा रमाइलोपना आउने छ । आम्दानीमा कमी हुने छैन । प्रेमसम्बन्ध र प्रणयप्रसङ्गका लागि राम्रो दिन छ । आजका लागि शुभअङ्क ६ र शुभरङ्ग सेतो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ गुरवे नमः यस मन्त्रको कम्तीमा २४ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
बृष (इ, उ, ए, ओ, बा, बि, बु, बे, बो) –
आफन्त वा मित्रले आज अप्रत्याशित रूपमा सहयोग गर्नेछन् । जीवनसाथी र बालबच्चासितको सम्बन्धमा देखिएको समस्या समेत निदान हुनेछ ।बन्दव्यापार र साझेदारीबाट राम्रो प्रतिफल प्राप्त हुनेछ । आफ्नै सवारी साधनमा रमाइलो र टाढाको यात्राको सम्भावना समेत देखिन्छ । आजका लागि शुभअङ्क ७ र शुभरङ्ग नीलो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ मृत्युञ्जयाय नमः यस मन्त्रको कम्तीमा २३ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
मिथुन (का, कि, कु, घ, ङ, छ, के, को, ह) –
एकाबिहानै विगतमा गरेको परिश्रमको प्रतिफल नपाउनाले मन खिन्न हुनसक्छ । रोकिएका कामप्रति लगनशीलता देखाएमा सफलता प्राप्त हुनेछ । पठनपाठन र बौद्धिक चिन्तनप्रति मन आकर्षित हुनेछ, आजको चिन्तन र उपाय फलदायी हुनेछ । बढी व्यस्त हुनाले आवश्यक काम रोकिन सक्छ । आजका लागि शुभअङ्क २ र शुभरङ्ग सेतो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ सों सोमाय नमः यस मन्त्रको कम्तीमा ११ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
कर्कट (हि, हु, हे, हो, डा, डि, डु, डे, डो) –
परिवारभित्रकै सदस्य वा आफन्तको स्वास्थ्यमा समस्या देखिनाले समय र धन खर्च हुने सम्भावना छ । शरीरमा आलस्य र थकानको अनुभूति हुनेछ । खानपिनमा नियन्त्रण गर्नु बेस हुनेछ, पाचनप्रणालीमा बिग्रन सक्छ । जीवनसाथीसित ठाकठुक पर्नसक्छ । बौद्धिकता र ज्ञानगुनको क्षेत्रमा समेत राम्रो छैन । आजका लागि शुभअङ्क ९ र शुभरङ्ग गाढा रातो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ नमश्चण्डिकायै यस मन्त्रको कम्तीमा ९ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
सिंह (मा, मि, मु, मे, मो, टा, टि, टु, टे) –
विद्वान् र प्राज्ञिक व्यक्तिहरूबाट सम्मान र प्रतिष्ठा प्राप्त हुनेछ । विदेश वा दूरदराजमा बसेका व्यक्तिहरूसँग सुमधुर सम्बन्ध कायम हुनेछ । लामो दूरीको लाभदायक यात्राको सम्भावना छ । सामाजिक र सांस्कृतिक क्रियाकलापमा संलग्न हुन मन लाग्नेछ । बन्धुबान्धव र दाजुभाइको सहयोग लिनसकिने छ । आजका लागि शुभअङ्क ५ र शुभरङ्ग पहेंलो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ बृं बृहस्पतये नमः यस मन्त्रको कम्तीमा १९ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
कन्या (टो, प, पि, पु, ष, ण, ठ, पे, पो) –
सामाजिक र व्यक्तिगत प्रतिष्ठा स्थापना गर्ने राम्रो मौका छ । पढाइलेखाइको क्षेत्रमा प्रगति हुनेछ । आत्मविश्वास बढ्नेछ । विशिष्ट व्यक्तित्वसँग भेटघाट हुनेछ । पारिवारिक जमघटमा मन रमाउनेछ । वस्त्र, अलङ्कार आदि खरिद गर्ने योग छ । कुनै नयाँ ठाउँमा निवेश र लगानीको वातावरण बन्नेछ । आजका लागि शुभअङ्क ६ र शुभरङ्ग सेतो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ सरस्वत्यै नमः यस मन्त्रको कम्तीमा ११ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
तुला (र, रि, रु, रे, रो, ता, ति, तु, ते) –
व्यापारिक वा दैनिक कामहरू सन्तोषजनक ढंगले सम्पन्न हुनेछन् । खानपिनका परिकार प्राप्त हुने र भ्रमण, पर्यटन, रमझम तथा सामाजिक काममा सहभागी हुनु पर्नेछ । धार्मिक र सामाजिक काममा मन जान सक्छ । दानपुण्यका क्षेत्रमा लगानी हुन सक्छ । घरपरिवारबाट साथसहयोग प्राप्त हुनेछ । आजका लागि शुभअङ्क ५ र शुभरङ्ग बैजनी वा पहेंलो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ नमो भगवते वासुदेवाय यस मन्त्रको कम्तीमा ९ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
बृश्चिक (तो, ना, नि, नु, ने, नो, या, यि, यु) –
बाह्रौं चन्द्रमा रहेकाले मनमा उदासीनता आउने छ । आम्दानीको बाटो असहज बन्नसक्छ, विश्वास गरेका व्यक्तिबाट नै धोका हुने सम्भावना छ । बन्दव्यापार तथा पेसाव्यवसायमा ध्यानकेन्द्रित हुन सक्दैन र पारिवारिक समस्याले पनि मन खिन्न हुनेछ । दीर्घकालीन लगानी गर्नु उपयुक्त देखिंदैन । आजका लागि शुभअङ्क २ र शुभरङ्ग सेतो वा घिउरङ्ग हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ नमः शिवाय यस मन्त्रको कम्तीमा २१ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
धनु (ये, यो, भ, भि, भु, ध, फा, ढ, भे) –
शत्रुमाथि विजय प्राप्त हुनेछ । सामाजिक कामबाट प्रशंसा प्राप्त हुनेछ । धार्मिक, सामाजिक र सांस्कृतिक सभासमारोहमा सरिक हुने सम्भावना छ । लाभदायक यात्राको सम्भावनालाई नकार्न सकिंदैन । राज्यपक्षबाट हुनुपर्ने काममा सफलता प्राप्त हुनेछ । पठनपाठन र प्राज्ञिक क्षेत्रबाट लाभ लिन सकिने छ । आजका लागि शुभअङ्क ३ र शुभरङ्ग सिन्दुरे रातो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ हं हनुमते नमः यस मन्त्रको कम्तीमा २३ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
मकर (भो, ज, जि, खि, खु, खे, खो, गा, गि) –
सामाजिक क्षेत्र र नोकरीबाट मानसम्मान मिल्नेछ । साथीभाइसित भेटघाट हुने योग छ । समाजको नेतृत्व बहन गर्नुपर्ने बेला छ । खाद्यान्नका परिकार तथा मेवामिष्ठान्न मिल्ने समय छ । जग्गाजमिनको कारोबारबाट फाइदा लिन सकिने छ । रोकिएका सरकारी काम सुल्झाउने राम्रो समय छ । स्वास्थ्य सबल रहनेछ । आजका लागि शुभअङ्क ३ र शुभरङ्ग गुलाबी हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ अं अङ्गारकाय नमः यस मन्त्रको कम्तीमा १० पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
कुम्भ (गु, गे, गो, सा, सि, सु, से, सो, द) –
दान पुण्यका कार्यतर्फ मन आकर्षित हुनेछ, तर त्यसलाई कार्यान्वयन गर्न विलम्ब गरेमा भाग्यबलमा कमी आउन सक्छ । दूरदराजमा रहेको कुनै पर्यटकीय स्थल, तीर्थ वा मन्दिरको भ्रमण हुनसक्छ । घरमा पारिवारिक समस्या र अस्वस्थता देखा पर्न सक्छन् । बौद्धिक र प्राज्ञिक क्षमताको उपयोग हुन सक्दैन । आजका लागि शुभअङ्क ३ र शुभरङ्ग रातो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ गं गणपतये नमः यस मन्त्रको कम्तीमा २१ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
मीन (दि, दु, थ, झ, ञ, दे, दो, च, चि) –
मनमा अशान्ति र छटपटी व्याप्त हुने छ । घरायसी वातावरण, दाम्पत्य र प्रणयसम्बन्धमा आज असहजता आउनसक्छ । कसैसँग व्यर्थमा वादविवाद हुनसक्छ । गर्नु नपर्ने कामबाट जोगिनु राम्रो हुन्छ, कुनै महत्वपूर्ण काम गर्न बाँकी भए आजलाई स्थगित गर्नु होला । प्रतिष्ठा प्राप्तिका लागि संघर्ष गर्नुपर्छ । आजका लागि शुभअङ्क ४ र शुभरङ्ग हरियो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ बुं बुधाय नमः यस मन्त्रको कम्तीमा ८ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
आषाढ शुक्ल नवमी, स्वाती नक्षत्र, तुला राशिको चन्द्रमा, शुभ योग, तैतिल करण
आजको मूहुर्त : रुद्राभिषेक(रुद्रीपूजा), वास्तुमुहूर्त,
भोलिको व्रत/पर्व : मन्वादि,
भोलिको मूहुर्त : अग्निवास(होमादि),
तपाईं ज्योतिष तथा वास्तुसम्बद्ध कुनै पनि जिज्ञासा शान्त पार्न वा दैनिक, साप्ताहिक, मासिक वा वार्षिक राशिफलको जानकारी लिन अथवा कुनै रेडियो, पत्रपत्रिका वा मिडियामा भोलिको राशिफल प्रकाशन वा प्रसारण गर्न चाहनुहुन्छ भने एक पटक तलको लिंकमा अवलोकन गर्नुहुन अनुरोध छ :—
मेष (चु, चे, चो, ला, लि, लु, ले, लो, अ) –
अभिभावकवर्ग वा विशिष्ट व्यक्तिको सहयोग प्राप्त हुनाले कार्य सम्पन्न हुनेछ । मानप्रतिष्ठा र सामाजिक मर्यादामा अभिवृद्धि हुनेछ । घरायसी काममा समय र धन खर्च हुनेछ । पारिवारिक जीवनमा रमाइलोपना आउने छ । आम्दानीमा कमी हुने छैन । प्रेमसम्बन्ध र प्रणयप्रसङ्गका लागि राम्रो दिन छ । आजका लागि शुभअङ्क ६ र शुभरङ्ग सेतो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ गुरवे नमः यस मन्त्रको कम्तीमा २४ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
बृष (इ, उ, ए, ओ, बा, बि, बु, बे, बो) –
आफन्त वा मित्रले आज अप्रत्याशित रूपमा सहयोग गर्नेछन् । जीवनसाथी र बालबच्चासितको सम्बन्धमा देखिएको समस्या समेत निदान हुनेछ ।बन्दव्यापार र साझेदारीबाट राम्रो प्रतिफल प्राप्त हुनेछ । आफ्नै सवारी साधनमा रमाइलो र टाढाको यात्राको सम्भावना समेत देखिन्छ । आजका लागि शुभअङ्क ७ र शुभरङ्ग नीलो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ मृत्युञ्जयाय नमः यस मन्त्रको कम्तीमा २३ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
मिथुन (का, कि, कु, घ, ङ, छ, के, को, ह) –
एकाबिहानै विगतमा गरेको परिश्रमको प्रतिफल नपाउनाले मन खिन्न हुनसक्छ । रोकिएका कामप्रति लगनशीलता देखाएमा सफलता प्राप्त हुनेछ । पठनपाठन र बौद्धिक चिन्तनप्रति मन आकर्षित हुनेछ, आजको चिन्तन र उपाय फलदायी हुनेछ । बढी व्यस्त हुनाले आवश्यक काम रोकिन सक्छ । आजका लागि शुभअङ्क २ र शुभरङ्ग सेतो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ सों सोमाय नमः यस मन्त्रको कम्तीमा ११ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
कर्कट (हि, हु, हे, हो, डा, डि, डु, डे, डो) –
परिवारभित्रकै सदस्य वा आफन्तको स्वास्थ्यमा समस्या देखिनाले समय र धन खर्च हुने सम्भावना छ । शरीरमा आलस्य र थकानको अनुभूति हुनेछ । खानपिनमा नियन्त्रण गर्नु बेस हुनेछ, पाचनप्रणालीमा बिग्रन सक्छ । जीवनसाथीसित ठाकठुक पर्नसक्छ । बौद्धिकता र ज्ञानगुनको क्षेत्रमा समेत राम्रो छैन । आजका लागि शुभअङ्क ९ र शुभरङ्ग गाढा रातो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ नमश्चण्डिकायै यस मन्त्रको कम्तीमा ९ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
सिंह (मा, मि, मु, मे, मो, टा, टि, टु, टे) –
विद्वान् र प्राज्ञिक व्यक्तिहरूबाट सम्मान र प्रतिष्ठा प्राप्त हुनेछ । विदेश वा दूरदराजमा बसेका व्यक्तिहरूसँग सुमधुर सम्बन्ध कायम हुनेछ । लामो दूरीको लाभदायक यात्राको सम्भावना छ । सामाजिक र सांस्कृतिक क्रियाकलापमा संलग्न हुन मन लाग्नेछ । बन्धुबान्धव र दाजुभाइको सहयोग लिनसकिने छ । आजका लागि शुभअङ्क ५ र शुभरङ्ग पहेंलो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ बृं बृहस्पतये नमः यस मन्त्रको कम्तीमा १९ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
कन्या (टो, प, पि, पु, ष, ण, ठ, पे, पो) –
सामाजिक र व्यक्तिगत प्रतिष्ठा स्थापना गर्ने राम्रो मौका छ । पढाइलेखाइको क्षेत्रमा प्रगति हुनेछ । आत्मविश्वास बढ्नेछ । विशिष्ट व्यक्तित्वसँग भेटघाट हुनेछ । पारिवारिक जमघटमा मन रमाउनेछ । वस्त्र, अलङ्कार आदि खरिद गर्ने योग छ । कुनै नयाँ ठाउँमा निवेश र लगानीको वातावरण बन्नेछ । आजका लागि शुभअङ्क ६ र शुभरङ्ग सेतो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ सरस्वत्यै नमः यस मन्त्रको कम्तीमा ११ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
तुला (र, रि, रु, रे, रो, ता, ति, तु, ते) –
व्यापारिक वा दैनिक कामहरू सन्तोषजनक ढंगले सम्पन्न हुनेछन् । खानपिनका परिकार प्राप्त हुने र भ्रमण, पर्यटन, रमझम तथा सामाजिक काममा सहभागी हुनु पर्नेछ । धार्मिक र सामाजिक काममा मन जान सक्छ । दानपुण्यका क्षेत्रमा लगानी हुन सक्छ । घरपरिवारबाट साथसहयोग प्राप्त हुनेछ । आजका लागि शुभअङ्क ५ र शुभरङ्ग बैजनी वा पहेंलो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ नमो भगवते वासुदेवाय यस मन्त्रको कम्तीमा ९ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
बृश्चिक (तो, ना, नि, नु, ने, नो, या, यि, यु) –
बाह्रौं चन्द्रमा रहेकाले मनमा उदासीनता आउने छ । आम्दानीको बाटो असहज बन्नसक्छ, विश्वास गरेका व्यक्तिबाट नै धोका हुने सम्भावना छ । बन्दव्यापार तथा पेसाव्यवसायमा ध्यानकेन्द्रित हुन सक्दैन र पारिवारिक समस्याले पनि मन खिन्न हुनेछ । दीर्घकालीन लगानी गर्नु उपयुक्त देखिंदैन । आजका लागि शुभअङ्क २ र शुभरङ्ग सेतो वा घिउरङ्ग हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ नमः शिवाय यस मन्त्रको कम्तीमा २१ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
धनु (ये, यो, भ, भि, भु, ध, फा, ढ, भे) –
शत्रुमाथि विजय प्राप्त हुनेछ । सामाजिक कामबाट प्रशंसा प्राप्त हुनेछ । धार्मिक, सामाजिक र सांस्कृतिक सभासमारोहमा सरिक हुने सम्भावना छ । लाभदायक यात्राको सम्भावनालाई नकार्न सकिंदैन । राज्यपक्षबाट हुनुपर्ने काममा सफलता प्राप्त हुनेछ । पठनपाठन र प्राज्ञिक क्षेत्रबाट लाभ लिन सकिने छ । आजका लागि शुभअङ्क ३ र शुभरङ्ग सिन्दुरे रातो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ हं हनुमते नमः यस मन्त्रको कम्तीमा २३ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
मकर (भो, ज, जि, खि, खु, खे, खो, गा, गि) –
सामाजिक क्षेत्र र नोकरीबाट मानसम्मान मिल्नेछ । साथीभाइसित भेटघाट हुने योग छ । समाजको नेतृत्व बहन गर्नुपर्ने बेला छ । खाद्यान्नका परिकार तथा मेवामिष्ठान्न मिल्ने समय छ । जग्गाजमिनको कारोबारबाट फाइदा लिन सकिने छ । रोकिएका सरकारी काम सुल्झाउने राम्रो समय छ । स्वास्थ्य सबल रहनेछ । आजका लागि शुभअङ्क ३ र शुभरङ्ग गुलाबी हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ अं अङ्गारकाय नमः यस मन्त्रको कम्तीमा १० पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
कुम्भ (गु, गे, गो, सा, सि, सु, से, सो, द) –
दान पुण्यका कार्यतर्फ मन आकर्षित हुनेछ, तर त्यसलाई कार्यान्वयन गर्न विलम्ब गरेमा भाग्यबलमा कमी आउन सक्छ । दूरदराजमा रहेको कुनै पर्यटकीय स्थल, तीर्थ वा मन्दिरको भ्रमण हुनसक्छ । घरमा पारिवारिक समस्या र अस्वस्थता देखा पर्न सक्छन् । बौद्धिक र प्राज्ञिक क्षमताको उपयोग हुन सक्दैन । आजका लागि शुभअङ्क ३ र शुभरङ्ग रातो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ गं गणपतये नमः यस मन्त्रको कम्तीमा २१ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
मीन (दि, दु, थ, झ, ञ, दे, दो, च, चि) –
मनमा अशान्ति र छटपटी व्याप्त हुने छ । घरायसी वातावरण, दाम्पत्य र प्रणयसम्बन्धमा आज असहजता आउनसक्छ । कसैसँग व्यर्थमा वादविवाद हुनसक्छ । गर्नु नपर्ने कामबाट जोगिनु राम्रो हुन्छ, कुनै महत्वपूर्ण काम गर्न बाँकी भए आजलाई स्थगित गर्नु होला । प्रतिष्ठा प्राप्तिका लागि संघर्ष गर्नुपर्छ । आजका लागि शुभअङ्क ४ र शुभरङ्ग हरियो हो भने कुनै शुभकर्म गर्नु पूर्व वा यात्रामा जानु अघि आज ॐ बुं बुधाय नमः यस मन्त्रको कम्तीमा ८ पटक जप गरी आरम्भ गर्दा लाभ प्राप्त हुनेछ ।
काठमाडौं, श्रावण ९ । ‘उपचारार्थ म हजुरहरुबाट टाढा केही समयको लागि जाँदैछु, फर्की आउँदा देशमा दिगो शान्ति सहित क्रान्तिकारी अमूल परिवर्तन हुने छ भन्ने अपेक्षा गर्दछु ।’ गुगल व्वाइ आदित्यले उपचारका लागि अमेरिका जानुअघि आफ्ना शुभचिन्तकहरुकालागि लेखिदिएको वाक्य हो यो ।
जाँदा जाँदै गुगल ब्वाइले नेपाल सरकारलाइ सहयोगका लागि बिशेष धन्यवाद दिएका छन । गुगल ब्वाइले एक महिनापछि अनिष्ट हुने भविष्यबाणी गरेको गलत समाचार समेत सामाजिक सञ्जालमा आए । गुगल ब्वाइलाई जोडेर सस्तो लोकप्रियताका लागि भ्रामक समाचार सम्प्रेषण गर्ने काम समेत भए ।
२०६७ साउन ७ गते जन्मिएका उनी आफ्नो जन्मदिनकै समय अमेरिका लागेका हुन । आदित्यमा २०७१ साल असारमा २५ गते अलौकिक शक्ति प्रवेश भएको थियो । सो दिनलाइ आदित्यले निंद्राबाट ब्यूझिएको दिन भनेका छन् । यस्तो छ आदित्य ब्यूझिएदेखि अमेरिका सम्मको जिवनबृतान्त...
को हुन आदित्य ?
गुगल ब्वाइका नामले परिचीत पाँच बर्षिय अदभुतबालक आदित्य दाहाल आफ्नो चामत्कारिक क्षमताले चर्चित छन् । २०६७ साउन ७ गते साधारण वालकका रुपमा जन्मिएका उनमा २०७१ असार २५ गते अचानक अलौकिक शक्ति देखिएको थियो ।
अलौकिक शक्ति देखिनु भन्दा ११ महिना अघि देखि उनको स्वास्थ्य स्थिति खस्कन थाल्यो । यतिबेला उनी नत बोल्न सक्छन न त हिडडुल गर्न नै । कहिल्यै स्कुल सम्म नटेकेका आदित्यले कसैले सोधेको जुनसुकै प्रश्नको जवाफ हातले लेखेर दिने गरेका छन ।
कसैले सहारा दिएको भरमा अडिने उनमा शारिरीक क्षमता निष्कृय भएपनि मानसिक क्षमता भने चामत्कारिक छ । उनको अलौकिक शक्ति सर्वत्र चर्चाको बिषय बनेपछि सरकारका मुख्य सचिव देखि प्रधानमन्त्री सम्मले उनलाइ भेटेका छन ।
कसैले सोधेको जुनसुकै प्रश्नको जवाफ हातले लेखेर दिने आदित्यमा बिश्वका हरेक कुराको ज्ञान छ । बेद र उपनिषदका श्लोक कन्ठै भएका आदित्यले जापानी, चीनिया, कोरियन, अंग्रेजी संस्कृत लगायतका भाषामा लेखिसकेका छन् । आफुमा दैविक शक्ति भएको बताउने आदित्यले बाल गूरुका रुपमा दिव्योपदेश दिदै आएका छन् ।
आदित्यका दिव्योपदेशहरु
–‘कुकर्म गरि याचनाका लागि ईश्वर खोज्दै हिंडेको देख्दा दया जाग्छ, सत्कर्म गरी परमात्मालाई आफ्नै हृदयमा सजाउन सकिन्छ ।’
–‘धन प्राप्तीमा भन्दा ज्ञान प्राप्तीमा समय व्यतित गरौं ।’
–‘लोभ र मोह त्याग, मेरो होइन हाम्रो भन, प्राप्तीमा होइन कर्ममा बिश्वास गर, दया र धर्म नछोड ।’
–‘अरुको सेवामा आफूलाई समर्पित गर ।’
–‘भक्ति गरौ, श्रद्धा गरौं,हृदयमा करुणामय प्रेम श्रृजना गरी एकचोटी आफ्नो मुल्यांकन आफैं गरी हेरौं, आफुलाइ परमात्माको सानिध्यमा अवश्य पाउने छौं ।’
–‘बाध्यताभित्र लुकेको यथार्थ सत्य नबुझी मनोभावनाका भरमा कोही कसैलाई कहिल्यै शंका नगर्नु ।’
देशको परिस्थितीबारे
–‘देशको विडम्बना श्रोत र साधनको अभावमा मुकदर्शक बनेको राज्यको लाचारता देख्दा मन रुन्छ नेपालीको ।’
–‘दाताहरुबाट प्राप्त सहयोगलाइ सही सदुपयोग गरि असहाय जनतालाइ न्याय दिने चुनौति सहितको जिम्मेवारी राज्यको काँधमा आएको छ । ध्यान पुगोस ।’
–‘आर्थिक प्रगतीका सम्भावनालाइ पहिचान गरी सदुपयोग नगर्दा राष्ट्र गरिबीको चक्रभित्र झन झन रुमल्लिदै छ । ध्यान पुगोस ।’
–‘गाँस बास र कपासबाट वन्चित बालबालिकाको हक अधिकार सुनिश्चित गरी व्यवहारिक कार्यान्वयन गरे राष्ट्र र नयाँ पिडीका साथ परिवर्तनतिर उन्मुख बन्न सक्छ ।’
भूकम्पका समयमा
–तत्काल प्रलयमानको अवस्था निम्त्याउने प्रकृतिको भूकम्प नआएपनि त्रसित अझै बनाउने छ । देशको ग्रहदशा बिग्रेको छ, यो बर्ष धेरै विपत्ति आउनेछन् तापनि देशले केहि बर्षभित्र काँचुलि फेर्ने छ ।’
–‘धर्ती माँतासंग एकता सहितको शान्ति स्थापना गर्नेछौं भनि शपथ खाऔं । प्रतिज्ञा गरौं । अवश्य यो अनिष्ट टर्ने छ,त्रास हट्नेछ, ताण्डव रोकिनेछ ।’
–‘संयमता, धैयर्ता भएमा सहर्षसँगै प्राकृतिक प्रकोपलाई अंकमाल गरी सत्य स्वीकार्न सकिन्छ ।’
–‘मानव सेवानै सबैभन्दा ठूलो सेवा हो धर्म हो । सबैले जिम्मेवारी सम्झी पिडीतको सेवामा समर्पित भइ लागौं, जुटौं सहयोग गरौं ।’
आदित्यका अद्भूत कृत्य
औपचारिक अध्ययन सम्म नगरेका पाँच वर्षिय बालक आदित्यले विश्वका जुनसुकै भाषामा जवाफ फर्काउनु आफैमा अद्भूत कृत्य हो । अझ उनले भूत, वर्तमान र भविष्यबारे विश्वसनीय ढंगले वताउने गरेका छन् । उनले विश्वका अनेकौ विषय र भाषामा राखिएका प्रश्नको विश्वसनिय जवाफ दिएका छन् ।
आदित्यले एक बर्ष अघि नै नेपालको संबिधान २०७२ मा बन्ने र नया सरकारको प्रधानमन्त्री केपी ओली बन्ने भविष्यवाणी गरेका थिए ।
यस्तै आदित्यले २०७१ श्रावणमै दीप कुमार उपाध्याय भारतको राजदुत बन्ने भविष्यवाणी गरिसकेका थिए । सरकारका मुख्यसचिव देखि प्रधानमन्त्री सम्मको जिज्ञासा उनले मेटाएका छन् ।
प्रधानमन्त्री सुशिल कोइरालाले आदित्यलाइ आफ्नो नेतृत्वमा मुलुकमा शान्ति, स्थायित्व, लोकतन्त्र र विकास कायम होस् भन्ने इच्छा रहेको बताएपछि आदित्यले लेखिदिए–‘नआत्तिनू । यो अनिष्ट केही समयमा टर्नेछ, अनि मुलुकले काँचुली फेर्नेछ, हजूरका इच्छा पूरा हुने छ, पीएम ज्यू ।’
उनलाइ भेटन जाने सयौं जिज्ञासुको जिज्ञासा उनले मेटाइसकेका छन् । सामान्य परिवारमा जन्मिएका आदित्य आफ्नो भविष्वाणी अनुरुप अमेरिकाको क्यालिफोर्निया स्थित स्टेनफोर्ड हस्पिटल एण्ड रिसर्च सेन्टरमा उपचारका लागि गएका छन् ।
आदित्य संरक्षण प्रतिष्ठानको भूमिका
आदित्यको संरक्षण, स्वास्थ्य उपचार र अलौकिक क्षमताको संरक्षण एवम् सदुपयोगका लागि समाजसेवी लक्ष्मी प्रसाइको अगुवाइमा २०७१ मंसिर २९ गते आदित्य संरक्षण प्रतिष्ठान दर्ता भयो । प्रतिष्ठानको दुरुपयोग नहोस भनेर आदित्य आफैले प्रतिष्ठानको नाम देखि पदाधिकारी चयन सम्म सिफारिस गरिदिए ।
प्रतिष्ठान गठनका लागि कहिल्यै नभेटेका व्यक्तिको नाम र टेलिफोन नम्बर लेखिदिएपछि पदाधिकारीहरु समेत आश्चार्यमा परेका थिए । प्रतिष्ठानले शुभेच्छुकहरुका लागि नामक प्रतिष्ठानको वेभसाइटमा आदित्यसँग सम्बन्धित जानकारी राख्दै आएको छ ।
यस्तै आदित्यको आग्रहमा प्रतिष्ठानले विभिन्न स्थानका भूकम्पपीडितहरुको सहयोग समेत गरेको छ । प्रतिष्ठानले प्रधानमन्त्री दैवी प्रकोप उद्धार कोषमा समेत भूकम्पपीडितको सहयोगार्थ २ लाख ७ हजार प्रदान गर्यो । आदित्य फाउण्डेसन आदित्यको इच्छानुसार योग, ध्यान तथा आध्यात्मिक चेतना फैलाउने कार्यमा सक्रिय छ ।
सरकारी चासो
सरकारका मुख्यसचिव लिलामणी पौडेल, स्वास्थ्य मन्त्री खगराज अधिकारी, पुर्व प्रधानमन्त्री झलनाथ खनाल, प्रधानमन्त्री सुशिल कोइराला लगायतका नेताहरुले आदित्यको स्वास्थ्य स्थिती बुझिसकेका छन् ।
स्वास्थ्मन्त्री अधिकारी समक्ष आदित्यले आफनो रोग अमेरिकामै निको हुने लेखेर दिएका थिए । २८ महिना देखि दुर्वल भएको उनको शरिर उचारको पर्खाइमा थियो । सरकारले सहयोगको प्रतिबद्धता जनाएपनि बजेट निकासामा भएको अलमलले आदित्यको स्वास्थ्य उपचारमा ढिलाइ भयो ।
उपचारमा भएको ढिलाइप्रति पटक पटक सन्चारमाध्यमबाट समाचार सम्प्रेषण हुनथालेपछि सरकारले आदित्यको उपचारका लागि २५ लाख सहयोग गर्यो । सो पश्चात भने सरकारले आदित्यलाइ उपचारका लागि सुविधा सम्पन्न अमेरिकि अस्पताल पुर्याउन अभिभावकत्व ग्रहण गर्यो ।
आदित्यको अलौकिक प्रतिभालाइ जोगाइ राख्न भन्दै उनको स्वास्थोपचारका लागि नेपाल सरकारको पहलमा अमेरिकामा उपचारको व्यवस्था मिलाइएको हो । सरकारले उपचारमा लाग्ने सबै खर्च ब्यहोर्ने निर्णय गरेको छ ।
यसरी हुँदैछ उपचार
आदित्यले आफु असार ३१ गते आफु हिडने भनेका थिए । सो दिन आदित्य पुर्ण रुपमा स्वस्थ नभएपनि कसैको भरविना पलेटी कसेर केही समय बस्ने तथा हात पक्डिदिंदा खुट्टामा थिग्रीने सम्म भएका छन् । सोहि दिन उपचारका लागि अमेरिकाको भिसा लागेको उनको परिवारले बताएको छ ।
नेपाल र भारतका बिभिन्न अस्पतालमा उपचार गराउँदा समेत उनको उपचार असफल भएपछि आदित्य आफंैले पटक–पटक अमेरिकाको क्यालिफोर्निया स्थित स्टेनफोर्ड हस्पिटल एण्ड रिसर्च सेन्टरमा उपचार सम्भव हुने भविष्यवाणी गरेका थिए ।
आदित्यको रोगको निदानका लागि अब उनको भविष्यबाणी अनुरुप उनलाई अमेरिका पुर्याइएको छ । उपचारका लागि श्रावण ११ गते सम्बन्धित अस्पतालमा बोलाइएको परिवारले जनाएको छ । अमेरिका जानुअघि आदित्यलाइ हामीले प्रश्न राख्यौंः ‘उपचारका लागि आफूले भनेको मुलुक जाँदै हुनुहुन्छ फर्कदा पुरै निको भएर आउनेमा विश्वस्त हो ?
उनले लेखे ‘पुरै विश्वस्त छैन '
के चाहान्छन आदित्य ?
‘म निंद्राबाट व्यूँझिएको आज एकबर्ष बितेछ । समय र परिस्थितिले खासै साथ दिएन त्यसैले निश्चित तोकेका उद्देश्य पुरा गर्न बाँकी रहे । क्षमाप्रार्थी छु । मलाई यहाँसम्म आइपुग्न सहयोग गर्ने सबैलाई धन्यवाद’ ।
जसरी बुद्ध पुरुषहरुबाट लामो समयको ध्यान र तपस्यापछि प्रकट भएको शक्तिलाइ बुद्धत्व भनिन्छ आदित्यले आफुमा प्रकट भएको अद्भूत शक्तिलाइ ब्युझिएको दिनको उपमा दिए । आदित्यलाइ भेट्ने धेरैले आफ्ना जिवनका स–सना समस्याबारे प्रश्न राख्ने गरेका छन । आदित्यले सबैका जिज्ञासा मेट्ने गरेपनि उनको आकांक्षा त्यतिमा मात्र सिमित छैन ।
आदित्यले अहिलेसम्म लेखेका दिव्योपदेशमा समग्र मानव जिवनकोे सार झल्किन्छ । बालज्ञानीगूरुको सम्बोधन गर्न आदित्यले गरेको आग्रहले उनमा ज्ञान बाँडेर अध्यात्मिक चेतना फैलाउने इच्छा देखिन्छ । उनकै आग्रहमा आदित्य प्रतिष्ठानले प्रत्येक शुक्रबार बेलुकी सत्संगको कार्यक्रम गर्दै आएको छ ।
उनले पछिल्लो पटक लेखिदिएको दिव्योपदेश यस्तो छ । ‘सकारात्मक विचारले मात्र शरिरलाइ तरंगित बनाइराख्न मनमस्तिष्कलाइ एकाग्रले बाँधी ध्यानमा आफुलाइ लिन राख्न सक्नुपर्छ ।’
आदित्यका दिव्योपदेशहरुबाट के प्रष्ट हुन्छ भने मानव जिवनको उद्देश्य बुझ्न तथा ज्ञान प्राप्ती तर्फ लाग्नु नै जिवनको सार्थकता हो । अतः समग्र जिवनलाइ फलदायी बनाउने जिवनज्ञानवारे जिज्ञासा राखि उनका दिव्योपदेशहरुको मनन गर्नुनै आदित्यको चाहना हो ।
imagekhabar.com
जाँदा जाँदै गुगल ब्वाइले नेपाल सरकारलाइ सहयोगका लागि बिशेष धन्यवाद दिएका छन । गुगल ब्वाइले एक महिनापछि अनिष्ट हुने भविष्यबाणी गरेको गलत समाचार समेत सामाजिक सञ्जालमा आए । गुगल ब्वाइलाई जोडेर सस्तो लोकप्रियताका लागि भ्रामक समाचार सम्प्रेषण गर्ने काम समेत भए ।
२०६७ साउन ७ गते जन्मिएका उनी आफ्नो जन्मदिनकै समय अमेरिका लागेका हुन । आदित्यमा २०७१ साल असारमा २५ गते अलौकिक शक्ति प्रवेश भएको थियो । सो दिनलाइ आदित्यले निंद्राबाट ब्यूझिएको दिन भनेका छन् । यस्तो छ आदित्य ब्यूझिएदेखि अमेरिका सम्मको जिवनबृतान्त...को हुन आदित्य ?
गुगल ब्वाइका नामले परिचीत पाँच बर्षिय अदभुतबालक आदित्य दाहाल आफ्नो चामत्कारिक क्षमताले चर्चित छन् । २०६७ साउन ७ गते साधारण वालकका रुपमा जन्मिएका उनमा २०७१ असार २५ गते अचानक अलौकिक शक्ति देखिएको थियो ।
अलौकिक शक्ति देखिनु भन्दा ११ महिना अघि देखि उनको स्वास्थ्य स्थिति खस्कन थाल्यो । यतिबेला उनी नत बोल्न सक्छन न त हिडडुल गर्न नै । कहिल्यै स्कुल सम्म नटेकेका आदित्यले कसैले सोधेको जुनसुकै प्रश्नको जवाफ हातले लेखेर दिने गरेका छन ।
कसैले सहारा दिएको भरमा अडिने उनमा शारिरीक क्षमता निष्कृय भएपनि मानसिक क्षमता भने चामत्कारिक छ । उनको अलौकिक शक्ति सर्वत्र चर्चाको बिषय बनेपछि सरकारका मुख्य सचिव देखि प्रधानमन्त्री सम्मले उनलाइ भेटेका छन ।
कसैले सोधेको जुनसुकै प्रश्नको जवाफ हातले लेखेर दिने आदित्यमा बिश्वका हरेक कुराको ज्ञान छ । बेद र उपनिषदका श्लोक कन्ठै भएका आदित्यले जापानी, चीनिया, कोरियन, अंग्रेजी संस्कृत लगायतका भाषामा लेखिसकेका छन् । आफुमा दैविक शक्ति भएको बताउने आदित्यले बाल गूरुका रुपमा दिव्योपदेश दिदै आएका छन् ।
आदित्यका दिव्योपदेशहरु
–‘कुकर्म गरि याचनाका लागि ईश्वर खोज्दै हिंडेको देख्दा दया जाग्छ, सत्कर्म गरी परमात्मालाई आफ्नै हृदयमा सजाउन सकिन्छ ।’
–‘धन प्राप्तीमा भन्दा ज्ञान प्राप्तीमा समय व्यतित गरौं ।’
–‘लोभ र मोह त्याग, मेरो होइन हाम्रो भन, प्राप्तीमा होइन कर्ममा बिश्वास गर, दया र धर्म नछोड ।’
–‘अरुको सेवामा आफूलाई समर्पित गर ।’
–‘भक्ति गरौ, श्रद्धा गरौं,हृदयमा करुणामय प्रेम श्रृजना गरी एकचोटी आफ्नो मुल्यांकन आफैं गरी हेरौं, आफुलाइ परमात्माको सानिध्यमा अवश्य पाउने छौं ।’
–‘बाध्यताभित्र लुकेको यथार्थ सत्य नबुझी मनोभावनाका भरमा कोही कसैलाई कहिल्यै शंका नगर्नु ।’
देशको परिस्थितीबारे
–‘देशको विडम्बना श्रोत र साधनको अभावमा मुकदर्शक बनेको राज्यको लाचारता देख्दा मन रुन्छ नेपालीको ।’
–‘दाताहरुबाट प्राप्त सहयोगलाइ सही सदुपयोग गरि असहाय जनतालाइ न्याय दिने चुनौति सहितको जिम्मेवारी राज्यको काँधमा आएको छ । ध्यान पुगोस ।’
–‘आर्थिक प्रगतीका सम्भावनालाइ पहिचान गरी सदुपयोग नगर्दा राष्ट्र गरिबीको चक्रभित्र झन झन रुमल्लिदै छ । ध्यान पुगोस ।’
–‘गाँस बास र कपासबाट वन्चित बालबालिकाको हक अधिकार सुनिश्चित गरी व्यवहारिक कार्यान्वयन गरे राष्ट्र र नयाँ पिडीका साथ परिवर्तनतिर उन्मुख बन्न सक्छ ।’
भूकम्पका समयमा
–तत्काल प्रलयमानको अवस्था निम्त्याउने प्रकृतिको भूकम्प नआएपनि त्रसित अझै बनाउने छ । देशको ग्रहदशा बिग्रेको छ, यो बर्ष धेरै विपत्ति आउनेछन् तापनि देशले केहि बर्षभित्र काँचुलि फेर्ने छ ।’
–‘धर्ती माँतासंग एकता सहितको शान्ति स्थापना गर्नेछौं भनि शपथ खाऔं । प्रतिज्ञा गरौं । अवश्य यो अनिष्ट टर्ने छ,त्रास हट्नेछ, ताण्डव रोकिनेछ ।’
–‘संयमता, धैयर्ता भएमा सहर्षसँगै प्राकृतिक प्रकोपलाई अंकमाल गरी सत्य स्वीकार्न सकिन्छ ।’
–‘मानव सेवानै सबैभन्दा ठूलो सेवा हो धर्म हो । सबैले जिम्मेवारी सम्झी पिडीतको सेवामा समर्पित भइ लागौं, जुटौं सहयोग गरौं ।’
आदित्यका अद्भूत कृत्य
औपचारिक अध्ययन सम्म नगरेका पाँच वर्षिय बालक आदित्यले विश्वका जुनसुकै भाषामा जवाफ फर्काउनु आफैमा अद्भूत कृत्य हो । अझ उनले भूत, वर्तमान र भविष्यबारे विश्वसनीय ढंगले वताउने गरेका छन् । उनले विश्वका अनेकौ विषय र भाषामा राखिएका प्रश्नको विश्वसनिय जवाफ दिएका छन् ।
आदित्यले एक बर्ष अघि नै नेपालको संबिधान २०७२ मा बन्ने र नया सरकारको प्रधानमन्त्री केपी ओली बन्ने भविष्यवाणी गरेका थिए ।
यस्तै आदित्यले २०७१ श्रावणमै दीप कुमार उपाध्याय भारतको राजदुत बन्ने भविष्यवाणी गरिसकेका थिए । सरकारका मुख्यसचिव देखि प्रधानमन्त्री सम्मको जिज्ञासा उनले मेटाएका छन् ।
प्रधानमन्त्री सुशिल कोइरालाले आदित्यलाइ आफ्नो नेतृत्वमा मुलुकमा शान्ति, स्थायित्व, लोकतन्त्र र विकास कायम होस् भन्ने इच्छा रहेको बताएपछि आदित्यले लेखिदिए–‘नआत्तिनू । यो अनिष्ट केही समयमा टर्नेछ, अनि मुलुकले काँचुली फेर्नेछ, हजूरका इच्छा पूरा हुने छ, पीएम ज्यू ।’
उनलाइ भेटन जाने सयौं जिज्ञासुको जिज्ञासा उनले मेटाइसकेका छन् । सामान्य परिवारमा जन्मिएका आदित्य आफ्नो भविष्वाणी अनुरुप अमेरिकाको क्यालिफोर्निया स्थित स्टेनफोर्ड हस्पिटल एण्ड रिसर्च सेन्टरमा उपचारका लागि गएका छन् ।
आदित्य संरक्षण प्रतिष्ठानको भूमिका
आदित्यको संरक्षण, स्वास्थ्य उपचार र अलौकिक क्षमताको संरक्षण एवम् सदुपयोगका लागि समाजसेवी लक्ष्मी प्रसाइको अगुवाइमा २०७१ मंसिर २९ गते आदित्य संरक्षण प्रतिष्ठान दर्ता भयो । प्रतिष्ठानको दुरुपयोग नहोस भनेर आदित्य आफैले प्रतिष्ठानको नाम देखि पदाधिकारी चयन सम्म सिफारिस गरिदिए ।
प्रतिष्ठान गठनका लागि कहिल्यै नभेटेका व्यक्तिको नाम र टेलिफोन नम्बर लेखिदिएपछि पदाधिकारीहरु समेत आश्चार्यमा परेका थिए । प्रतिष्ठानले शुभेच्छुकहरुका लागि नामक प्रतिष्ठानको वेभसाइटमा आदित्यसँग सम्बन्धित जानकारी राख्दै आएको छ ।
यस्तै आदित्यको आग्रहमा प्रतिष्ठानले विभिन्न स्थानका भूकम्पपीडितहरुको सहयोग समेत गरेको छ । प्रतिष्ठानले प्रधानमन्त्री दैवी प्रकोप उद्धार कोषमा समेत भूकम्पपीडितको सहयोगार्थ २ लाख ७ हजार प्रदान गर्यो । आदित्य फाउण्डेसन आदित्यको इच्छानुसार योग, ध्यान तथा आध्यात्मिक चेतना फैलाउने कार्यमा सक्रिय छ ।
सरकारी चासो
सरकारका मुख्यसचिव लिलामणी पौडेल, स्वास्थ्य मन्त्री खगराज अधिकारी, पुर्व प्रधानमन्त्री झलनाथ खनाल, प्रधानमन्त्री सुशिल कोइराला लगायतका नेताहरुले आदित्यको स्वास्थ्य स्थिती बुझिसकेका छन् ।
स्वास्थ्मन्त्री अधिकारी समक्ष आदित्यले आफनो रोग अमेरिकामै निको हुने लेखेर दिएका थिए । २८ महिना देखि दुर्वल भएको उनको शरिर उचारको पर्खाइमा थियो । सरकारले सहयोगको प्रतिबद्धता जनाएपनि बजेट निकासामा भएको अलमलले आदित्यको स्वास्थ्य उपचारमा ढिलाइ भयो ।
उपचारमा भएको ढिलाइप्रति पटक पटक सन्चारमाध्यमबाट समाचार सम्प्रेषण हुनथालेपछि सरकारले आदित्यको उपचारका लागि २५ लाख सहयोग गर्यो । सो पश्चात भने सरकारले आदित्यलाइ उपचारका लागि सुविधा सम्पन्न अमेरिकि अस्पताल पुर्याउन अभिभावकत्व ग्रहण गर्यो ।
आदित्यको अलौकिक प्रतिभालाइ जोगाइ राख्न भन्दै उनको स्वास्थोपचारका लागि नेपाल सरकारको पहलमा अमेरिकामा उपचारको व्यवस्था मिलाइएको हो । सरकारले उपचारमा लाग्ने सबै खर्च ब्यहोर्ने निर्णय गरेको छ ।
यसरी हुँदैछ उपचार
आदित्यले आफु असार ३१ गते आफु हिडने भनेका थिए । सो दिन आदित्य पुर्ण रुपमा स्वस्थ नभएपनि कसैको भरविना पलेटी कसेर केही समय बस्ने तथा हात पक्डिदिंदा खुट्टामा थिग्रीने सम्म भएका छन् । सोहि दिन उपचारका लागि अमेरिकाको भिसा लागेको उनको परिवारले बताएको छ ।
नेपाल र भारतका बिभिन्न अस्पतालमा उपचार गराउँदा समेत उनको उपचार असफल भएपछि आदित्य आफंैले पटक–पटक अमेरिकाको क्यालिफोर्निया स्थित स्टेनफोर्ड हस्पिटल एण्ड रिसर्च सेन्टरमा उपचार सम्भव हुने भविष्यवाणी गरेका थिए ।
आदित्यको रोगको निदानका लागि अब उनको भविष्यबाणी अनुरुप उनलाई अमेरिका पुर्याइएको छ । उपचारका लागि श्रावण ११ गते सम्बन्धित अस्पतालमा बोलाइएको परिवारले जनाएको छ । अमेरिका जानुअघि आदित्यलाइ हामीले प्रश्न राख्यौंः ‘उपचारका लागि आफूले भनेको मुलुक जाँदै हुनुहुन्छ फर्कदा पुरै निको भएर आउनेमा विश्वस्त हो ?
उनले लेखे ‘पुरै विश्वस्त छैन '
के चाहान्छन आदित्य ?
‘म निंद्राबाट व्यूँझिएको आज एकबर्ष बितेछ । समय र परिस्थितिले खासै साथ दिएन त्यसैले निश्चित तोकेका उद्देश्य पुरा गर्न बाँकी रहे । क्षमाप्रार्थी छु । मलाई यहाँसम्म आइपुग्न सहयोग गर्ने सबैलाई धन्यवाद’ ।
जसरी बुद्ध पुरुषहरुबाट लामो समयको ध्यान र तपस्यापछि प्रकट भएको शक्तिलाइ बुद्धत्व भनिन्छ आदित्यले आफुमा प्रकट भएको अद्भूत शक्तिलाइ ब्युझिएको दिनको उपमा दिए । आदित्यलाइ भेट्ने धेरैले आफ्ना जिवनका स–सना समस्याबारे प्रश्न राख्ने गरेका छन । आदित्यले सबैका जिज्ञासा मेट्ने गरेपनि उनको आकांक्षा त्यतिमा मात्र सिमित छैन ।
आदित्यले अहिलेसम्म लेखेका दिव्योपदेशमा समग्र मानव जिवनकोे सार झल्किन्छ । बालज्ञानीगूरुको सम्बोधन गर्न आदित्यले गरेको आग्रहले उनमा ज्ञान बाँडेर अध्यात्मिक चेतना फैलाउने इच्छा देखिन्छ । उनकै आग्रहमा आदित्य प्रतिष्ठानले प्रत्येक शुक्रबार बेलुकी सत्संगको कार्यक्रम गर्दै आएको छ ।
उनले पछिल्लो पटक लेखिदिएको दिव्योपदेश यस्तो छ । ‘सकारात्मक विचारले मात्र शरिरलाइ तरंगित बनाइराख्न मनमस्तिष्कलाइ एकाग्रले बाँधी ध्यानमा आफुलाइ लिन राख्न सक्नुपर्छ ।’
आदित्यका दिव्योपदेशहरुबाट के प्रष्ट हुन्छ भने मानव जिवनको उद्देश्य बुझ्न तथा ज्ञान प्राप्ती तर्फ लाग्नु नै जिवनको सार्थकता हो । अतः समग्र जिवनलाइ फलदायी बनाउने जिवनज्ञानवारे जिज्ञासा राखि उनका दिव्योपदेशहरुको मनन गर्नुनै आदित्यको चाहना हो ।
imagekhabar.com
लसुन प्राय हामीले तरकारी पकाउँदा प्रयोग गर्ने गर्छौ । यो औषधीका रूपमासमेत निकै उपयोगी मानिन्छ । लसुनका केही उपयोगिता यसप्रकार छन् ।
१. गानो गएमाः लसुन पिसेर वा एक केस्रा लसुन तातो पानीसित खाएमा गानो गएको अवस्थामा फाइदा गर्छ ।
२. विषम ज्वरोमाः बिग्रेको ज्वरोमा लसुन घिऊ वा तेलमा डढाएर त्यो घिउ वा तेल पिए लाभ गर्दछ ।
३. मुटुको रोगमाः यस रोगमा घिऊमा फुराएको लसुन एक–दुई केस्रा भात खान लाग्दा भातैमा मुछेर खाने गरे लाभ गर्छ ।
४. शरीर सुनिएकोमाः लसुन हालेर पकाएको तेलम मालिस र एक–दुई केस्रा बिहान खाली पेटमा खाने गरेमा सुनिएको कम हुन्छ ।
५. पेट दुखेमाः लसुनको रस दश थोपादेखि तीस थोपासम्म खाए लाभ हुन्छ तर एकै पल्ट तीस थोपा नखाएर क्रमश बढाएर लैजानु राम्रो हुन्छ ।
६. बाजीकरणमाः एक डल्लो लसुन छोडाएर कुट्ने र मिश्री या धिऊमा पकाएर खाए उत्तेजना र बलविर्य बढ्छ ।
७. स्वप्नदोषमाः एक केस्रा काँचो लसुन चपाउनुपर्छ । यसले स्वप्नदोष ठिक हुन्छ र कामोत्तेजना बढ्छ ।
८. भित्री चोटमाः नदेखिने चोटमा लसुनको रसमा नून मिलाएर मालिस गरे तथा दुखेको स्थानमा रूवा वा लुगाको पट्टी राखेर बाँधिदिए लाभ गर्दछ ।
९. वीर्य वृद्धिमाः लसुनको केस्रा छोडाएर घिउमा रातो पारेर भुट्ने तर कालो पारेर दुधमा खीर पकाएर एक महिना जति दिनहुँ खाए वीर्य बढ्छ । नपुंसकता हराउँछ र यसले गठिया वात पनि निको पार्छ ।
१०. कपाल दुखेमाः दुवै कनपारामा लसुन पिसेर लगाए एकैछिनमा कपाल दुखेको आराम हुन्छ ।
११. बिच्छीको विषमाः लसुन र अमचुर सुकाएको आँपको धुलोसँग मिलाएर खान दिए विषको प्रभाव नष्ट हुन्छ ।
१२. जिब्रो सुनिएमाः लसुन पिसेर जिब्रोमा लेप लगाए लाभ हुन्छ ।
१३. घाऊ धुनः पानीमा कुटेका लसुन मिसएर घाऊ धोए लाभ गर्दछ ।
१४. कान दुखेमाः लसुनको पातको रस वा लसुन तेलमा डढाएर त्यो तेल कानमा हाले लाभ गर्छ ।
१५ भोक नलागेमाः बासी मुखमा (बिहान उठ्ने बित्तिकै अरू केही नगरी) एक पोटी लसुन पानीसित निले भोक लाग्दछ, तथा खाएको पाचन समेत राम्रो गर्छ ।
१. गानो गएमाः लसुन पिसेर वा एक केस्रा लसुन तातो पानीसित खाएमा गानो गएको अवस्थामा फाइदा गर्छ ।
२. विषम ज्वरोमाः बिग्रेको ज्वरोमा लसुन घिऊ वा तेलमा डढाएर त्यो घिउ वा तेल पिए लाभ गर्दछ ।
३. मुटुको रोगमाः यस रोगमा घिऊमा फुराएको लसुन एक–दुई केस्रा भात खान लाग्दा भातैमा मुछेर खाने गरे लाभ गर्छ ।
४. शरीर सुनिएकोमाः लसुन हालेर पकाएको तेलम मालिस र एक–दुई केस्रा बिहान खाली पेटमा खाने गरेमा सुनिएको कम हुन्छ ।
५. पेट दुखेमाः लसुनको रस दश थोपादेखि तीस थोपासम्म खाए लाभ हुन्छ तर एकै पल्ट तीस थोपा नखाएर क्रमश बढाएर लैजानु राम्रो हुन्छ ।
६. बाजीकरणमाः एक डल्लो लसुन छोडाएर कुट्ने र मिश्री या धिऊमा पकाएर खाए उत्तेजना र बलविर्य बढ्छ ।
७. स्वप्नदोषमाः एक केस्रा काँचो लसुन चपाउनुपर्छ । यसले स्वप्नदोष ठिक हुन्छ र कामोत्तेजना बढ्छ ।
८. भित्री चोटमाः नदेखिने चोटमा लसुनको रसमा नून मिलाएर मालिस गरे तथा दुखेको स्थानमा रूवा वा लुगाको पट्टी राखेर बाँधिदिए लाभ गर्दछ ।
९. वीर्य वृद्धिमाः लसुनको केस्रा छोडाएर घिउमा रातो पारेर भुट्ने तर कालो पारेर दुधमा खीर पकाएर एक महिना जति दिनहुँ खाए वीर्य बढ्छ । नपुंसकता हराउँछ र यसले गठिया वात पनि निको पार्छ ।
१०. कपाल दुखेमाः दुवै कनपारामा लसुन पिसेर लगाए एकैछिनमा कपाल दुखेको आराम हुन्छ ।
११. बिच्छीको विषमाः लसुन र अमचुर सुकाएको आँपको धुलोसँग मिलाएर खान दिए विषको प्रभाव नष्ट हुन्छ ।
१२. जिब्रो सुनिएमाः लसुन पिसेर जिब्रोमा लेप लगाए लाभ हुन्छ ।
१३. घाऊ धुनः पानीमा कुटेका लसुन मिसएर घाऊ धोए लाभ गर्दछ ।
१४. कान दुखेमाः लसुनको पातको रस वा लसुन तेलमा डढाएर त्यो तेल कानमा हाले लाभ गर्छ ।
१५ भोक नलागेमाः बासी मुखमा (बिहान उठ्ने बित्तिकै अरू केही नगरी) एक पोटी लसुन पानीसित निले भोक लाग्दछ, तथा खाएको पाचन समेत राम्रो गर्छ ।
नेपालको सबैभन्दा ठूलो दुरसञ्चार कम्पनी नेपाल टेलिकमले आफ्ना सेवाग्राही संख्या १ करोड २५ लाख पुगेको जानकारी दिएको छ । गत चैत महिनाको तथ्याङ्कले नै टेलिकमका सेवाग्राही संख्या १ करोड २४ लाख ६८ हजार पुगिसकेको जानकारी दिएको हो ।
टेलिकमका अनुसार जिएसएम मोबाइल सेवाका ग्राहक १ करोड ४ लाख ४८ हजार, सिडिएमए सेवाका ग्राहक १३ लाख ५५ हजार तथा पिएसटिएन टेलिफोन सेवाका ग्राहक ६ लाख ६४ हजार ५ सय रहेका छन् । चैत मसान्तसम्म कम्पनीको डाटा सेवाका प्रयोगकर्ता ६२ लाख २३ हजार पुगेका छन् ।
फागुनदेखि चैतसम्म एक महिनाको अवधिमा २ लाख ८४ हजार कुल टेलिफोन ग्राहक थपिएका छन् भने ८९ हजार डाटा सेवाका प्रयोगकर्ता थपिएका छन् ।
इन्टरनेट चलाउने भए टेलिकमको यो सूचना पढ्नुस्ः
WiFI Hotspots प्रयोग गरिरहनु भएको छ ?
विभिन्न स्थानमा वाइफाई हटस्पटमार्फत इन्टरनेट चलाउन सकिन्छ । ती स्थानमा WiFi मार्फत इन्टरनेट चलाउनको लागि GSM तथा CDMA पोष्टपेड÷प्रिपेड मोवाइलको म्यासेज बक्समा गई WiFi टाइप गरी १४१६ मा म्यासेज पठाएपछि प्राप्त हुने पासवर्ड प्रयोग गर्न सकिन्छ । उक्त पासवर्डबाट एक घण्टासम्म इन्टरनेट चलाउन सकिन्छ भने सो पासवर्डको भ्यालिडिटी पिरियड २४ घण्टा कायम रहन्छ । साथै उक्त सेवा प्रयोग गरे वापत ग्राहकहरुको मोबाइलबाटै रु. १०।– कट्टा हुन्छ ।
नेपालभर रहेका WiFi Hotspots को जानकारी लिनका लागि NT Hotspot Locator नामक Mobile APP उपलब्ध छ । यसको प्रयोग गरेर आफु नजिक रहेका WiFi Hotspots बारेमा थाहा पाउनुका साथै WiFi Hotspots Service Subscribe समेत गर्न सकिन्छ । भिडियो हेर्न तलको बाकस थिच्नुहोस
सलमान खानको ‘बजरंगी भाइजान’ ले एसएस राजामौलीको ‘बाहुबली -द बिगिनिङ’लाई बक्स अफिसमा पछारेको छ। एसएस राजामौलीको ‘बाहुबली’ भन्दा एक हप्ता पछि रिलिज भएको थियो। विश्व भरिका करिब ५००० हलहरुमा बजरंगी भाइजान प्रदर्शन गरिएको थियो भने बाहुबली केबल ४२०० हलहरुमा प्रदर्शित थियो।
बाहुबली जुलाई १० मा रिलिज गरिएको थियो। पहिलो दिन नै ५० करोड भारु कमाएर रेकर्ड राखेको बाहुबलीले भारतीय बक्स अफिसमा मात्र धुम मच्चाएन, विश्व भरिनै यसले आफ्नो दबदबा कायम राख्यो।
बजरंगी भाइजानले अमरिकाको बक्स अफिसमा झनै राम्रो व्यापार गर्दैछ। पहिलो हप्तामै १०० करोडको क्लबमा आफ्नो स्थान बनाउन सफल बजरंगीले भारत बाहेकबाट २.५ मिलियन डलर संकलन गर्न सफल भएको छ। यहि क्रम जारी भएमा बजरंगी भाइजान विश्वकै टप १० चलचित्रमा पर्ने देखिन्छ। बजरंगी भाइजानले सोमबार सम्म १२९.४ करोड कमाइ गरिसकेको छ।
बजरंगी भाइजान भन्दा एक हप्ता अघि रिलिज भएको बाहुबलीले सुरुको ९ दिनमै ३०० करोडको क्लबमा आफ्नो स्थान सुरक्षित गरिसकेको थियो। बाहुबलीले एक हप्ताभित्र अमेरिकामा मात्र ५ मिलियन डलरको कमाइ गरेको छ। बाहुबलीले कमाइ धेरै गरेको भएपनि यो एक हप्ता अगाडी रिलिज भएको कुरा भुल्न मिल्दैन। बाहुबली भन्दा बजरंगी भाइजानको कमाइ छिटो हुदैछ।
फिल्म निर्माता कम्पनी ‘इरोस’ ले निकालेको एक प्रतिवेदनको अनुसार बजरंगी भाइजन भारत बाहिर अहिलेसम्म कै सबैभन्दा बढी कमाइगर्ने चलचित्र हो। इरोसको अनुसार युयसको बक्स अफिसको टप टेन सुचीमा नवौं स्थान मा र युकेमा टप ५ मा पर्न सफल भएको छ।
मिनियन्स, मार्भलको ‘एन्ट म्यान’, मोन्सटर हन्ट,जियान बिङ म्यान, इन्साइ आउट, ट्रेनरेक, टर्मिनेटर जेनेसिस, जुरासिक वर्ल्ड र मङ्कि किङ्ग विश्वको टप १० फिल्महरु मा पर्न सफल भइरहेका चलचित्रहरु अहिले प्रदर्शन भइरहेका छन्। मिनियन्सले मात्र विश्वभरिबाट ११६.४ मिलियन संकलन गरिसकेको छ।
बाहुबली जुलाई १० मा रिलिज गरिएको थियो। पहिलो दिन नै ५० करोड भारु कमाएर रेकर्ड राखेको बाहुबलीले भारतीय बक्स अफिसमा मात्र धुम मच्चाएन, विश्व भरिनै यसले आफ्नो दबदबा कायम राख्यो।
बजरंगी भाइजानले अमरिकाको बक्स अफिसमा झनै राम्रो व्यापार गर्दैछ। पहिलो हप्तामै १०० करोडको क्लबमा आफ्नो स्थान बनाउन सफल बजरंगीले भारत बाहेकबाट २.५ मिलियन डलर संकलन गर्न सफल भएको छ। यहि क्रम जारी भएमा बजरंगी भाइजान विश्वकै टप १० चलचित्रमा पर्ने देखिन्छ। बजरंगी भाइजानले सोमबार सम्म १२९.४ करोड कमाइ गरिसकेको छ।
बजरंगी भाइजान भन्दा एक हप्ता अघि रिलिज भएको बाहुबलीले सुरुको ९ दिनमै ३०० करोडको क्लबमा आफ्नो स्थान सुरक्षित गरिसकेको थियो। बाहुबलीले एक हप्ताभित्र अमेरिकामा मात्र ५ मिलियन डलरको कमाइ गरेको छ। बाहुबलीले कमाइ धेरै गरेको भएपनि यो एक हप्ता अगाडी रिलिज भएको कुरा भुल्न मिल्दैन। बाहुबली भन्दा बजरंगी भाइजानको कमाइ छिटो हुदैछ।
फिल्म निर्माता कम्पनी ‘इरोस’ ले निकालेको एक प्रतिवेदनको अनुसार बजरंगी भाइजन भारत बाहिर अहिलेसम्म कै सबैभन्दा बढी कमाइगर्ने चलचित्र हो। इरोसको अनुसार युयसको बक्स अफिसको टप टेन सुचीमा नवौं स्थान मा र युकेमा टप ५ मा पर्न सफल भएको छ।
मिनियन्स, मार्भलको ‘एन्ट म्यान’, मोन्सटर हन्ट,जियान बिङ म्यान, इन्साइ आउट, ट्रेनरेक, टर्मिनेटर जेनेसिस, जुरासिक वर्ल्ड र मङ्कि किङ्ग विश्वको टप १० फिल्महरु मा पर्न सफल भइरहेका चलचित्रहरु अहिले प्रदर्शन भइरहेका छन्। मिनियन्सले मात्र विश्वभरिबाट ११६.४ मिलियन संकलन गरिसकेको छ।
सरकारले मलेसिया र साउदी अरबसँग श्रम संझौता गर्ने तयारी अन्तिम चरणमा पु¥याएको बताएको छ । श्रम राज्यमन्त्री टेकबहादुर गुरुङले बिभिन्न ६ देशसँग श्रम संझौता गर्ने तयारी भैरहेको र त्यसमध्ये मलेसिया र साउदी अरबसँग श्रम संझौताको तयारी अन्तिम चरणमा पुगेको बताए ।
ति देशले श्रम संझौता र बैदेशीक राजगारीमा निःशुल्क भिषा र टिकेटको निर्णय प्रति सकारात्मक प्रतिक्रिया जनाउदै त्यसलाई अन्तिमरुप दिन आफुलाई भ्रमणको निम्तो दिएको समेत राज्यमन्त्री गुरुङले बताए ।
केहि दिन भित्रै भ्रमणको मिति तय गरेर ति देशमा जाने तयारी भैरहेको उनको भनाई छ । सरकारले हालसम्म कतार, युएई, बहराइन, जापान र दक्षिण कोरियासँग मात्र श्रम संझौता गरेको छ ।
संसदको अन्तराष्ट्रिय सम्बन्ध तथा श्रम समितिले निःशुल्क भिषा र टिकेटको निर्णय कार्यान्वयन गर्नु अघि ति देशमा श्रम संझौता गर्न सरकरलाई निर्देशन दिएको थियो ।
संझौता गर्ने तयारी भैरहेको भएपनि समितिको निर्देशन पछि त्यसलाई तिब्रता दइएको मन्त्री गुरुङले बताए । मलेसिया र साउदी अरबसँग श्रम संझौता भएपछि पनि निशुल्क भिषा र टिकेटको निर्णय लागु भएका दुई देश कुबेत र ओमान भने अझै श्रम संझौता गर्न बाँकी हुनेछन् । बाँकी देशसँग पनि संझौता गर्ने मन्त्रालयले जनाएको छ ।nepaliheadlines.com
तपाइँ अरुको नजरमा राम्रो बन्न चाहनु हुन्छ भने तपाइँले धेरैकुरामा ध्यान दिनु पर्छ । तपाइँसँग ब्यवहारको ढंग छैन भने मान्छेहरुले तपाइँलाई माया होइन घृणा गर्छन् ।
सामान्य जीवन जिउने मानिसले भन्दा अतिरिक्त श्रम गर्न तयार हुने र मेहनती ब्यक्तिले मात्र जीवनमा सफलता पाउन सक्छ ।
जे गर्नु हुन्छ राम्रोसँग गर्नुस्ः
जीवनमा सफल पाउने पहिलो शुत्र हो जे गरिन्छ मजाले गर्नु । कुनै पनि काममा पुरै डुवेर सो काम गर्नु नै सफलताको शुत्र हो ।
अतिरिक्त परिश्रम गर्न अतिरिक्त उर्जा चाहिन्छ त्यसका लागि कतिपय ब्यक्तिले योगा गर्ने गर्छन् । शरीरमा अतिरिक्त उर्जा उत्पादनका लागि विहान उठ्ने वित्तिकै हातलाई माथी लैजाने र हावामा फैलाउने अनि फेरि सामान्य अवस्थामा पुर्याउने ।
यस्तो अभ्यास नियमित गर्दा शरीरमा उर्जा बढ्छ । शरीरको सुविधान अनुसार हिँड डुल गर्दा वा स्थिर बस्दा पनि हुन्छ तर आफू रुख बनेर पृथ्वीको उर्जा तानिरहेको कल्पना गर्दा शरीरमा नयाँ स्फुर्ती आउने योग विज्ञहरु बताउँछन् ।
हरेक काममा सफलताः
अहिलेको समय प्रतिस्पर्धाको समय हो । शत प्रतिशत आउटपुट भए मात्र स्थान पाइन्छ आजकल । निरन्तर गुणात्मक परिणाम दिने क्षमता राख्यो भने मात्र सफलताको दिशामा जान सकिन्छ । सफलता पाउन र त्यसलाई कायम राख्नु फरक कुरा हुन् । दुवैमा निक्कै मेहनत जरुरी हुन्छ तर भित्र देखि शान्त भएर कुनै काम गर्न सकिएन भने चाँहि सफलताले समेत सन्तुष्टी दिँदैन ।
सफलताका तीन सिँढी
– निरन्तर परिश्रम ऊर्जा कायमै
– सफलता त्यो मात्र हो जसले बाँध्ने होइन मुक्ति दिन्छ
– सफलता सकारात्मक हुनु पर्छ जसले नकारात्मक ऊर्जा नष्ट गरोस्
यी तीन कुरालाई सन्तुलनमा राख्ने ब्यक्ति सँधै सफल हुन्छ ।
सामान्य जीवन जिउने मानिसले भन्दा अतिरिक्त श्रम गर्न तयार हुने र मेहनती ब्यक्तिले मात्र जीवनमा सफलता पाउन सक्छ ।
जे गर्नु हुन्छ राम्रोसँग गर्नुस्ः
जीवनमा सफल पाउने पहिलो शुत्र हो जे गरिन्छ मजाले गर्नु । कुनै पनि काममा पुरै डुवेर सो काम गर्नु नै सफलताको शुत्र हो ।
अतिरिक्त परिश्रम गर्न अतिरिक्त उर्जा चाहिन्छ त्यसका लागि कतिपय ब्यक्तिले योगा गर्ने गर्छन् । शरीरमा अतिरिक्त उर्जा उत्पादनका लागि विहान उठ्ने वित्तिकै हातलाई माथी लैजाने र हावामा फैलाउने अनि फेरि सामान्य अवस्थामा पुर्याउने ।
यस्तो अभ्यास नियमित गर्दा शरीरमा उर्जा बढ्छ । शरीरको सुविधान अनुसार हिँड डुल गर्दा वा स्थिर बस्दा पनि हुन्छ तर आफू रुख बनेर पृथ्वीको उर्जा तानिरहेको कल्पना गर्दा शरीरमा नयाँ स्फुर्ती आउने योग विज्ञहरु बताउँछन् ।
हरेक काममा सफलताः
अहिलेको समय प्रतिस्पर्धाको समय हो । शत प्रतिशत आउटपुट भए मात्र स्थान पाइन्छ आजकल । निरन्तर गुणात्मक परिणाम दिने क्षमता राख्यो भने मात्र सफलताको दिशामा जान सकिन्छ । सफलता पाउन र त्यसलाई कायम राख्नु फरक कुरा हुन् । दुवैमा निक्कै मेहनत जरुरी हुन्छ तर भित्र देखि शान्त भएर कुनै काम गर्न सकिएन भने चाँहि सफलताले समेत सन्तुष्टी दिँदैन ।
सफलताका तीन सिँढी
– निरन्तर परिश्रम ऊर्जा कायमै
– सफलता त्यो मात्र हो जसले बाँध्ने होइन मुक्ति दिन्छ
– सफलता सकारात्मक हुनु पर्छ जसले नकारात्मक ऊर्जा नष्ट गरोस्
यी तीन कुरालाई सन्तुलनमा राख्ने ब्यक्ति सँधै सफल हुन्छ ।
विहीबारलाई धार्मिक दिन मानिन्छ । ब्रम्हाण्डमा अवस्थित ९ ग्रहको गुरु मानिने वृहस्पतिको दिन मानिने बिहीबार धार्मिक दृष्टीले महत्वपूर्ण मानिन्छ ।
विहीबार गरेका धार्मिक कार्यको फल तत्काल मिल्ने मानिन्छ । तर विहीबार केही काम गर्न भने निषेध गरिएको छ । यहाँ विहीबार गर्न नहुने भनेर उल्लेख ५ कुराको चर्चा गरिएको छ ।
१ कपाल नुहाउनु हूँदैन
शास्त्रा विहीबार कपाल नुहाउन नहुने उल्लेख छ । खासगरी महिलाहरुले विहीबार कपाल नुहाउनु अशुभ मानिन्छ । महिलाको जन्मकुण्डलीमा वृहस्पति पतिकोरुपमा रहने हुँदा यो दिन कपाल नुहाउनु नराम्रो मानिन्छ । विहीबार कपाल नुहाउँदा पति र सन्तानलाई अशुभ हुने शास्त्रमा उल्लेख छ ।
२ रौं काट्नु हुँदैन
विहीबारको दिन कपाल वा दारी काट्नु अशुभ मानिएको छ । वृहस्पतिलाई जीवन अर्थात जीवन भनिएको छ । विहीबार रौं काट्दा गुरु ग्रह कमजोर हुने भनिन्छ । यसो गर्दा शिरमा असर गर्ने र उमेर समेत कम हुने शास्त्रमा उल्लेख छ ।
३ भारी कपडा धुनु र फोहोर हुँदैन
विहीबारको दिन भारी कपडा धुनु राम्रो मानिँदैन । विहीबारको दिन ठूला ठूला कपडा धुँदा अशुभ हुने मानिन्छ । बिहीबार घरमा भएको फोहोर बाहिर फाल्नु पनि नराम्रो मानिन्छ । विहीबारमा घरमा भएको फोहोर बाहिर फाल्दा अशुभ हुने मानिन्छ । घरको सरसफाइ सकेसम्म विहीबार नगर्नु नै राम्रो हुन्छ ।
४ लक्ष्मीको मात्र पुजा
विहीबारको दिन लक्ष्मी नारायणको दिन मानिन्छ । यस दिन पुजा गर्दा लक्ष्मीको मात्र गर्नु हुँदैन । पुजा गर्दा लक्ष्मी नारायणको पुजासँगै गर्नु राम्रो हुन्छ । यसले पति पत्निबीचको सम्बन्ध पनि राम्रो हुने शास्त्रमा उल्लेख छ ।
५ दारी काट्ने वा नङ काट्ने
विहीबार नङ काट्नु र दारी काट्नु अशुभ मानिन्छ । यस्ता कार्य विहीबार गर्दा जागिरमा समस्या हुने र पदोनन्ती हुनुको साटो घटुवा हुने समेत सम्भावना हुने शास्त्रमा उल्लेख छ ।
विहीबार कपाल धुने, कपडा सफा गर्ने, दारी काट्ने, रौ काट्ने, फेशियल, नङ काट्ने काम कहिले पनि नगर्नुस् । त्यस्तै घरको सरसफाइ माकुराको जालो हटाउने काम पनि विहीबार नगर्नु नै उत्तम हुन्छ ।
विहीबार गरेका धार्मिक कार्यको फल तत्काल मिल्ने मानिन्छ । तर विहीबार केही काम गर्न भने निषेध गरिएको छ । यहाँ विहीबार गर्न नहुने भनेर उल्लेख ५ कुराको चर्चा गरिएको छ ।
१ कपाल नुहाउनु हूँदैन
शास्त्रा विहीबार कपाल नुहाउन नहुने उल्लेख छ । खासगरी महिलाहरुले विहीबार कपाल नुहाउनु अशुभ मानिन्छ । महिलाको जन्मकुण्डलीमा वृहस्पति पतिकोरुपमा रहने हुँदा यो दिन कपाल नुहाउनु नराम्रो मानिन्छ । विहीबार कपाल नुहाउँदा पति र सन्तानलाई अशुभ हुने शास्त्रमा उल्लेख छ ।
२ रौं काट्नु हुँदैन
विहीबारको दिन कपाल वा दारी काट्नु अशुभ मानिएको छ । वृहस्पतिलाई जीवन अर्थात जीवन भनिएको छ । विहीबार रौं काट्दा गुरु ग्रह कमजोर हुने भनिन्छ । यसो गर्दा शिरमा असर गर्ने र उमेर समेत कम हुने शास्त्रमा उल्लेख छ ।
३ भारी कपडा धुनु र फोहोर हुँदैन
विहीबारको दिन भारी कपडा धुनु राम्रो मानिँदैन । विहीबारको दिन ठूला ठूला कपडा धुँदा अशुभ हुने मानिन्छ । बिहीबार घरमा भएको फोहोर बाहिर फाल्नु पनि नराम्रो मानिन्छ । विहीबारमा घरमा भएको फोहोर बाहिर फाल्दा अशुभ हुने मानिन्छ । घरको सरसफाइ सकेसम्म विहीबार नगर्नु नै राम्रो हुन्छ ।
४ लक्ष्मीको मात्र पुजा
विहीबारको दिन लक्ष्मी नारायणको दिन मानिन्छ । यस दिन पुजा गर्दा लक्ष्मीको मात्र गर्नु हुँदैन । पुजा गर्दा लक्ष्मी नारायणको पुजासँगै गर्नु राम्रो हुन्छ । यसले पति पत्निबीचको सम्बन्ध पनि राम्रो हुने शास्त्रमा उल्लेख छ ।
५ दारी काट्ने वा नङ काट्ने
विहीबार नङ काट्नु र दारी काट्नु अशुभ मानिन्छ । यस्ता कार्य विहीबार गर्दा जागिरमा समस्या हुने र पदोनन्ती हुनुको साटो घटुवा हुने समेत सम्भावना हुने शास्त्रमा उल्लेख छ ।
विहीबार कपाल धुने, कपडा सफा गर्ने, दारी काट्ने, रौ काट्ने, फेशियल, नङ काट्ने काम कहिले पनि नगर्नुस् । त्यस्तै घरको सरसफाइ माकुराको जालो हटाउने काम पनि विहीबार नगर्नु नै उत्तम हुन्छ ।
हामीले बच्चा बेला देखि नै तातो पानी पिउनुका फायदाबारे सुन्दै आएका छौं । अझ कागतीको रस तातो पानीमा मिलाउँदा त धेरै नै फाइदा पुग्छ भन्ने गरिन्छ ।
तर तातो पानीमा कागती मिसाएर पिउँदा यति धेरै फाइदा बारे तपाइँलाई जानकारी नहुन पनि सक्छ । यहाँ तातो पानीका फाइदाबारे चर्चा गरिएको छ ।
१ पाचन प्रणालीमा सुधार
तातो पानीमा कागती मिलाएर विहानको समयमा पिउँदा यसले हाम्रो पाचन प्रणालीलाई स्वस्थ राख्छ । यसमा हुने तत्वले पाचन प्रणाली मात्र नभएर मुटुलाई समेत २ स्वस्थ राख्छ ।
३ कलेजोलाई सफा पार्छ
कागती हालेको तातो पानीले कलेजो स्वस्थ राख्छ । यसले गर्दा इन्जाइमको काम पनि प्रभावकारी हुन्छ । कलेजोमा जम्मा हुने विकार सफा गर्न कागती पानी निक्कै राम्रो मानिन्छ ।
४ रक्तचाप सन्तुलित राख्छ
कागती हालेको तातो पानीले रक्त चाप पनि सन्तुलित राख्छ । यसमा हुने सिट्रिक एसिडले शरीरमा पसिना निकाल्न सहयोग गर्छ जसबाट विकार शरीर बाहिर निस्किन्छ । त्यसैगरी शरीरमा क्याल्सियम कार्वोनेट बनाउँछ र अन्य शक्तिशाली रसायनलाई विस्थापित गर्छ । यसरी रक्त चाप सन्तुलित राख्छ ।
५ रोगसँग लड्ने क्षमता बढाउँछ
कागती हालेको पानीले हाम्रो शरीरमा रोगसँग लड्न सक्ने क्षमता विस्तार गर्छ । यसमा हुने भिटामिन सी ले चिसोबाट पनि बचाउँछ र शरीरका कोषहरुलाई बलियो तुल्याउँछ ।
५ त्वचालाई जवान राख्छ
कागतीमा हुने भिटामिन सीले त्वचालाई जवान राख्छ भने मरेको छालाका कोषहरुलाई बाहिर फाल्न पनि सहयोग गर्छ । कागती हालेको तानो पानी छालामा लगाउँदा समेत फाइदा गर्छ ।
६ श्वास प्रश्वासका विरामीलाई राम्रो
कागती हालेको पानीले श्वासप्रश्वासमा समस्या हुनेलाई राम्रो गर्छ । यसले ब्याक्टेरियादेखि बचाउँछ ।
७ वजन घटाउन उपयोगी
दिनमा एक गिलास कागती हालेको पानी पिउँदा तपाइँको मोटोपन नियन्त्रणमा आउँछ ।
तर तातो पानीमा कागती मिसाएर पिउँदा यति धेरै फाइदा बारे तपाइँलाई जानकारी नहुन पनि सक्छ । यहाँ तातो पानीका फाइदाबारे चर्चा गरिएको छ ।
१ पाचन प्रणालीमा सुधार
तातो पानीमा कागती मिलाएर विहानको समयमा पिउँदा यसले हाम्रो पाचन प्रणालीलाई स्वस्थ राख्छ । यसमा हुने तत्वले पाचन प्रणाली मात्र नभएर मुटुलाई समेत २ स्वस्थ राख्छ ।
३ कलेजोलाई सफा पार्छ
कागती हालेको तातो पानीले कलेजो स्वस्थ राख्छ । यसले गर्दा इन्जाइमको काम पनि प्रभावकारी हुन्छ । कलेजोमा जम्मा हुने विकार सफा गर्न कागती पानी निक्कै राम्रो मानिन्छ ।
४ रक्तचाप सन्तुलित राख्छ
कागती हालेको तातो पानीले रक्त चाप पनि सन्तुलित राख्छ । यसमा हुने सिट्रिक एसिडले शरीरमा पसिना निकाल्न सहयोग गर्छ जसबाट विकार शरीर बाहिर निस्किन्छ । त्यसैगरी शरीरमा क्याल्सियम कार्वोनेट बनाउँछ र अन्य शक्तिशाली रसायनलाई विस्थापित गर्छ । यसरी रक्त चाप सन्तुलित राख्छ ।
५ रोगसँग लड्ने क्षमता बढाउँछ
कागती हालेको पानीले हाम्रो शरीरमा रोगसँग लड्न सक्ने क्षमता विस्तार गर्छ । यसमा हुने भिटामिन सी ले चिसोबाट पनि बचाउँछ र शरीरका कोषहरुलाई बलियो तुल्याउँछ ।
५ त्वचालाई जवान राख्छ
कागतीमा हुने भिटामिन सीले त्वचालाई जवान राख्छ भने मरेको छालाका कोषहरुलाई बाहिर फाल्न पनि सहयोग गर्छ । कागती हालेको तानो पानी छालामा लगाउँदा समेत फाइदा गर्छ ।
६ श्वास प्रश्वासका विरामीलाई राम्रो
कागती हालेको पानीले श्वासप्रश्वासमा समस्या हुनेलाई राम्रो गर्छ । यसले ब्याक्टेरियादेखि बचाउँछ ।
७ वजन घटाउन उपयोगी
दिनमा एक गिलास कागती हालेको पानी पिउँदा तपाइँको मोटोपन नियन्त्रणमा आउँछ ।