काठमाडौं : बंगलादेशको ढाकामा सम्पन्न बंगबन्धु अन्तर्राष्ट्रिय गोल्डकपको उपाधि जितेको फुटबल टिमका सदस्यलाई बालुवा बोक्ने टिपरमा राखेर नगर परिक्रमा गराउने तयारी गरिएको छ ।
अखिल नेपाल फुबटल संघ (एन्फा) ले केही ब्यानर टाँगेर दुईवटा टिपर त्रिभुवन अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलमा लगेको छ ।
दुईवटा टिपर र ठूलो संख्यामा कर्मचारी र समर्थकसहित एन्फाका पदाधिकारी खेलाडीको स्वागत गर्न त्रिभुवन विमानस्थल पुगेका छन् ।
खेलाडीको स्वागत गर्न नेपाली झन्डासहित सयौं समर्थकहरु त्रिभुवन विमानस्थलमा जम्मा हुन थालेका छन् ।
एन्फाको तर्फबाट कार्यवाहक अध्यक्ष नरेन्द्र श्रेष्ठ र कार्यकारी अधिकृत इन्द्रमान तुलाधर पनि विमानस्थल पुगेका छन् ।
annapurnapost
अखिल नेपाल फुबटल संघ (एन्फा) ले केही ब्यानर टाँगेर दुईवटा टिपर त्रिभुवन अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलमा लगेको छ ।
दुईवटा टिपर र ठूलो संख्यामा कर्मचारी र समर्थकसहित एन्फाका पदाधिकारी खेलाडीको स्वागत गर्न त्रिभुवन विमानस्थल पुगेका छन् ।
खेलाडीको स्वागत गर्न नेपाली झन्डासहित सयौं समर्थकहरु त्रिभुवन विमानस्थलमा जम्मा हुन थालेका छन् ।
एन्फाको तर्फबाट कार्यवाहक अध्यक्ष नरेन्द्र श्रेष्ठ र कार्यकारी अधिकृत इन्द्रमान तुलाधर पनि विमानस्थल पुगेका छन् ।
annapurnapost
आमरुपमा दाम्पत्य सम्बन्धमा धोकाधडीको कुरालाई प्रायः पुरुषसँग नै जोडेर देखाउने गरिन्छ । तर यो होइन की केवल पतिले मात्र आफ्नो पत्नीलाई धोका दिन्छन् । कतिपय यस्ता घटनाहरु पनि हुन्छन् जहाँ पत्नीहरुले आफ्नो पतिलाई धोका दिइरहेका हुन्छन् ।
भारतको मेरिटल एण्ड फेमेली थेरापीद्धारा सन् २०१२ मा गरिएको एक सर्भेक्षण अनुसार २२ प्रतिशत विवाहित पुरुषहरुले आफ्नी श्रीमतीलाई धोका दिएर परपुरुषसँग सम्बन्ध बनाएको पाइएको थियो भने १४ प्रतिशत पुरुषहरु यस्ता थिए जसले आफ्नी श्रीमतीबाट धोका पाएका थिए ।
सर्भेक्षणले एक अर्को तथ्यको पनि खुलासा गर्यो । जस अनुसार पुरुष धोकाधडीमा लाग्नुको मुख्य कारण शारीरिक थियो भने महिलाहरु भावनात्मक कारणले धोकाधडीमा संलग्न हुन्थे ।
महिलाहरुलाई जब परपुरुषबाट संवेगात्मक तथा मनोवैज्ञानिक सपोर्ट मिल्दछ तब उनीहरु आफ्नो पार्टनरको साथबाट हटेर अरु कुनै पुरुषसँग जोडिन पुग्दछन् । यसका अलावा अन्य कारणहरु पनि छन् जसका कारण महिलाहरु आफ्नो लोग्नेलाई धोका दिने अवस्थामा पुग्दछन् । ती मुख्य ६ कारण यस्ता छन्ः
· जब महिलाहरुलाई आफ्नो लोग्नेबाट चाहे अनुसारको आत्मीयता तथा आफ्नोपन मिल्दैन तब उनीहरुको मनमा कुनै दोश्रो पूरुषको बारेमा सोँचाइ पलाउँदछ । यो सोँचाइले नै उनीहरुलाई पतिमाथि धोकाधडीका लागि प्रेरित गर्दछ ।
· कतिपय अवस्थामा महिलाहरुले बदला लिनका लागि समेत आफ्नो पार्टनरलाई धोका दिन्छन् । आफ्नो प्रेमी वा पतिले आफुलाई कुनैबेला धोका दिएको तितो पोख्नका लागि बदलास्वरुप पनि महिलाहरुले धोका दिन्छन् ।
· कहिलेकाहीँ शारीरिक सम्बन्धबाट सन्तुष्ट नहुँदा पनि महिलाहरुको मनमा आफ्नो पतिबाट अलग भई अरु पुरुषसँग सम्बन्ध गाँस्ने विचार पलाउँदछ ।
· कहिलेकाहीँ यस्तो पनि हुनछ जहाँ महिलाहरुले आफ्नो पार्टनरबाट आफेनो शारीरिक बनाबट तथा रुपका बारेमा आलोचना सुन्नुपर्छ । जस्तै, तिम्रो फिगर त्यो केटीको जस्तो राम्रो छैन, तिम्रो रुपमा चमक छैन, छालाको रंग खुलेको छैन आदि । यी कुराहरु महिलाहरुलाई मन पर्दैन । र आफैलाई राम्रो प्रमाणित गर्नका लागि दोश्रो पुरुषसँग जोडिन पुग्दछन् ।
· जब कोही महिला कुनै पुरुषमा निर्भर हुन्छन् तब उनीहरुका लागि आफ्नो पार्टनरसँगै रहनु बाध्यता बन्दछ । तर धेरै महिलाहरु जो आत्मनिर्भर हुन्छन् उनीहरु आफ्नो पार्टनरको साथभन्दा पनि आफ्नो स्वाभिमानलाई माथि राख्दछन् । जब उनीहरुलाई आफ्नो स्वाभिमानमाथि खतरा मडारिएको अनुभुति हुन्छ उनीहरु आफ्नो दाम्पत्य जिवनमा पूर्णविराम लगाउन कुनै आइतबार कुर्दैनन् ।
· कतिपय महिलाहरुलाई जिवनमा नयाँ प्रयोग गर्ने, नयाँ नयाँ अनुभव लिने इच्छा हुन्छ । एउटै पुरुषसँग लामो समयसम्म समय बिताउँदा बोर लाग्छ उनीहरुलाई । त्यसैले उनीहरु एउटा प्रेमी तथा लोग्नेबाट छुटि्टएर अर्कोसँग सम्बन्ध गाँस्दछन् ।
भारतको मेरिटल एण्ड फेमेली थेरापीद्धारा सन् २०१२ मा गरिएको एक सर्भेक्षण अनुसार २२ प्रतिशत विवाहित पुरुषहरुले आफ्नी श्रीमतीलाई धोका दिएर परपुरुषसँग सम्बन्ध बनाएको पाइएको थियो भने १४ प्रतिशत पुरुषहरु यस्ता थिए जसले आफ्नी श्रीमतीबाट धोका पाएका थिए ।
सर्भेक्षणले एक अर्को तथ्यको पनि खुलासा गर्यो । जस अनुसार पुरुष धोकाधडीमा लाग्नुको मुख्य कारण शारीरिक थियो भने महिलाहरु भावनात्मक कारणले धोकाधडीमा संलग्न हुन्थे ।
महिलाहरुलाई जब परपुरुषबाट संवेगात्मक तथा मनोवैज्ञानिक सपोर्ट मिल्दछ तब उनीहरु आफ्नो पार्टनरको साथबाट हटेर अरु कुनै पुरुषसँग जोडिन पुग्दछन् । यसका अलावा अन्य कारणहरु पनि छन् जसका कारण महिलाहरु आफ्नो लोग्नेलाई धोका दिने अवस्थामा पुग्दछन् । ती मुख्य ६ कारण यस्ता छन्ः
· जब महिलाहरुलाई आफ्नो लोग्नेबाट चाहे अनुसारको आत्मीयता तथा आफ्नोपन मिल्दैन तब उनीहरुको मनमा कुनै दोश्रो पूरुषको बारेमा सोँचाइ पलाउँदछ । यो सोँचाइले नै उनीहरुलाई पतिमाथि धोकाधडीका लागि प्रेरित गर्दछ ।
· कतिपय अवस्थामा महिलाहरुले बदला लिनका लागि समेत आफ्नो पार्टनरलाई धोका दिन्छन् । आफ्नो प्रेमी वा पतिले आफुलाई कुनैबेला धोका दिएको तितो पोख्नका लागि बदलास्वरुप पनि महिलाहरुले धोका दिन्छन् ।
· कहिलेकाहीँ शारीरिक सम्बन्धबाट सन्तुष्ट नहुँदा पनि महिलाहरुको मनमा आफ्नो पतिबाट अलग भई अरु पुरुषसँग सम्बन्ध गाँस्ने विचार पलाउँदछ ।
· कहिलेकाहीँ यस्तो पनि हुनछ जहाँ महिलाहरुले आफ्नो पार्टनरबाट आफेनो शारीरिक बनाबट तथा रुपका बारेमा आलोचना सुन्नुपर्छ । जस्तै, तिम्रो फिगर त्यो केटीको जस्तो राम्रो छैन, तिम्रो रुपमा चमक छैन, छालाको रंग खुलेको छैन आदि । यी कुराहरु महिलाहरुलाई मन पर्दैन । र आफैलाई राम्रो प्रमाणित गर्नका लागि दोश्रो पुरुषसँग जोडिन पुग्दछन् ।
· जब कोही महिला कुनै पुरुषमा निर्भर हुन्छन् तब उनीहरुका लागि आफ्नो पार्टनरसँगै रहनु बाध्यता बन्दछ । तर धेरै महिलाहरु जो आत्मनिर्भर हुन्छन् उनीहरु आफ्नो पार्टनरको साथभन्दा पनि आफ्नो स्वाभिमानलाई माथि राख्दछन् । जब उनीहरुलाई आफ्नो स्वाभिमानमाथि खतरा मडारिएको अनुभुति हुन्छ उनीहरु आफ्नो दाम्पत्य जिवनमा पूर्णविराम लगाउन कुनै आइतबार कुर्दैनन् ।
· कतिपय महिलाहरुलाई जिवनमा नयाँ प्रयोग गर्ने, नयाँ नयाँ अनुभव लिने इच्छा हुन्छ । एउटै पुरुषसँग लामो समयसम्म समय बिताउँदा बोर लाग्छ उनीहरुलाई । त्यसैले उनीहरु एउटा प्रेमी तथा लोग्नेबाट छुटि्टएर अर्कोसँग सम्बन्ध गाँस्दछन् ।
मलाई थाहा छ, मेरो शरीर किन्ने कोही छैन, अनि मसँग
बेच्नलायकको पनि केही छैन ! तैपनि मैले आफ्नो शरीरलाई
जबर्जस्ती लिलामीमा राखेकै छु। सधैं यो सडकमा आउँछु,
लौन मेरो शरीर सय/पचासमा भए पनि किनिदेऊ भनी
बिन्ती गर्छु। कसैले त सय—पचास हैन, हजार नै दिन्छन् ! तर
कोही त मसँग रातभरि सुत्छन् र मेरो गोजीमा भएको सय—
पचास पनि लुटेर भाग्छन् !’ यो व्यथा हो, यो सहरकी एक
यौनकर्मी महिलाको जो दस वर्षदेखि काठमाडौं सहरमा
आफ्नो शरीर लिलामीमा राखिरहेकी छन्। सहरका दर्जनौं
यौनकर्मी महिलाहरूसँग साक्षात्कार गर्ने क्रममा भेटिएकी
एक पात्र सुन्दरी नेपाल (नाम परिवर्तन), वर्ष ५५ की यी
महिलासँग अब बन्ने संविधानमा कानुनले के कस्तो व्यवस्था
गरिदिए हुन्थ्यो भन्ने लाग्छ भन्ने सवालमा छलफल हुँदै
थियो।
छलफलको क्रममा कानुन, सरकार तथा समाजको कुरा आउने बित्तिकै उनी एक्कासि भक्कानिइन्। उनी आफू मात्र रोइनन्, उपस्थित सबैका
आँखा रसाए र म पनि उनको व्यथा र बाध्यताबाट नि:शब्द भएँ। मलाई उनको वेदनाले यतिसम्म छोयो कि यो लेख नलेखीकन चैनले बस्नै सकिनँ।
उनको कथा : मेरो नाम सुन्दरी नेपाल हो। यो सालले ठ्याक्कै म ५४ पुगेर ५५ वर्षमा लागेँ। मेरो माइती सुदूरपश्चिम र घरचाहिँ मध्यपश्चिमको
पहाडी गाउँमा पर्छ। मेरो बाह्र वर्षमा बिहे भयो, जुन बेला मेरो रजस्वला पनि भएको थिएन। मेरो बिहे हुँदा मेरो श्रीमान्को उमेर २२ वर्ष
थियो। उनी इन्डियाका लाहुरे थिए। बिहे भएको साल पनि उनी मलाई भित्र्याएर लाहुर गए। घरमा आँखा नदेख्ने सासू, कान नसुन्ने ससुरा र
पाँचजना नन्द थिए। म त्यो घरमा बुहारीको रूपमा भित्रिएदेखि नै बुहार्तन खेप्नुपर्यो।
बिहानै तीन बजे उठ्नु, झन्डै बीस—तीस मिनेट हिँडेर गोठ पुगेर भैंसीको गोबर सोहोर्नु, घाँस काट्नु, खोले खुवाउनु र उज्यालो हुँदा त आफूभन्दा
अग्लो घाँसको भारी बोकेर घरमा आउनुपथ्र्यो र वृद्ध सासूससुरा तथा मेरै उमेरका र मभन्दा साना पाँचजना नन्दहरूको लागि पकाउने, खुवाउने
र मेलापात जाने काम गर्नुपथ्र्यो। बेलुकी मेलापातबाट थकाइले लखतरान भएर आउँदा पनि चुलोमा आगो बलेको हुँदैनथ्यो। हतारहतार आगो
बालेर खाना तयार पार्दा रातको १० बज्थ्यो। चुलोमा बालेका चिसो दाउराको कारण घरभरि आएको धुवाँबाट निस्सासिएकी मलाई
ससुराको तिखो वचनले झन् उकुस—मुकुस बनाउँथ्यो। भान्साको काम सक्दा रातको १२ बज्थ्यो। कतिपटक रछ्यानमा नै निदाउन खोज्थेँ।
फेरि सासूको गोडामा तेल नलगाई सुत्न पाइन्नथ्यो र बिहान ४ बजे नै उठ्नुपर्थ्यो। अर्को साल श्रीमान् लाहुरबाट फर्किएपछि म १३ वर्षमै
गर्भवती भएँ र पहिलो सन्तान छोरा जन्मियो। क्रमश: ३ वटा छोरा भए। श्रीमान्ले इन्डियाभन्दा काठमाडौं जानु ठीक सम्झे क्यारे† उनी
रोजगारीको लागि काठमाडौं हान्निए। चाडपर्वमा घर आउजाउ गर्थे। २०५८ सालमा काठमाडौंबाट छिमेकीको घरमा फोन गयो,
इलेक्ट्रिसियन काम गर्ने क्रममा करेन्ट लागेर श्रीमान्को मृत्यु भयो† जेठो छोरा पनि सहरमै बाबुसँगै बस्थ्यो।
काजकिरिया सकेर छोरा काठमाडौं फर्कियो। केही समयपछि उसले काठमाडौंमै विवाह गरेको खबर पठायो। अब घरखर्च सबै मैले नै मेलापात
गरेर टार्नुपर्ने भयो। आम्दानीको स्रोत केही थिएन। यतिकैमा एकजना छिमेकी ससुरा पर्नेले गाविसबाट विधवा भत्ता पाइन्छ। त्यसको
लागि मृत्युदर्ता प्रमाणपत्र चाहिने भएकाले जुन अस्पतालमा उहाँको मृत्यु भएको थियो, त्यहींबाट मृत्युदर्ता प्रमाणपत्र ल्याउन सुझाए। उनकै
सुझावअनुसार म पहिलोपटक काठमाडौं आएँ र छोराले बताए अनुसारको अस्पताल पुगेँ। अस्पतालमा बुझ्दा मृत्युदर्ता प्रमाणपत्र त
अस्पतालबाट लास लैजाँदा बखत नै सँगै दिएको बताए।
श्रीमान्को मृत्युदर्ता प्रमाणपत्र लगेर २/४ सय भए पनि विधवा भत्ता लिएर घरखर्च हलुको पार्न सकिन्छ कि भन्ने कत्रो आस थियो।
अस्पतालबाट पहिले नै लगिसकेको भन्ने थाहा पाएर थचक्क भुइँमा बसेर रुन थालेछु। मैले रोएको देखेर एकजना कर्मचारीले मिति थाहा छ भने
एकपटक रेकर्ड हेरिदिने झिनो आशा देखाउँदै सम्बन्धित कर्मचारी बाहिर गएकाले केही समय कुर्नुस् भने। म अस्पतालको ढोकै छेउको बेन्चमा उनै
कर्मचारीको तीव्र प्रतीक्षा गरेर बसिरहेको थिएँ। अस्पतालमा बाहिर र भित्र जानेको ओहोर—दोहोर चलिरहेको थियो। त्यतिकैमा
३०/३५ वर्षकी महिलाले एउटा झोला छेउमा राख्दै भनिन्, ‘दिदी एकैछिन यो झोला यहीं राख्छु है, म रगतको रिपोर्ट लिएर आइहाल्छु’। मैले
हुन्छ भनेर टाउको हल्लाउन पनि नभ्याउँदै ती महिला त पर पुगिसकेकी थिइन्।
झन्डै आधा घन्टा बितिसकेको थियो, तर झोला राख्ने महिला आइनन्। झोला यही टेबुलमुनि राख्दिन्छु र मचाहिँ भित्र बुझेर आउँछु भनेर
झोला उचालेको त झोलाभित्र बच्चा रोएको जस्तो सुनँे। एकैछिनमा हल्लीखल्ली भयो। यो बच्चा कसको हो? किन, कसले छोड्यो यसरी?
कस्ती पापिनी आमा† आदिइत्यादि सुनियो। बिस्तारै कालो सलले बेरिएको तर सालनालसहितको त्यो बच्चीलाई हेर्नेको भीड जम्मा
भयो। भीडमा कसैले छोरा भए म लान्थेँ, छोरी त के लानु† भनेर नाक खुम्च्याए। बेलुकी ४ बजेसम्म बच्चीकी आमा आउँछिन् कि भनी पर्खिएँ।
उनी आइनन्। अरूले पनि वास्ता गरेनन्। त्यो अबोध शिशुलाई त्यत्तिकै फाल्न सकिनँ। आफ्नो कोखबाट छोरामात्र जन्मिएका थिए। भगवान्ले
छोरी उपहार दिएको ठानी शिशुलाई काखी च्यापी छोराको कोठा गएँ। छोरा, बुहारीलाई सविस्तार घटना बताउनै नभ्याई उनीहरूले
‘धेरै नाटक नगर।
यो बच्चा कुनचाहिँ नाठोको हो, हामीलाई भन। अस्पतालमा भेटिएको बच्चा अस्पतालले राख्दैन र? बालगृह नपठाएर कसरी तिमीलाई
पठाउँछ?’ भनी मलाई जबर्जस्ती आफ्नै अवैध बच्चा स्वीकार गर भन्न थाले। छोराबुहारीको यस्तो व्यवहार देखेर म त छाँगाबाट खसेँजस्तै भएँ। हे
भगवान् ! १२ वर्षकी हुँदा बुबाआमाले छानेर दिएको श्रीमान्बाहेक पुरुष नामको अन्य व्यक्तिलाई छुँदा पनि नछोएको मलाई आफ्नै कोखबाट
जन्मिएको छोराले कुन नाठोका पेट बोकेर यो बुढेसकालमा बच्चा जन्माएको भन्ने प्रश्न गर्यो। अस्पतालमा गएर बुझ् भन्दा पनि नमानी
‘हामीलाई कुनै स्पष्टीकरण चाहिएन। खुरुक्क जुन बाटो आएकी थियौ, त्यही बाटो जाऊ’ भन्दै धकेले। एक हातले बच्ची च्यापेर अर्को हातले
आँसु पुछ्दै निस्किएँ।
काठमाडौंमा म पहिलोपटक आएकी कहाँ जाने? के गर्ने? केही मेसो थिएन। रुँदैरुँदै म त मैतीदेवी भन्ने ठाउँमा पुगेछु। बाटोमा मकै पोल्दै बेच्ने
एकजना अधबैंसे दिदीलाई सारा वृत्तान्त सुनाएँ। बरु तिनको हृदय पग्लियो, उनले आफूसँगै उनको कोठामा लगिन्। त्यो बच्चीलाई खुवाउने
ल्याक्टो दूध, दूधदानी र एकजोर भोटो, टोपी किनिदिइन्। भोलिपल्ट बिहानै बच्ची लिएर हिडेँ, कहाँ जान हिँडेकी हुँ आफैंलाई पनि
थाहा थिएन। फेरि न छोराबुहारीको मन पलायो कि भनेर एउटा पसलबाट फोन गरेँ। तर छोराले ‘अझै ज्युँदै छेस्, कुन मुखले फोन गर्ने आँट गरिस्’
भन्यो। म फेरि त्यही पसलमा थचक्क बसेर रुन थालेछु। पसले भाइले मेरोबारे जान्ने मन गरे। मैले सविस्तार बताएँ। उनले आफ्नो घरमा लुगा धुने,
भाँडा माझ्ने मान्छे चाहिएको छ भन्दै काम गर्ने अफर गरे।
मैले सहर्ष स्वीकारेँ र काम गर्न थालेँ। तर भर्खरै जन्मेकी बच्ची आमाको दूध नपाएर २४ सै घन्टा रुन्थी। बच्चीको रुवाइबाट दिक्क भएका ती
साहुले मलाई बच्ची प्रहरीको जिम्मा लगाएर आए वा उही अस्पतालमा छोडे मात्रै काममा राख्न सकिने बताए। तर मेरो मनले यो बच्ची
भगवान्ले मलाई नै दिएको हो भनिरह्यो र त्यो घर पनि छोडेँ। त्यही घरमा धारा, बत्ती मर्मत गर्न आउने एकजना भाइको सहयोगले मैले यो
सहरको खुला आकाशमुनि आफ्नो शरीर लिलामीमा राखेँ। मरेको लासजस्तै गरी परपुरुषको यौनतृष्ण मेटाउनुपर्दा धेरैपटक आत्महत्या गर्ने
विचार पनि आयो। तर आफ्नै जन्म दिने आमाबाट फालिएकी यो छोरी र आफूले जन्माएको छोराबाट त्यागिएकी मबीच केही भिन्नता
देखिनँ। हामी दुवै जनाको भाग्य एउटै रहेछ भन्ने सम्झिएँ। अब जति वर्ष बाँच्छु, यही छोरीका लागि बाँच्छु र जे गर्नु छ यही छोरीका लागि
गर्छु भनी प्रण गर्दै छोरीका लागि बाँचिरहेकी छु। म कसैले एक रातको एक करोड दिन्छु भन्यो भने पनि रात बस्नेगरी कहीं जान्नँ, किनकि
मलाई कसैको विश्वास लाग्दैन।
अहिले मेरी छोरी १० वर्षकी भई। बोर्डिङमा ३ कक्षामा पढ्छे। उसैको फी, कपीकलम, रासनपानी, औषधि—उपचार गर्नका लागि मैले यो
उमेरमा आफ्नो शरीर लिलामीमा राखेको छु। तर यो समाज, यो कानुन र सरकारले सधैं मलाई गैरकानुनी काम गरेको भन्दै लखेट्छ, हेप्छ, छि:छि
र दुरदुर गर्छ। म जस्तो बाध्यतावश यौनकार्य गर्नेलाई खै त कुन सरकारले हेर्यो? म पनि यही समाजको एक हिस्सा हुँ। एउटी आमाबाट
परित्यक्त नवजात शिशुलाई सास भर्नु मेरो दोष थियो र? आफूले नौ महिना गर्भमा राखेर जन्माएको, हुर्काएको छोराले त मलाई ‘वेश्या’
भन्यो। त्यसैले मलाई कुनै सरकार, समाज वा कानुनसँग विश्वास छैन। यो कथा सुनाएपछि उनी भक्कानिन थालिन्।
बेच्नलायकको पनि केही छैन ! तैपनि मैले आफ्नो शरीरलाई
जबर्जस्ती लिलामीमा राखेकै छु। सधैं यो सडकमा आउँछु,
लौन मेरो शरीर सय/पचासमा भए पनि किनिदेऊ भनी
बिन्ती गर्छु। कसैले त सय—पचास हैन, हजार नै दिन्छन् ! तर
कोही त मसँग रातभरि सुत्छन् र मेरो गोजीमा भएको सय—
पचास पनि लुटेर भाग्छन् !’ यो व्यथा हो, यो सहरकी एक
यौनकर्मी महिलाको जो दस वर्षदेखि काठमाडौं सहरमा
आफ्नो शरीर लिलामीमा राखिरहेकी छन्। सहरका दर्जनौं
यौनकर्मी महिलाहरूसँग साक्षात्कार गर्ने क्रममा भेटिएकी
एक पात्र सुन्दरी नेपाल (नाम परिवर्तन), वर्ष ५५ की यी
महिलासँग अब बन्ने संविधानमा कानुनले के कस्तो व्यवस्था
गरिदिए हुन्थ्यो भन्ने लाग्छ भन्ने सवालमा छलफल हुँदै
थियो।
छलफलको क्रममा कानुन, सरकार तथा समाजको कुरा आउने बित्तिकै उनी एक्कासि भक्कानिइन्। उनी आफू मात्र रोइनन्, उपस्थित सबैका
आँखा रसाए र म पनि उनको व्यथा र बाध्यताबाट नि:शब्द भएँ। मलाई उनको वेदनाले यतिसम्म छोयो कि यो लेख नलेखीकन चैनले बस्नै सकिनँ।
उनको कथा : मेरो नाम सुन्दरी नेपाल हो। यो सालले ठ्याक्कै म ५४ पुगेर ५५ वर्षमा लागेँ। मेरो माइती सुदूरपश्चिम र घरचाहिँ मध्यपश्चिमको
पहाडी गाउँमा पर्छ। मेरो बाह्र वर्षमा बिहे भयो, जुन बेला मेरो रजस्वला पनि भएको थिएन। मेरो बिहे हुँदा मेरो श्रीमान्को उमेर २२ वर्ष
थियो। उनी इन्डियाका लाहुरे थिए। बिहे भएको साल पनि उनी मलाई भित्र्याएर लाहुर गए। घरमा आँखा नदेख्ने सासू, कान नसुन्ने ससुरा र
पाँचजना नन्द थिए। म त्यो घरमा बुहारीको रूपमा भित्रिएदेखि नै बुहार्तन खेप्नुपर्यो।
बिहानै तीन बजे उठ्नु, झन्डै बीस—तीस मिनेट हिँडेर गोठ पुगेर भैंसीको गोबर सोहोर्नु, घाँस काट्नु, खोले खुवाउनु र उज्यालो हुँदा त आफूभन्दा
अग्लो घाँसको भारी बोकेर घरमा आउनुपथ्र्यो र वृद्ध सासूससुरा तथा मेरै उमेरका र मभन्दा साना पाँचजना नन्दहरूको लागि पकाउने, खुवाउने
र मेलापात जाने काम गर्नुपथ्र्यो। बेलुकी मेलापातबाट थकाइले लखतरान भएर आउँदा पनि चुलोमा आगो बलेको हुँदैनथ्यो। हतारहतार आगो
बालेर खाना तयार पार्दा रातको १० बज्थ्यो। चुलोमा बालेका चिसो दाउराको कारण घरभरि आएको धुवाँबाट निस्सासिएकी मलाई
ससुराको तिखो वचनले झन् उकुस—मुकुस बनाउँथ्यो। भान्साको काम सक्दा रातको १२ बज्थ्यो। कतिपटक रछ्यानमा नै निदाउन खोज्थेँ।
फेरि सासूको गोडामा तेल नलगाई सुत्न पाइन्नथ्यो र बिहान ४ बजे नै उठ्नुपर्थ्यो। अर्को साल श्रीमान् लाहुरबाट फर्किएपछि म १३ वर्षमै
गर्भवती भएँ र पहिलो सन्तान छोरा जन्मियो। क्रमश: ३ वटा छोरा भए। श्रीमान्ले इन्डियाभन्दा काठमाडौं जानु ठीक सम्झे क्यारे† उनी
रोजगारीको लागि काठमाडौं हान्निए। चाडपर्वमा घर आउजाउ गर्थे। २०५८ सालमा काठमाडौंबाट छिमेकीको घरमा फोन गयो,
इलेक्ट्रिसियन काम गर्ने क्रममा करेन्ट लागेर श्रीमान्को मृत्यु भयो† जेठो छोरा पनि सहरमै बाबुसँगै बस्थ्यो।
काजकिरिया सकेर छोरा काठमाडौं फर्कियो। केही समयपछि उसले काठमाडौंमै विवाह गरेको खबर पठायो। अब घरखर्च सबै मैले नै मेलापात
गरेर टार्नुपर्ने भयो। आम्दानीको स्रोत केही थिएन। यतिकैमा एकजना छिमेकी ससुरा पर्नेले गाविसबाट विधवा भत्ता पाइन्छ। त्यसको
लागि मृत्युदर्ता प्रमाणपत्र चाहिने भएकाले जुन अस्पतालमा उहाँको मृत्यु भएको थियो, त्यहींबाट मृत्युदर्ता प्रमाणपत्र ल्याउन सुझाए। उनकै
सुझावअनुसार म पहिलोपटक काठमाडौं आएँ र छोराले बताए अनुसारको अस्पताल पुगेँ। अस्पतालमा बुझ्दा मृत्युदर्ता प्रमाणपत्र त
अस्पतालबाट लास लैजाँदा बखत नै सँगै दिएको बताए।
श्रीमान्को मृत्युदर्ता प्रमाणपत्र लगेर २/४ सय भए पनि विधवा भत्ता लिएर घरखर्च हलुको पार्न सकिन्छ कि भन्ने कत्रो आस थियो।
अस्पतालबाट पहिले नै लगिसकेको भन्ने थाहा पाएर थचक्क भुइँमा बसेर रुन थालेछु। मैले रोएको देखेर एकजना कर्मचारीले मिति थाहा छ भने
एकपटक रेकर्ड हेरिदिने झिनो आशा देखाउँदै सम्बन्धित कर्मचारी बाहिर गएकाले केही समय कुर्नुस् भने। म अस्पतालको ढोकै छेउको बेन्चमा उनै
कर्मचारीको तीव्र प्रतीक्षा गरेर बसिरहेको थिएँ। अस्पतालमा बाहिर र भित्र जानेको ओहोर—दोहोर चलिरहेको थियो। त्यतिकैमा
३०/३५ वर्षकी महिलाले एउटा झोला छेउमा राख्दै भनिन्, ‘दिदी एकैछिन यो झोला यहीं राख्छु है, म रगतको रिपोर्ट लिएर आइहाल्छु’। मैले
हुन्छ भनेर टाउको हल्लाउन पनि नभ्याउँदै ती महिला त पर पुगिसकेकी थिइन्।
झन्डै आधा घन्टा बितिसकेको थियो, तर झोला राख्ने महिला आइनन्। झोला यही टेबुलमुनि राख्दिन्छु र मचाहिँ भित्र बुझेर आउँछु भनेर
झोला उचालेको त झोलाभित्र बच्चा रोएको जस्तो सुनँे। एकैछिनमा हल्लीखल्ली भयो। यो बच्चा कसको हो? किन, कसले छोड्यो यसरी?
कस्ती पापिनी आमा† आदिइत्यादि सुनियो। बिस्तारै कालो सलले बेरिएको तर सालनालसहितको त्यो बच्चीलाई हेर्नेको भीड जम्मा
भयो। भीडमा कसैले छोरा भए म लान्थेँ, छोरी त के लानु† भनेर नाक खुम्च्याए। बेलुकी ४ बजेसम्म बच्चीकी आमा आउँछिन् कि भनी पर्खिएँ।
उनी आइनन्। अरूले पनि वास्ता गरेनन्। त्यो अबोध शिशुलाई त्यत्तिकै फाल्न सकिनँ। आफ्नो कोखबाट छोरामात्र जन्मिएका थिए। भगवान्ले
छोरी उपहार दिएको ठानी शिशुलाई काखी च्यापी छोराको कोठा गएँ। छोरा, बुहारीलाई सविस्तार घटना बताउनै नभ्याई उनीहरूले
‘धेरै नाटक नगर।
यो बच्चा कुनचाहिँ नाठोको हो, हामीलाई भन। अस्पतालमा भेटिएको बच्चा अस्पतालले राख्दैन र? बालगृह नपठाएर कसरी तिमीलाई
पठाउँछ?’ भनी मलाई जबर्जस्ती आफ्नै अवैध बच्चा स्वीकार गर भन्न थाले। छोराबुहारीको यस्तो व्यवहार देखेर म त छाँगाबाट खसेँजस्तै भएँ। हे
भगवान् ! १२ वर्षकी हुँदा बुबाआमाले छानेर दिएको श्रीमान्बाहेक पुरुष नामको अन्य व्यक्तिलाई छुँदा पनि नछोएको मलाई आफ्नै कोखबाट
जन्मिएको छोराले कुन नाठोका पेट बोकेर यो बुढेसकालमा बच्चा जन्माएको भन्ने प्रश्न गर्यो। अस्पतालमा गएर बुझ् भन्दा पनि नमानी
‘हामीलाई कुनै स्पष्टीकरण चाहिएन। खुरुक्क जुन बाटो आएकी थियौ, त्यही बाटो जाऊ’ भन्दै धकेले। एक हातले बच्ची च्यापेर अर्को हातले
आँसु पुछ्दै निस्किएँ।
काठमाडौंमा म पहिलोपटक आएकी कहाँ जाने? के गर्ने? केही मेसो थिएन। रुँदैरुँदै म त मैतीदेवी भन्ने ठाउँमा पुगेछु। बाटोमा मकै पोल्दै बेच्ने
एकजना अधबैंसे दिदीलाई सारा वृत्तान्त सुनाएँ। बरु तिनको हृदय पग्लियो, उनले आफूसँगै उनको कोठामा लगिन्। त्यो बच्चीलाई खुवाउने
ल्याक्टो दूध, दूधदानी र एकजोर भोटो, टोपी किनिदिइन्। भोलिपल्ट बिहानै बच्ची लिएर हिडेँ, कहाँ जान हिँडेकी हुँ आफैंलाई पनि
थाहा थिएन। फेरि न छोराबुहारीको मन पलायो कि भनेर एउटा पसलबाट फोन गरेँ। तर छोराले ‘अझै ज्युँदै छेस्, कुन मुखले फोन गर्ने आँट गरिस्’
भन्यो। म फेरि त्यही पसलमा थचक्क बसेर रुन थालेछु। पसले भाइले मेरोबारे जान्ने मन गरे। मैले सविस्तार बताएँ। उनले आफ्नो घरमा लुगा धुने,
भाँडा माझ्ने मान्छे चाहिएको छ भन्दै काम गर्ने अफर गरे।
मैले सहर्ष स्वीकारेँ र काम गर्न थालेँ। तर भर्खरै जन्मेकी बच्ची आमाको दूध नपाएर २४ सै घन्टा रुन्थी। बच्चीको रुवाइबाट दिक्क भएका ती
साहुले मलाई बच्ची प्रहरीको जिम्मा लगाएर आए वा उही अस्पतालमा छोडे मात्रै काममा राख्न सकिने बताए। तर मेरो मनले यो बच्ची
भगवान्ले मलाई नै दिएको हो भनिरह्यो र त्यो घर पनि छोडेँ। त्यही घरमा धारा, बत्ती मर्मत गर्न आउने एकजना भाइको सहयोगले मैले यो
सहरको खुला आकाशमुनि आफ्नो शरीर लिलामीमा राखेँ। मरेको लासजस्तै गरी परपुरुषको यौनतृष्ण मेटाउनुपर्दा धेरैपटक आत्महत्या गर्ने
विचार पनि आयो। तर आफ्नै जन्म दिने आमाबाट फालिएकी यो छोरी र आफूले जन्माएको छोराबाट त्यागिएकी मबीच केही भिन्नता
देखिनँ। हामी दुवै जनाको भाग्य एउटै रहेछ भन्ने सम्झिएँ। अब जति वर्ष बाँच्छु, यही छोरीका लागि बाँच्छु र जे गर्नु छ यही छोरीका लागि
गर्छु भनी प्रण गर्दै छोरीका लागि बाँचिरहेकी छु। म कसैले एक रातको एक करोड दिन्छु भन्यो भने पनि रात बस्नेगरी कहीं जान्नँ, किनकि
मलाई कसैको विश्वास लाग्दैन।
अहिले मेरी छोरी १० वर्षकी भई। बोर्डिङमा ३ कक्षामा पढ्छे। उसैको फी, कपीकलम, रासनपानी, औषधि—उपचार गर्नका लागि मैले यो
उमेरमा आफ्नो शरीर लिलामीमा राखेको छु। तर यो समाज, यो कानुन र सरकारले सधैं मलाई गैरकानुनी काम गरेको भन्दै लखेट्छ, हेप्छ, छि:छि
र दुरदुर गर्छ। म जस्तो बाध्यतावश यौनकार्य गर्नेलाई खै त कुन सरकारले हेर्यो? म पनि यही समाजको एक हिस्सा हुँ। एउटी आमाबाट
परित्यक्त नवजात शिशुलाई सास भर्नु मेरो दोष थियो र? आफूले नौ महिना गर्भमा राखेर जन्माएको, हुर्काएको छोराले त मलाई ‘वेश्या’
भन्यो। त्यसैले मलाई कुनै सरकार, समाज वा कानुनसँग विश्वास छैन। यो कथा सुनाएपछि उनी भक्कानिन थालिन्।
काठमाडौं । चर्चित पत्रकार ऋषि धमलाले एक हिरोइनमाथि हमला गरेका छन् ।
आइतबार ‘धमलाको हमला’ कार्यक्रममा अन्तर्वार्ता लिँदै पत्रकार धमलाले खादाले यौनांग छोप्ने नायिका शुभेच्छा थापामाथि हमला गरेका हुन् ।
उनले ‘दिउँसै रात पार्ने’ भनि नायिका थापालाई कडा प्रश्न गरेका थिए ।
जवाफमा नायिका थापाले नेपालमा बेडसिनमा नखेल्ने कलाकारै नरहेको दाबी गर्दै आफ्नो कामबाट श्रीमान पनि खुसी छन् भनिन् ।
dainiknepal
आइतबार ‘धमलाको हमला’ कार्यक्रममा अन्तर्वार्ता लिँदै पत्रकार धमलाले खादाले यौनांग छोप्ने नायिका शुभेच्छा थापामाथि हमला गरेका हुन् ।
उनले ‘दिउँसै रात पार्ने’ भनि नायिका थापालाई कडा प्रश्न गरेका थिए ।
जवाफमा नायिका थापाले नेपालमा बेडसिनमा नखेल्ने कलाकारै नरहेको दाबी गर्दै आफ्नो कामबाट श्रीमान पनि खुसी छन् भनिन् ।
dainiknepal
काठमाडौं, ९ माघ । प्रमुख तीन दलले आन्दोलनरत मधेसवादी दलका माग पुरा गर्न भाषा मिलाएर आजै संविधान संशोधन विधेयक पारित गर्ने निर्णय गरेका छन् ।
प्रधानमन्त्री निवास बालुवाटारमा बसेको कांग्रेस, एमाले र एमाओवादीका शीर्ष नेताहरुको बैठकले बीचको बाटोबाट सबैलाई समेट्ने गरी भाषा मिलाएर संशोधन विधेयक अगाडि बढाउने निर्णय गरेको कांग्रेस उपसभापति रामचन्द्र पौडेलले जानकारी दिनुभयो ।
उहाँले भन्नुभयो– संसदमा चलिरहेको संशोधन विधयेकमा परिमार्जन गरी सबैलाई चित्त बुझाएर बीचको बाटोबाट भाषा मिलाएर आजै पारित गर्ने निर्णय भयो ।’
उहाँका अनुसार भाषा मिलाउन कानुनमन्त्री अग्नी खरेलको संयोजकत्वमा कांग्रेस एमाले र एमाओवादीका सचेतकहरुको बैठक बालुवाटारमा चलिरहेको छ ।
dainiknepal
प्रधानमन्त्री निवास बालुवाटारमा बसेको कांग्रेस, एमाले र एमाओवादीका शीर्ष नेताहरुको बैठकले बीचको बाटोबाट सबैलाई समेट्ने गरी भाषा मिलाएर संशोधन विधेयक अगाडि बढाउने निर्णय गरेको कांग्रेस उपसभापति रामचन्द्र पौडेलले जानकारी दिनुभयो ।
उहाँले भन्नुभयो– संसदमा चलिरहेको संशोधन विधयेकमा परिमार्जन गरी सबैलाई चित्त बुझाएर बीचको बाटोबाट भाषा मिलाएर आजै पारित गर्ने निर्णय भयो ।’
उहाँका अनुसार भाषा मिलाउन कानुनमन्त्री अग्नी खरेलको संयोजकत्वमा कांग्रेस एमाले र एमाओवादीका सचेतकहरुको बैठक बालुवाटारमा चलिरहेको छ ।
dainiknepal
माघ ९, २०७२- संयुक्त लोकतान्त्रिक मधेसी मोर्चाले पाँच बुँदे माग अघि सार्दे ती माग पुरा नहुन्जेल बिहिबार रंगेली र डायनियामा प्रहरीको गोली लागि मृत्यु भएकाको शव नबुझ्ने बताएको छ ।
मोर्चाले आज बिहान विराटनगरमा पत्रकार सम्मेलन गरि रंगेली र डायनियामा मृत्यु भएका एक महिला सहित ३ जनालाई सहिद घोषणा गर्नुपर्ने, क्षतिपुर्ति दिनुपर्ने लगायतका माग अघि सारेका छन् । गत बिहिबार मोरङको रंगेलीमा प्रहरी र मोर्चाका कार्यकर्ताबीच भएको झडपमा प्रहरीको गोली लागि रंगेलीमा २ र डायनियामा १ गरि तीनजनाको मृत्यु भएको थियो ।
पत्रकार सम्मेलनमा मोर्चाका मोरङ प्रवक्ता एवं तराई–मधेस लोकतान्त्रिक पार्टीका अध्यक्ष मोहम्द कादिरले सहिद घोषणा, घाइतेको उपचार, क्षतिपुर्ती र सिडिओ तथा प्रहरी प्रमुखलाई कारवाही गर्नुपर्ने माग आफूहरुको रहेको बताए ।
यस्तै युवा संघ नेपालका केन्द्रिय सचिव परशुराम बस्नेतको निर्देशनमा सद्भावना केन्द्रिय सदस्य दिलिप धाडेवामाथि विराटनगरमा सांघातिक आक्रमण भएकाले बस्नेतमाथि ज्यान मार्ने उद्योगमा मुद्दा दर्ता हुनुपर्ने मोर्चाको माग रहेको मोर्चाका जिल्ला संयोजक एवं संघिय समाजवादी फोरम नेपालका जिल्ला अध्यष राजकुमार यादवले जानकारी दिए ।
एमालेको निर्देशन र स्थानिय प्रशासनको प्लानिङका आधारमा रंगेली घटना भएको प्रवक्ता कादिरले आरोप लगाए । उनले भने, ‘एमालेको निर्देशन र सिडिओको डिजाइनमा घटना गराइएको हो, एमाले र प्रशासन दुवै उत्तिकै दोषी छन् ।’ भिड नियन्त्रण गर्ने अन्य कुनै उपाय अबलम्वन नगरि एकाएक गोली चलाएर मार्नुले राज्य मधेसी जनता प्रति चरम दमनमा उत्रेको प्रष्ट भएको मोर्चाका संयोजक यादवले बताए ।
मोर्चाले हिजो एमाओवादी सभासद शिवकुमार मण्डलको संयोजकत्वमा गठित समितीलाई चोरको हातमा साँचोको संज्ञा दिएका छन् । ‘
उही सरकारमा रहेको दल, उसकै गृहमन्त्री, त्यसकै निर्देशनमा गोली चलाइयो अनि त्यसैले कस्तो छानविन गर्ला ?’ संयोजक यादवले भने ।
उनले आफूहरूको रंगेलीमा ७ गते कार्यक्रम बारे पूर्व निर्धारित कार्यक्रम हुँदाहँुदै एमाले र युवा संघले भिडन्त निमत्याउनैकालागि रंगेलीमा कार्यक्रम गरेको बताए ।ekantipur
मोर्चाले आज बिहान विराटनगरमा पत्रकार सम्मेलन गरि रंगेली र डायनियामा मृत्यु भएका एक महिला सहित ३ जनालाई सहिद घोषणा गर्नुपर्ने, क्षतिपुर्ति दिनुपर्ने लगायतका माग अघि सारेका छन् । गत बिहिबार मोरङको रंगेलीमा प्रहरी र मोर्चाका कार्यकर्ताबीच भएको झडपमा प्रहरीको गोली लागि रंगेलीमा २ र डायनियामा १ गरि तीनजनाको मृत्यु भएको थियो ।
पत्रकार सम्मेलनमा मोर्चाका मोरङ प्रवक्ता एवं तराई–मधेस लोकतान्त्रिक पार्टीका अध्यक्ष मोहम्द कादिरले सहिद घोषणा, घाइतेको उपचार, क्षतिपुर्ती र सिडिओ तथा प्रहरी प्रमुखलाई कारवाही गर्नुपर्ने माग आफूहरुको रहेको बताए ।
यस्तै युवा संघ नेपालका केन्द्रिय सचिव परशुराम बस्नेतको निर्देशनमा सद्भावना केन्द्रिय सदस्य दिलिप धाडेवामाथि विराटनगरमा सांघातिक आक्रमण भएकाले बस्नेतमाथि ज्यान मार्ने उद्योगमा मुद्दा दर्ता हुनुपर्ने मोर्चाको माग रहेको मोर्चाका जिल्ला संयोजक एवं संघिय समाजवादी फोरम नेपालका जिल्ला अध्यष राजकुमार यादवले जानकारी दिए ।
एमालेको निर्देशन र स्थानिय प्रशासनको प्लानिङका आधारमा रंगेली घटना भएको प्रवक्ता कादिरले आरोप लगाए । उनले भने, ‘एमालेको निर्देशन र सिडिओको डिजाइनमा घटना गराइएको हो, एमाले र प्रशासन दुवै उत्तिकै दोषी छन् ।’ भिड नियन्त्रण गर्ने अन्य कुनै उपाय अबलम्वन नगरि एकाएक गोली चलाएर मार्नुले राज्य मधेसी जनता प्रति चरम दमनमा उत्रेको प्रष्ट भएको मोर्चाका संयोजक यादवले बताए ।
मोर्चाले हिजो एमाओवादी सभासद शिवकुमार मण्डलको संयोजकत्वमा गठित समितीलाई चोरको हातमा साँचोको संज्ञा दिएका छन् । ‘
उही सरकारमा रहेको दल, उसकै गृहमन्त्री, त्यसकै निर्देशनमा गोली चलाइयो अनि त्यसैले कस्तो छानविन गर्ला ?’ संयोजक यादवले भने ।
उनले आफूहरूको रंगेलीमा ७ गते कार्यक्रम बारे पूर्व निर्धारित कार्यक्रम हुँदाहँुदै एमाले र युवा संघले भिडन्त निमत्याउनैकालागि रंगेलीमा कार्यक्रम गरेको बताए ।ekantipur
९ माघ । अमेरिकी कांग्रेस तथा नेपाल ककसका कांग्रेसनल सदस्य जेराल्ड ई कोनोलीले भारतले अघोषित रुपमा नेपालमाथि लगाएको आर्थिक नाकाबन्दीलाई नजिकबाट आफू तथा सम्पूर्ण कांग्रेस सदस्यले नियाली रहेको बताएका छन् ।
अमेरिकाको डिसी महानगर क्षेत्रको भर्जिनियाको ११ औ जिल्लाका सभासद कोनोली शक्तिशाली सांसद हुन् भने उनले बिगत समयदेखि नै नेपालको विकास लागि थुप्रै सहयोग आएका छन् ।
अमेरिकाको डिसी महानगर क्षेत्रमा स्थापना भएको भिजन फर नेपाल फाउन्डेसनका संस्थापक अध्यक्ष कृष्ण शर्मा लगायतले ध्यानाकर्षण पत्रमार्फत गत डिसेम्बर ३ तारिखमा नेपालमा भारतले गत सेप्टेम्बर २० तारिख देखि अघोषित रुपमा लगाएको आर्थिक नाकाबन्दीको कारण मानवीय संकट उत्पन्न भएकोमा संसद कोनोलि लगायत अन्य सदस्यलाई पत्राचार गरेका थिए ।
कोनोलीले नेपाल र भारत सीमामा देखिएको तनाब सम्बन्धी बिषयलाई लिएर सम्पर्क गरेकोमा शर्मालाई धन्यबाद दिएका छन् भने उनले भिजन फर नेपाल फाउन्डेसनलाई झन्डै डेढ महिना पश्चात पनि स्थितिमा सुधार नआएकोले जनवरी २० तारिखमा लिखित प्रति उत्तर दिएका छन् ।
कोनोलीले लेखेको पत्रमा नेपाल र भारतको राजनीतिक तनाबको कारण नेपाल तथा भारतका सर्वसाधारण जनताले ठूलो आर्थिक तथा मानवीय नोक्सानी बेहोर्नुपरेको उल्लेख गरेका छन् । र साथै गत बर्ष बैशाखमा गएको भूकम्पको क्षति र तनाबको कारण पुनर्निर्माणमा सुस्त भएको उल्लेख गरेका छन् ।
स्मरण रहोस गत अप्रिल महिनामा नेपालमा ठुलो जनधनको क्षति हुने गरि शक्तिशाली भूकम्प जाँदा फेयर फ्याक्स ४९ जनाको उद्धार सदस्य टोलीलाई नेपाल पठाउने चाँजो मिलाउने काम यिनै सांसद कोनोलीको पहलमा भएको थियो ।
नेपाल ककसका कांग्रेसनल सदस्य आफू भएकोले यस्तो अवस्थामा पनि आफू सदा विकासको लागि सतर्क छु भनि जताएका छन् । आफ्नो कार्यालयबाट राज्य बिभाग तथा युएसआईडीसंग पनि जानकारी लिईरहेको उल्लेख गरेका छन् ।
भिजन फर नेपाल फाउन्डेसन अमेरिका तथा नेपालमा माथिल्लो स्तरमा हुने नीतिगत गतिविधिमा आफ्ना सुझाब, सल्लाह राख्नुको साथै यस्ता गहन बिषयमा फाउन्डेसनले वकालत गर्दछ ।
dainiknepal
अमेरिकाको डिसी महानगर क्षेत्रको भर्जिनियाको ११ औ जिल्लाका सभासद कोनोली शक्तिशाली सांसद हुन् भने उनले बिगत समयदेखि नै नेपालको विकास लागि थुप्रै सहयोग आएका छन् ।
अमेरिकाको डिसी महानगर क्षेत्रमा स्थापना भएको भिजन फर नेपाल फाउन्डेसनका संस्थापक अध्यक्ष कृष्ण शर्मा लगायतले ध्यानाकर्षण पत्रमार्फत गत डिसेम्बर ३ तारिखमा नेपालमा भारतले गत सेप्टेम्बर २० तारिख देखि अघोषित रुपमा लगाएको आर्थिक नाकाबन्दीको कारण मानवीय संकट उत्पन्न भएकोमा संसद कोनोलि लगायत अन्य सदस्यलाई पत्राचार गरेका थिए ।
कोनोलीले नेपाल र भारत सीमामा देखिएको तनाब सम्बन्धी बिषयलाई लिएर सम्पर्क गरेकोमा शर्मालाई धन्यबाद दिएका छन् भने उनले भिजन फर नेपाल फाउन्डेसनलाई झन्डै डेढ महिना पश्चात पनि स्थितिमा सुधार नआएकोले जनवरी २० तारिखमा लिखित प्रति उत्तर दिएका छन् ।
कोनोलीले लेखेको पत्रमा नेपाल र भारतको राजनीतिक तनाबको कारण नेपाल तथा भारतका सर्वसाधारण जनताले ठूलो आर्थिक तथा मानवीय नोक्सानी बेहोर्नुपरेको उल्लेख गरेका छन् । र साथै गत बर्ष बैशाखमा गएको भूकम्पको क्षति र तनाबको कारण पुनर्निर्माणमा सुस्त भएको उल्लेख गरेका छन् ।
स्मरण रहोस गत अप्रिल महिनामा नेपालमा ठुलो जनधनको क्षति हुने गरि शक्तिशाली भूकम्प जाँदा फेयर फ्याक्स ४९ जनाको उद्धार सदस्य टोलीलाई नेपाल पठाउने चाँजो मिलाउने काम यिनै सांसद कोनोलीको पहलमा भएको थियो ।
नेपाल ककसका कांग्रेसनल सदस्य आफू भएकोले यस्तो अवस्थामा पनि आफू सदा विकासको लागि सतर्क छु भनि जताएका छन् । आफ्नो कार्यालयबाट राज्य बिभाग तथा युएसआईडीसंग पनि जानकारी लिईरहेको उल्लेख गरेका छन् ।
भिजन फर नेपाल फाउन्डेसन अमेरिका तथा नेपालमा माथिल्लो स्तरमा हुने नीतिगत गतिविधिमा आफ्ना सुझाब, सल्लाह राख्नुको साथै यस्ता गहन बिषयमा फाउन्डेसनले वकालत गर्दछ ।
dainiknepal
भारतको अघोषित नाकाबन्दीले जनताको दैनिकीसंगै देशको अर्थतन्त्रमा ठूलो असर पारेको छ। भारत र नेपालबीचको खुला सिमाका कारण नाकाबन्दीले देशमा तस्करी बढेको छ।
खुला सिमाका कारण भारतबाट अबैध रुपमा सामान भित्रिँदा जनताको दैनिक जीवनयापन केही सहज भए पनि देशको अर्थतन्त्रमा भने ठूलो धक्का लागेको छ।
नाकाबन्दी भएपछि तस्करहरुले अहिले पेट्रोलियम पदार्थ तथा ग्यासको आयातलाई आफ्नो व्यवसाय बनाएका छन्। तस्करले अवैध रुपमा सामान भित्र्याउँदा देशले ठूलो मात्रामा राजश्व गुमाउनु परेको छ।
देशको कुल राजस्व मध्ये ६० प्रतिशत राजस्व भन्सारबाट नै प्राप्त हुने गर्दछ। नेपाल राष्ट्र बैंकका अनुसार गत मंसिरसम्ममा सरकारको राजस्व संकलन २० दशमलव ६ प्रतिशतले घटेर १ सय १२ अर्ब ८१ करोडमा सीमित भएको छ। अघिल्लो वर्षको सोही अवधिमा यस्तो राजस्व २४ दशमलव १ प्रतिशतले वृद्धि भएको थियो।
‘भन्सार नाकामा भएको अवरोधका कारण आयातमा संकुचन आउनाले इन्धन लगायत आवश्यक सामग्रीको अभावमा आर्थिक गतिविधिमा शिथिलता आएकोले मूल्य अभिवृद्धि कर, भन्सार राजस्व, अन्तःशुल्क, आयकर लगायतका कर संकलनमा कमी आएको छ’ राष्ट्र बैंकले हालै सार्वजनिक गरेको एक रिपोर्टमा उल्लेख गरिएको छ।
तस्करी बढेपछि भारतको भने नेपालमा अवैध तरिकाले सामान भित्रदै आएको छ। अवैध रुपमा भएपनि सामान निर्यात हुँदा भारतको व्यापारमा भने खासै असर नपर्ने अर्थविद पोषराज पाण्डे बताउँछन्।
नाकाबन्दीको बेलामा तस्करी बढ्नुको प्रमुख कारण खुला सिमा रहेको पाण्डेको भनाई छ। बजारमा पेट्रोलियम पदार्थको माग उच्च भएको छ। जसका कारण राम्रो मुनाफा आर्जन गर्न सकिने भएपछि तस्करहरु अहिले उच्च जोखिम मोलेर यो कार्य गरीरहेको पाण्डेले बताए।
खुला सिमा नभएका देशहरुमा नाकाबन्दी हँुदा यसरी चरम तस्करी नहुने पाण्डेले जानकारी दिए। नाकाबन्दीपछि देशमा अवैध व्यापारले बढावा पाएको छ। नाकाबन्दीका कारण देशका उपभोक्ता मारमा परेका छन्। ग्राहकहरुले उच्च मूल्य तिरेर सामान खरिद गर्नुपरेको छ। नाकाबन्दीको बेलामा पनि भारतको भने नेपालतर्फ व्यापार चलिरहेको छ।
पाण्डेले अवैध रुपमा तस्करीहरुले तेलको व्यापार गरिरहेका कारण भारतको नेपाल तर्फको तेल व्यापारमा ठूलो असर नदेखिने बताउँछन्। नाकाबन्दीको कारण भारतको व्यापारमा खासै कमी नआउने र यसबाट तस्करले भने उच्च मुनाफा कमाउने अर्थविद पाण्डेको तर्क छ। नाकाबन्दीको समयमा पेट्रोलियम पदार्थको तस्करी बढ्दै जाँदा यसको जालो समेत बढ्दै जान सक्ने पाण्डेको आँकलन रहेको छ।
‘खुला सिमाको कारण भारतको अवैध रुपमा भएपनि तेलको व्यवसाय भएको छ, उपभोक्ता चर्काे मूल्य तिर्न बाध्य छन् तर तस्करले यसबाट ठूलो रकम आर्जन गरिरहेका छन्।’ पाण्डेले भने। त्यस्तै नेपाल राष्ट्र बैंकको रिसर्च डिपार्टमेन्टका प्रमुख नरबहादुर थापा भने देशमा अवैध रुपमा सामान भित्रदा राजस्वमा ठूलो असर परेको बताउँछन्। खुला सिमा र देशमा पेट्रोलियम पदार्थको अभावका कारण सरकारले तस्करीमा कडाई गरेको छैन। जसका कारण तराई क्षेत्रमा पेट्रोलियम पदार्थको अवैध रुपमा आयात भएको छ।
अवैध रुपमा सामान भित्रदा तराई क्षेत्रका मानिसहरुको दैनिकी कष्टकर हुनबाट बचे पनि सेवाबाट भने नागरिक वञ्चित हुनुपर्ने अवस्था उत्पन्न भएको उनको भनाई छ। बैधानिक रुपमा देशमा कैयन सामान भित्रन सकेको छैन। जसको कारण कृषि क्षेत्र बाहेक अन्य क्षेत्रले कुल ग्रार्हस्थमा दिने योगदानमा गिरावट आउने थापाले बताए। देशमा पेट्रोलियम पदार्थको सहज रुपमा आपुर्ति हुन नसकेपछि सेवा क्षेत्र र पर्यटन क्षेत्रमा ठूलो असर पर्नुका साथै विकासका आयोजनाहरु ठप्पै छन्।
त्यस्तै राजनैतिक मुद्दाका कारण आर्थिक क्रियाकलाप र व्यापार नै बन्द गर्नु भारतको गैह्रजिम्मेवारपूर्ण कार्य भएको अर्थविद बिश्वाम्भर प्याकुरेलको भनाई छ। अन्य देशहरुबीच राजनैतिक मुद्दामा बिमती भए पनि व्यापार भइरहेको उनी बताउँछन्। प्याकुरेल भन्छन् ‘देश आत्मनिर्भर हुन नसकेको, राजनैतिक दलका नेता अदुरदर्शि र असक्षम भएका कारण राजनैतिक कुरालाई लिएर भारतले व्यापार नै बन्द गरेको छ।’
नेपालको सिमा क्षेत्रमा धेरै वर्ष अघिदेखि नै भारतबाट अवैधानिक रुपमा केही सामानहरु आयात हुने गरेको भए पनि नाकाबन्दीपछि भने यो धेरै चुलिएको उनको भनाई छ। अवैधानिक रुपमा हुने व्यापारले देशको अर्थतन्त्रमा ठूलो असर पार्नेमा कुनै दुई मत नरहेको उनको भनाई छ।
अनौपचारीक तथा अवैध रुपमा आयात हुँदा नेपालको मात्रै नभई भारतको अर्थतन्त्रमा समेत असर पर्ने उनको आँकलन रहेको छ। उनले भने ‘भारतले निर्यात गरेको बस्तुको आँकडा नहुँदा त उसको अर्थतन्त्रमा पनि असर गर्छ, अवैधानिक रुपमा आयात हुँदा त्यसमा संलग्न भारतीय व्यवसायीलाई मात्रै नाफा हुन्छ।’ etopati
काठमाडौँ- काठमाडौं विश्वविद्यालयले एमबीबीएस दोस्रो वर्षको परीक्षाफल प्रकाशित गरेको छ । विश्वविद्यालयले गत सेप्टेप्बर अक्टोबरमा लिएको परीक्षाको परीक्षाफल प्रकाशित गरेको हो ।
विश्वविद्यालयले नतिजा चित्त नबुझेका विद्यार्थीले रु ५०० तिरेर आगामी जनावरी २९ भित्र पुर्नयोगको लागि आवेदन दिन सक्ने जनाएको छ ।
ratopati
विश्वविद्यालयले नतिजा चित्त नबुझेका विद्यार्थीले रु ५०० तिरेर आगामी जनावरी २९ भित्र पुर्नयोगको लागि आवेदन दिन सक्ने जनाएको छ ।
ratopati
काठमाडौं, ९ माघ । मधेसको मुद्दा सम्बोधन गर्नका लागि प्रमुख तीन दलले आज संविधान संशोधन विधेयक पारित गर्ने तयारी गरेका छन् ।
आज हुने संशोधनपछि रक्सौल-बीरगञ्ज नाका खुल्ने कि नखुल्ने बारे निर्णय हुने छ । साथै आज नै संविधान संशोधनपछि प्रधानमन्त्री केपी ओलीको भारत भ्रमण बारे मिति तय हुने भएको छ ।
संसदमा दुई तिहाई बहुमतले यदी संविधान संशोधन विधेयक पारित भयो भने आउँदो सोमबारदेखि रक्लौल–बीरगञ्ज नाका खुल्ने छ । शनिवार संशोधनपछि आईतबार सबै प्रक्रिया मिलाउने र सोमबारदेखि नाका सुचारू हुने जनाईएको छ । भारतमा आईतवार हप्ता विदा भएकोले गर्दा सोमबारदेखि नाका सुचारू गर्ने तयारी गरिएको छ ।
शुक्रवार साँझ भारतीय राजदूत रञ्जीत रेले बालुवाटारमा प्रधानमन्त्री ओलीलाई भेटेर यस्तो संकेत दिएका छन् । बालुवाटार स्रोतले दिएको जानकारी अनुसार भारतीय राजदूतले मधेशी मोर्चाको अधिकतम माग सम्बोधन हुने गरि परिमार्जनसहितको संविधान संशोधन मात्र भारतलाई मान्य हुने स्पष्ट पारेका थिए ।
राजदूत रेले परिमार्जनसहित संविधान संशोधन भए बीरगञ्ज–रक्सौल नाका तत्काल खोल्ने, आपूर्ति सहज गरिने र भारत भ्रमणको मिति पनि तत्काल तय गरिने आश्वासन दिएका थिए । भारतीय राजदूतले यसो भए मधेशी मोर्चालाई पनि आम हडताल र नाका अवरोध जस्ता कार्यक्रम फिर्ता लिन आफूले दबाब दिने बताएका थिए ।
dainiknepal
आज हुने संशोधनपछि रक्सौल-बीरगञ्ज नाका खुल्ने कि नखुल्ने बारे निर्णय हुने छ । साथै आज नै संविधान संशोधनपछि प्रधानमन्त्री केपी ओलीको भारत भ्रमण बारे मिति तय हुने भएको छ ।
संसदमा दुई तिहाई बहुमतले यदी संविधान संशोधन विधेयक पारित भयो भने आउँदो सोमबारदेखि रक्लौल–बीरगञ्ज नाका खुल्ने छ । शनिवार संशोधनपछि आईतबार सबै प्रक्रिया मिलाउने र सोमबारदेखि नाका सुचारू हुने जनाईएको छ । भारतमा आईतवार हप्ता विदा भएकोले गर्दा सोमबारदेखि नाका सुचारू गर्ने तयारी गरिएको छ ।
शुक्रवार साँझ भारतीय राजदूत रञ्जीत रेले बालुवाटारमा प्रधानमन्त्री ओलीलाई भेटेर यस्तो संकेत दिएका छन् । बालुवाटार स्रोतले दिएको जानकारी अनुसार भारतीय राजदूतले मधेशी मोर्चाको अधिकतम माग सम्बोधन हुने गरि परिमार्जनसहितको संविधान संशोधन मात्र भारतलाई मान्य हुने स्पष्ट पारेका थिए ।
राजदूत रेले परिमार्जनसहित संविधान संशोधन भए बीरगञ्ज–रक्सौल नाका तत्काल खोल्ने, आपूर्ति सहज गरिने र भारत भ्रमणको मिति पनि तत्काल तय गरिने आश्वासन दिएका थिए । भारतीय राजदूतले यसो भए मधेशी मोर्चालाई पनि आम हडताल र नाका अवरोध जस्ता कार्यक्रम फिर्ता लिन आफूले दबाब दिने बताएका थिए ।
dainiknepal
काठमाडौं, ९ माघ-
पौष शुक्ल पूर्णिमादेखि माघ शुक्ल पूर्णिमासम्म विधिपूर्वक गरिने स्वस्थानी व्रत र कथावाचन आजदेखि सुरु हुँदैछ । नेपाली हिन्दू धर्मावलम्बी महिलाले एक महिना स्वस्थानी व्रत र माघ स्नान गर्छन् ।
पौष शुक्ल पूर्णिमाको अघिल्लो दिनै हात गोडाका नङ काटी स्नान गरी शुद्ध वस्त्र पहिरिएर यसको सुरुआत हुन्छ ।
बिहान माघ स्नान गरी मध्याह्नकालमा महादेवको पूजा गरिन्छ । बेलुकी ‘स्कन्द पुराण’को केदार खण्डअन्तर्गत माघ महात्म्यको कुमार अगस्त्यबीच संवाद भएको ‘स्वस्थानी व्रत कथा’ घर घरमा सुन्ने र सुनाउने गरी स्वस्थानीको प्रसाद र नैवेद्य ग्रहण गरिन्छ । एक महिनासम्म यो विधिबाट व्रत गरी माघ शुक्ल पूर्णिमाका दिन १०८ जनै, १०८ सुपारी, १०८ पान, १०८ फूल, १०८ रोटी, १०८ अक्षता विभिन्न थरिका फलफूल, धूप, बत्ती, नैवेद्य, श्रीखण्ड, रक्तचन्दन, सिन्दूर, वस्त्र, भेटी चढाई व्रतको कामना पूर्ण होस् भनी भगवतीलाई अघ्र्य दिइन्छ ।
चढाइएका प्रसादमध्ये सबैबाट आठ-आठ पतिलाई, पति नभए छोरालाई र छोरा पनि नभए मीत छोरालाई एवम् मीत छोरा पनि नभएमा कामना सिद्ध होस् भनी नजिकको पवित्र नदीमा लगी बगाउने ब्रत विधि छ । सय रोटी आफैँले फलाहार गरी रातमा जाग्राम बसिन्छ । जाग्रामका समयमा देवीको माहात्म्य सुन्ने सुनाउने गरिन्छ । यसो गरेमा व्रतालुको मनोकाङ्क्षा पूरा हुन्छ भन्ने धार्मिक विश्वास छ । स्वस्थानीको शाब्दिक अर्थ आफू बसेको स्थानको देवी भन्ने बुझिन्छ ।
आफू बसेकी स्थानकी देवीको पूजा गर्नु नै स्वस्थानी पूजा हो । उत्तरायणपछिको समय ध्यान, योग र साधनाका लागि उपयुक्त भएकाले स्वस्थान अर्थात् आफ्नो आत्मामा सम्पर्कको अभ्यास गर्नुलाई स्वस्थानी भनिएको विश्वास पनि छ । यसका लागि पौष शुक्ल पूर्णिमादेखि माघ शुक्ल पूर्णिमासम्मको समय राम्रो मानिन्छ ।
etajakhabar
पौष शुक्ल पूर्णिमादेखि माघ शुक्ल पूर्णिमासम्म विधिपूर्वक गरिने स्वस्थानी व्रत र कथावाचन आजदेखि सुरु हुँदैछ । नेपाली हिन्दू धर्मावलम्बी महिलाले एक महिना स्वस्थानी व्रत र माघ स्नान गर्छन् ।
पौष शुक्ल पूर्णिमाको अघिल्लो दिनै हात गोडाका नङ काटी स्नान गरी शुद्ध वस्त्र पहिरिएर यसको सुरुआत हुन्छ ।
बिहान माघ स्नान गरी मध्याह्नकालमा महादेवको पूजा गरिन्छ । बेलुकी ‘स्कन्द पुराण’को केदार खण्डअन्तर्गत माघ महात्म्यको कुमार अगस्त्यबीच संवाद भएको ‘स्वस्थानी व्रत कथा’ घर घरमा सुन्ने र सुनाउने गरी स्वस्थानीको प्रसाद र नैवेद्य ग्रहण गरिन्छ । एक महिनासम्म यो विधिबाट व्रत गरी माघ शुक्ल पूर्णिमाका दिन १०८ जनै, १०८ सुपारी, १०८ पान, १०८ फूल, १०८ रोटी, १०८ अक्षता विभिन्न थरिका फलफूल, धूप, बत्ती, नैवेद्य, श्रीखण्ड, रक्तचन्दन, सिन्दूर, वस्त्र, भेटी चढाई व्रतको कामना पूर्ण होस् भनी भगवतीलाई अघ्र्य दिइन्छ ।
चढाइएका प्रसादमध्ये सबैबाट आठ-आठ पतिलाई, पति नभए छोरालाई र छोरा पनि नभए मीत छोरालाई एवम् मीत छोरा पनि नभएमा कामना सिद्ध होस् भनी नजिकको पवित्र नदीमा लगी बगाउने ब्रत विधि छ । सय रोटी आफैँले फलाहार गरी रातमा जाग्राम बसिन्छ । जाग्रामका समयमा देवीको माहात्म्य सुन्ने सुनाउने गरिन्छ । यसो गरेमा व्रतालुको मनोकाङ्क्षा पूरा हुन्छ भन्ने धार्मिक विश्वास छ । स्वस्थानीको शाब्दिक अर्थ आफू बसेको स्थानको देवी भन्ने बुझिन्छ ।
आफू बसेकी स्थानकी देवीको पूजा गर्नु नै स्वस्थानी पूजा हो । उत्तरायणपछिको समय ध्यान, योग र साधनाका लागि उपयुक्त भएकाले स्वस्थान अर्थात् आफ्नो आत्मामा सम्पर्कको अभ्यास गर्नुलाई स्वस्थानी भनिएको विश्वास पनि छ । यसका लागि पौष शुक्ल पूर्णिमादेखि माघ शुक्ल पूर्णिमासम्मको समय राम्रो मानिन्छ ।
etajakhabar
नेपालमा अरू कुराको विकास ढिलो भैरहेको छ तर केही कुरामा हामी अगाडि छौं । उदाहरणका लागि काठमाडौंको रात्रिजीवन । काठमाडौंका मुख्य स्थानहरूमा अब कहिल्यै निदाउनेछैन ।
सम्भवत: नयाँ वर्ष २०७३ सँगै काठमाडौंका दरबारमार्ग र ठमेलजस्ता आकर्षक स्थानहरू सधैंका लागि खुला रहनेछ । ती स्थानमा भएका डान्सबार, पब, लञ्चबार, डिस्कोथेक, दोहोरी, लाइभ कन्सर्ट तथा मसाज पार्लरहरूमा प्रशासनले लगाउँदै आएको अघोषित र घुमाउरा नियमलाई खुकुलो बनाउने निर्णय गरेको छ । अब ती स्थानमा बिनाकारण बर्दी लगाएका कुनै पनि सुरक्षाकर्मी पस्ने छैनन् भने व्यवसायीहरूले पनि नियमभित्र बसेर चौबीसै घण्टा सेवा दिन पाउनेछन् । सुरक्षा व्यवस्था कडा भएका विश्वका विकसित मुलुकमा कहिल्यै रात पर्दैन । त्यही नीति अनुसरण गर्दै काठमाडौं प्रशासनले पनि त्यस्तै खालको व्यवस्था मिलाउन लागेको हो ।
‘परिवर्तित समयको मागलाई मध्यनजर गर्दै सबैको परामर्शबाट हामीले रात्रिकालीन व्यवसायलाई थप व्यवस्थित बनाउने निर्णय गरेका हौं ।’ दरबारमार्गका डिएसपी रमेश बस्नेतले साप्ताहिकसँग भने, ‘संसारभरिका पर्यटकीय क्षेत्रमा प्रशासनले उचित सुरक्षा दिएर उनीहरूलाई स्वतन्त्र घुमफिर गर्ने वातावरण बनाउने गरेको छ । हामीले पनि नेपालको पर्यटनलाई मध्यनजर गर्दै रात्रिकालीन व्यवसाय व्यवस्थित गर्ने निर्णय गरेका हौं ।’ सरकार, पर्यटन व्यवसायी, रात्रिकालीन व्यवसायी एवं सुरक्षा निकायको परामर्शपछि यो निर्णय काठमाडौं प्रशासन कार्यालय पुगेको छ । व्यवसायीहरूका अनुसार नाकाबन्दीका कारण पर्यटक घटेपछि यो विषय तत्कालका लागि ओझेलमा परेको हो । अवस्था सहज भएपछि दरबारमार्ग र ठमेल क्षेत्र चौबीसै घण्टा खुल्नेछन् ।
काठमाडौं उपत्यकामा रात्रिकालीन व्यवसायको संख्या करिब ७ सय छ । ती स्थानमा करिब १५ हजार व्यक्ति रोजगार छन् । त्यसमध्ये पनि दरबारमार्ग र ठमेलमा मात्र यस्ता व्यवसायको संख्या ३ सय ५० भन्दा बढी छ र यहीँ १० हजार व्यक्तिले रोजगारी पाएका छन् । अन्य स्थानको तुलनामा सुरक्षा व्यवस्था राम्रो भएको र पर्यटकको चाप बढ्ने भएकाले पनि ती स्थानमा रात्रिकालीन व्यवसाय बढेको हो । यिनै व्यवसायलाई मध्यनजर गर्दै प्रशासनले ती क्षेत्र चौबीसै घण्टा खुला रहने व्यवस्था गर्न लागेको हो ।
के थियो अवस्था ?
२०४६ सालपछिको खुला परिवेशमा नेपाल घुम्न आएका पर्यटकलाई लक्षित गरेर काठमाडौंका मुख्य स्थानहरूमा डान्स बार, पब, डिस्कोथेक तथा गजल रेस्टुराँहरू खुल्न थालेका हुन् । मनोरञ्जन प्रेमी नेपालीहरू पनि ती रात्रिकालीन मनोरञ्जनतर्फ आकर्षित हुन थालेपछि यी व्यवसायहरू एकाएक फस्टाएका थिए । नेपालीहरू रात्रिजीवनमा आकर्षित हुन थालेपछि काठमाडौंमा दोहोरी रेस्टुराँहरूको बाढी नै आएको थियो । साँझ नपर्दै मस्त निदाउने काठमाडौं केही वर्षभित्रै मध्यरातसम्म पनि जागै हुन थालेपछि परम्परागत सोच भएका कतिपय मानिस यसको विरोधमा लागे । सँगै माओवादी द्वन्द्वका कारण झोस–पोल लगाउने र समस्या निम्त्याएर पैसा असुल गर्नेहरूको जमात बढ्दै गयो । बिस्तारै निकै उचाइमा पुगेको रात्रिकालीन व्यवसाय समस्यामा पर्न थाल्यो । ‘केही मानिस रात्रिकालीन मनोरञ्जनलाई बढी महत्व दिने र केही मानिसले नाक घुम्च्याउने कारणले यो क्षेत्र बद्नाम पनि भयो ।’ रात्रिकालीन व्यवसायी कमल भण्डारी भन्छन्, ‘सुरक्षा निकाय र प्रशासनका कतिपय मानिसले यसलाई कमाउने क्षेत्र पनि बनाए । जब उनीहरूको कमाइमा व्यवसायीहरूले अंकुश लगाउने प्रयास गर्थे, प्रशासन कडा भैदिन्थ्यो र यो व्यवसाय तहसनहस हुन पुग्थ्यो ।’
त्यसैले पनि कुनै बेला सयौंको संख्यामा खुलेका लोकदोहोरी रेस्टुराँहरू बन्द भएर अहिले औंलामा गन्न सकिने भएका छन् । कुनै बेला हजारभन्दा बढी युवतीलाई रोजगारी दिएको डान्स रेस्टुराँको संख्या पनि अहिले खुम्चिएको छ । त्यहाँका डान्सर युवतीहरू रोजगारीको खोजीमा भारत तथा खाडी मुलुक हुँदै अफ्रिकासम्म पुगेका र कतिपय बेचिएको तथ्य फेला परेको छ । ती स्थानमा अहिले रात्रिकालीन व्यवसाय चलिरहे पनि त्यसलाई कसरी चल्न दिने भन्ने निर्णय स्थानीय प्रहरी र प्रशासन कार्यालयको निर्णयमा भर पथ्र्यो । अब भने त्यसलाई नेपालको कानुनले दिएको अधिकार प्रयोग गरी खुला छाड्ने नीति बनाउन लागिएको हो ।
‘कुनै बेला हाम्रो नाइट लाइफ दक्षिण एसियामै उत्कृष्ट थियो । त्यतिबेला प्रशासनको वक्र दृष्टि र माओवादी द्वन्द्वका कारण रात्रिजीवन ध्वस्त भयो । त्यसले ठमेल जस्तो पर्यटकीय क्षेत्रलाई नीरस मात्र बनाएन, यहाँ काम गर्ने युवतीहरू शरीर बेच्न बाध्य भए । सक्नेहरू विदेश गए, कोही आफैं बेचिए, कोही अरूद्वारा बेचिए । नसक्नेहरू यहीं फुटपाथमा पनि शरीर बेच्न बाध्य भए ।’ आफ्नो नाम उल्लेख नगर्ने सर्तमा एक व्यवसायी भन्छन्, ‘पर्यटकहरू झुम्मिने र खर्च गर्ने भनेको यही रात्रिजीवनमा हो । सरकारले त्यो बेला रात्रिजीवनलाई व्यवस्थित गर्न छाडेर हतोत्साहित गर्यो । फलस्वरूप आज यो क्षेत्र पनि अन्य व्यवसायझैँ धर्मराएको अवस्थामा पुगेको छ ।’
अब यो कथा पुरानो भएको छ । रात्रिकालीन व्यवसायीहरूले पुराना तीता कुरा बिर्सन थालेका छन् । उनीहरू बन्न थालेको वातावरण बिग्रिएला भनेर पुरानो दोष प्रशासनलाई मात्र थुपार्न चाहँदैनन् । ‘हाम्रा पनि गल्ती थिए । हामीमा पनि चाँडै पैसा कमाइहालौं भन्ने भोक थियो, त्यसले पनि समस्या निम्तिएको हुन सक्छ ।’ ती व्यवसायी भन्छन्, ‘तर हाम्रो अभिभावक भनेको प्रशासन हो, सरकार हो । उसले हामीलाई व्यवस्थित बनाउन सक्नुपथ्र्यो ।’
अहिले ती स्थानमा पुग्दा पनि परिवर्तन अनुभव गर्न सकिन्छ । नाकाबन्दीका कारण खानेकुरामा समस्या आए पनि ग्राहकहरू समयको ख्याल नगरीकनै रमाइरहेका छन् । राति २ बजेसम्म दरबारमार्ग क्षेत्र वरपर भीडभाड देखिन्छ । उनीहरूलाई प्रहरीले पनि सुरक्षा दिइरहेको देखिन्छ ।
रात्रिकालीन व्यवसायका कारण संसारभरि पर्यटन व्यवसाय फैलँदै गएको तथ्य सरकार एवं सुरक्षा निकायले बुझेको महसुस गर्न थालेका छन् व्यवसायीहरू । नेपालको कानुनले निषेध गरेको बाहेक अन्य व्यवसायलाई स्वतन्त्र छाड्नुपर्छ र प्रशासनले यस्ता व्यवसायीलाई निरुत्साहित गर्नु हुँदैन भन्ने मत बलियो बन्दै गएपछि यो क्षेत्रमा लगानी बढ्न थालेको छ । वैशाखमा १२ मा भूकम्प जानुअघि ठमेल र दरबारमार्गका रात्रिकालीन व्यवसायमा करोडौं रुपैयाँ लगानी थपिएका थिए । भूकम्प र नाकाबन्दीपछि लगानीको क्रम रोकिए पनि ढिलो–चाँडो अवस्था सहज हुने विश्वासमा व्यवसायीहरू छन् । सम्भवत: त्यसैले विदेश पुगेका नेपाली नृत्यांगनाहरूलाई राम्रो पैसा दिएर रोजगारी दिन थालिएको छ । व्यवसायीहरू पैसा कमाइरहेका नवधनाढ्यहरूलाई विभिन्न सुविधा दिएर रात्रिकालीन जीवनमा अभ्यस्त बनाउन थालेका छन् ।
‘समान्यत: सुरक्षा दिन सकिन्छ कि सकिँदैन भन्ने प्रहरी प्रशासनको चिन्ता थियो । दरबारमार्ग क्षेत्रमा सबैतिर सिसी टिभीको सेवा पुगिसकेका कारण अब असुरक्षाको अवस्था छैन, त्यसैले पनि हामी सकारात्मक भएका हौं ।’ डिएसपी बस्नेत भन्छन्, ‘मुख्य कुरा, व्यवसायीहरू पनि पहिलेजस्तो कानुन मिचेर भए पनि रातारात पैसा कमाउँ भन्ने खालका छैनन् । कानुनी दायरामा बसेर व्यवसाय गर्न राजी भएका कारण पनि हामी उहाँहरूलाई चौबीसै घण्टा सुरक्षा दिन सक्षम भएका हौं ।’
विगतको द्वन्द्व
रात्रिकालीन जीवनमा प्रहरी र व्यवसायीबीच यति सुमधुर मिलन यसअघि कहिल्यै देखिएको थिएन । रात्रि जीवनको कुरा उठ्नेबित्तिकै गृहमन्त्री, नागरिक समाजदेखि स्थानीय प्रहरीसम्म नकारात्मक देखिन्थे । विशेष गरी तत्कालीन गृहमन्त्री वामदेव गौतम रात्रिकालीन व्यवसायप्रति निकै अनुदार थिए । उनले एउटा सर्वजनिक कार्यक्रममा रात्रिकालीन व्यवसाय गुन्डा र डनहरूले चलाएको र त्यसभित्र गलत क्रियाकलापसमेत हुने गरेको प्रमाण आफूसँग भएको बताएपछि त्यसले ठूलो चर्चा पाएको थियो । व्यवसायीहरूका अनुसार गृहमन्त्रीको उक्त अभिव्यक्तिपछि रात्रिजीवन मन पराउने सहरका भलाद्मी मानिसहरूको आगमन स्वाट्टै घट्यो । त्यति मात्र होइन, गौतमले राति ११ बजे पछि यस्ता रेस्टुराँ तथा बार बन्द गर्ने निर्णय गरे । ढिलो बन्द गर्ने रेस्टुराँहरूमा बर्दी लगाएका प्रहरी पस्न थालेपछि भारतीय पर्यटकहरू पनि डराए । ‘हाम्रो आम्दानीको मुख्य स्रोत भारतीय पर्यटक थिए ।
प्रहरीले हस्तक्षेप गर्न थालेपछि नेपालको यो पेसा गैरकानुनी हो भन्ने छाप भारतीय पर्यटकमा पर्न गयो, त्यसले गर्दा रात्रिकालीन व्यवसाय पूरै ध्वस्त बन्न पुग्यो ।’ रात्रिकालीन व्यवसायी रमेश लामाले भने, ‘यसले गर्दा हामीले नेपालमा मनोरञ्जन गर्न आउने भारतीय पर्यटक गुमायौं ।’
संयोग कि योजनाबद्ध ?
भारतमा सन् ७० को दशकमा रात्रिकालीन व्यवसाय प्रारम्भ भएको थियो । विशेषगरी तत्कालीन बम्बईमा डान्सबारहरू खुल्न थालेका थिए । हिन्दी चलचित्रमा तिनै डान्सबारमा नाच्ने युवतीलाई आइटम डान्सरका रूपमा प्रस्तुत गर्ने र त्यहाँ विभिन्न किसिमका अपराध हुने तथ्य देखाइने गरेको थियो । तैपनि सन् ८४ सम्म बम्बईमा केवल २४ वटा डान्स बारले मात्र अनुमति पाएका थिए । सुरक्षाका कारणले भारत सरकारले थप डान्स बारलाई अनुमति दिएको थिएन । हिप्पी संस्कृतिको त्यो युगमा डान्सबारहरू धेरै पैसा कमाउने र ठूला–ठूला अपराध हुने थलोका रूपमा विकसित भएपछि त्यसमा थप कडाइ गरियो ।
छिमेकी मुलुक भएका कारण डान्सबारको त्यो रन्को नेपालमा पनि छिर्यो । सुरुमा पाँचतारे होटलमा सञ्चालन हुने क्यासिनोहरूमा केही डान्सर नियुक्ति गरियो । जुवा खेल्न आउने भारतीय पर्यटकहरूले मन पराउन थालेपछि त्यसले चाँडै बजार लियो । डान्सबार तथा अन्य रात्रिकालीन मनोरञ्जनको माग बढ्न थालेपछि ठमेल एवं दरबारमार्गमा यस्ता व्यवसाय थपिन थाले । जसको उद्देश्य रात्रिजीवन मन पराउने तर भारतमा मनोरञ्जन गर्न नपाएका पर्यटकहरूलाई आकर्षित गर्नु थियो । त्यही बेला देशमा प्रजातन्त्र आएपछि यो क्षेत्र अझ खुला र मनोरञ्जनपूर्ण हुन पुग्यो । फलस्वरूप लगानीसमेत बढ्न थाल्यो ।
समयसँगै मनोरञ्जनको माग बढ्नु स्वभाविक थियो । त्यसैले मुम्बई प्रशासनले रात्रिजीवनमा गरेको कडाइ सन् १९८५ मा खुकुलो गर्न थाल्यो । परिणाम केही वर्षभित्रै मुम्बईमा ७ सय डान्सबार खुले जहाँ डेढ लाख नृत्यांगनाले काम पाए । मुम्बईमा आएको मनोरञ्जनको यो बाढीको छिटा काठमाडौंमा पनि परेको थियो । भारतका अन्य सहरहरूको तुलनामा मुम्बईपछि काठमाडौं नै यस्तो क्षेत्र थियो, जहाँ भारतीय पर्यटकहरू जुवा खेल्ने र रात्रिकालीन मनोरञ्जनमा भाग लिन पाउँथे । परिणामस्वरूप रात्रिकालीन जनजीवन व्यस्त हुन पुग्यो । यो क्षेत्रमा लाग्नेहरू रातारात करोडपति भए भने कतिपय रेस्टुराँ गुन्डा नाइकेहरूले चलाउन थाले । काठमाडौंका दरबारमार्ग र ठमेल मात्र होइन, धेरै मुख्य चोक गजल, डान्सबार तथा डिस्कोथेकले भरिए । भारतीय पर्यटकले भरिने यस्ता रेस्टुराँमा नेपालीहरूको पनि भीड बढ्न थाल्यो
सम्भवत: नयाँ वर्ष २०७३ सँगै काठमाडौंका दरबारमार्ग र ठमेलजस्ता आकर्षक स्थानहरू सधैंका लागि खुला रहनेछ । ती स्थानमा भएका डान्सबार, पब, लञ्चबार, डिस्कोथेक, दोहोरी, लाइभ कन्सर्ट तथा मसाज पार्लरहरूमा प्रशासनले लगाउँदै आएको अघोषित र घुमाउरा नियमलाई खुकुलो बनाउने निर्णय गरेको छ । अब ती स्थानमा बिनाकारण बर्दी लगाएका कुनै पनि सुरक्षाकर्मी पस्ने छैनन् भने व्यवसायीहरूले पनि नियमभित्र बसेर चौबीसै घण्टा सेवा दिन पाउनेछन् । सुरक्षा व्यवस्था कडा भएका विश्वका विकसित मुलुकमा कहिल्यै रात पर्दैन । त्यही नीति अनुसरण गर्दै काठमाडौं प्रशासनले पनि त्यस्तै खालको व्यवस्था मिलाउन लागेको हो ।
‘परिवर्तित समयको मागलाई मध्यनजर गर्दै सबैको परामर्शबाट हामीले रात्रिकालीन व्यवसायलाई थप व्यवस्थित बनाउने निर्णय गरेका हौं ।’ दरबारमार्गका डिएसपी रमेश बस्नेतले साप्ताहिकसँग भने, ‘संसारभरिका पर्यटकीय क्षेत्रमा प्रशासनले उचित सुरक्षा दिएर उनीहरूलाई स्वतन्त्र घुमफिर गर्ने वातावरण बनाउने गरेको छ । हामीले पनि नेपालको पर्यटनलाई मध्यनजर गर्दै रात्रिकालीन व्यवसाय व्यवस्थित गर्ने निर्णय गरेका हौं ।’ सरकार, पर्यटन व्यवसायी, रात्रिकालीन व्यवसायी एवं सुरक्षा निकायको परामर्शपछि यो निर्णय काठमाडौं प्रशासन कार्यालय पुगेको छ । व्यवसायीहरूका अनुसार नाकाबन्दीका कारण पर्यटक घटेपछि यो विषय तत्कालका लागि ओझेलमा परेको हो । अवस्था सहज भएपछि दरबारमार्ग र ठमेल क्षेत्र चौबीसै घण्टा खुल्नेछन् ।
काठमाडौं उपत्यकामा रात्रिकालीन व्यवसायको संख्या करिब ७ सय छ । ती स्थानमा करिब १५ हजार व्यक्ति रोजगार छन् । त्यसमध्ये पनि दरबारमार्ग र ठमेलमा मात्र यस्ता व्यवसायको संख्या ३ सय ५० भन्दा बढी छ र यहीँ १० हजार व्यक्तिले रोजगारी पाएका छन् । अन्य स्थानको तुलनामा सुरक्षा व्यवस्था राम्रो भएको र पर्यटकको चाप बढ्ने भएकाले पनि ती स्थानमा रात्रिकालीन व्यवसाय बढेको हो । यिनै व्यवसायलाई मध्यनजर गर्दै प्रशासनले ती क्षेत्र चौबीसै घण्टा खुला रहने व्यवस्था गर्न लागेको हो ।
के थियो अवस्था ?
२०४६ सालपछिको खुला परिवेशमा नेपाल घुम्न आएका पर्यटकलाई लक्षित गरेर काठमाडौंका मुख्य स्थानहरूमा डान्स बार, पब, डिस्कोथेक तथा गजल रेस्टुराँहरू खुल्न थालेका हुन् । मनोरञ्जन प्रेमी नेपालीहरू पनि ती रात्रिकालीन मनोरञ्जनतर्फ आकर्षित हुन थालेपछि यी व्यवसायहरू एकाएक फस्टाएका थिए । नेपालीहरू रात्रिजीवनमा आकर्षित हुन थालेपछि काठमाडौंमा दोहोरी रेस्टुराँहरूको बाढी नै आएको थियो । साँझ नपर्दै मस्त निदाउने काठमाडौं केही वर्षभित्रै मध्यरातसम्म पनि जागै हुन थालेपछि परम्परागत सोच भएका कतिपय मानिस यसको विरोधमा लागे । सँगै माओवादी द्वन्द्वका कारण झोस–पोल लगाउने र समस्या निम्त्याएर पैसा असुल गर्नेहरूको जमात बढ्दै गयो । बिस्तारै निकै उचाइमा पुगेको रात्रिकालीन व्यवसाय समस्यामा पर्न थाल्यो । ‘केही मानिस रात्रिकालीन मनोरञ्जनलाई बढी महत्व दिने र केही मानिसले नाक घुम्च्याउने कारणले यो क्षेत्र बद्नाम पनि भयो ।’ रात्रिकालीन व्यवसायी कमल भण्डारी भन्छन्, ‘सुरक्षा निकाय र प्रशासनका कतिपय मानिसले यसलाई कमाउने क्षेत्र पनि बनाए । जब उनीहरूको कमाइमा व्यवसायीहरूले अंकुश लगाउने प्रयास गर्थे, प्रशासन कडा भैदिन्थ्यो र यो व्यवसाय तहसनहस हुन पुग्थ्यो ।’
त्यसैले पनि कुनै बेला सयौंको संख्यामा खुलेका लोकदोहोरी रेस्टुराँहरू बन्द भएर अहिले औंलामा गन्न सकिने भएका छन् । कुनै बेला हजारभन्दा बढी युवतीलाई रोजगारी दिएको डान्स रेस्टुराँको संख्या पनि अहिले खुम्चिएको छ । त्यहाँका डान्सर युवतीहरू रोजगारीको खोजीमा भारत तथा खाडी मुलुक हुँदै अफ्रिकासम्म पुगेका र कतिपय बेचिएको तथ्य फेला परेको छ । ती स्थानमा अहिले रात्रिकालीन व्यवसाय चलिरहे पनि त्यसलाई कसरी चल्न दिने भन्ने निर्णय स्थानीय प्रहरी र प्रशासन कार्यालयको निर्णयमा भर पथ्र्यो । अब भने त्यसलाई नेपालको कानुनले दिएको अधिकार प्रयोग गरी खुला छाड्ने नीति बनाउन लागिएको हो ।
‘कुनै बेला हाम्रो नाइट लाइफ दक्षिण एसियामै उत्कृष्ट थियो । त्यतिबेला प्रशासनको वक्र दृष्टि र माओवादी द्वन्द्वका कारण रात्रिजीवन ध्वस्त भयो । त्यसले ठमेल जस्तो पर्यटकीय क्षेत्रलाई नीरस मात्र बनाएन, यहाँ काम गर्ने युवतीहरू शरीर बेच्न बाध्य भए । सक्नेहरू विदेश गए, कोही आफैं बेचिए, कोही अरूद्वारा बेचिए । नसक्नेहरू यहीं फुटपाथमा पनि शरीर बेच्न बाध्य भए ।’ आफ्नो नाम उल्लेख नगर्ने सर्तमा एक व्यवसायी भन्छन्, ‘पर्यटकहरू झुम्मिने र खर्च गर्ने भनेको यही रात्रिजीवनमा हो । सरकारले त्यो बेला रात्रिजीवनलाई व्यवस्थित गर्न छाडेर हतोत्साहित गर्यो । फलस्वरूप आज यो क्षेत्र पनि अन्य व्यवसायझैँ धर्मराएको अवस्थामा पुगेको छ ।’
अब यो कथा पुरानो भएको छ । रात्रिकालीन व्यवसायीहरूले पुराना तीता कुरा बिर्सन थालेका छन् । उनीहरू बन्न थालेको वातावरण बिग्रिएला भनेर पुरानो दोष प्रशासनलाई मात्र थुपार्न चाहँदैनन् । ‘हाम्रा पनि गल्ती थिए । हामीमा पनि चाँडै पैसा कमाइहालौं भन्ने भोक थियो, त्यसले पनि समस्या निम्तिएको हुन सक्छ ।’ ती व्यवसायी भन्छन्, ‘तर हाम्रो अभिभावक भनेको प्रशासन हो, सरकार हो । उसले हामीलाई व्यवस्थित बनाउन सक्नुपथ्र्यो ।’
अहिले ती स्थानमा पुग्दा पनि परिवर्तन अनुभव गर्न सकिन्छ । नाकाबन्दीका कारण खानेकुरामा समस्या आए पनि ग्राहकहरू समयको ख्याल नगरीकनै रमाइरहेका छन् । राति २ बजेसम्म दरबारमार्ग क्षेत्र वरपर भीडभाड देखिन्छ । उनीहरूलाई प्रहरीले पनि सुरक्षा दिइरहेको देखिन्छ ।
रात्रिकालीन व्यवसायका कारण संसारभरि पर्यटन व्यवसाय फैलँदै गएको तथ्य सरकार एवं सुरक्षा निकायले बुझेको महसुस गर्न थालेका छन् व्यवसायीहरू । नेपालको कानुनले निषेध गरेको बाहेक अन्य व्यवसायलाई स्वतन्त्र छाड्नुपर्छ र प्रशासनले यस्ता व्यवसायीलाई निरुत्साहित गर्नु हुँदैन भन्ने मत बलियो बन्दै गएपछि यो क्षेत्रमा लगानी बढ्न थालेको छ । वैशाखमा १२ मा भूकम्प जानुअघि ठमेल र दरबारमार्गका रात्रिकालीन व्यवसायमा करोडौं रुपैयाँ लगानी थपिएका थिए । भूकम्प र नाकाबन्दीपछि लगानीको क्रम रोकिए पनि ढिलो–चाँडो अवस्था सहज हुने विश्वासमा व्यवसायीहरू छन् । सम्भवत: त्यसैले विदेश पुगेका नेपाली नृत्यांगनाहरूलाई राम्रो पैसा दिएर रोजगारी दिन थालिएको छ । व्यवसायीहरू पैसा कमाइरहेका नवधनाढ्यहरूलाई विभिन्न सुविधा दिएर रात्रिकालीन जीवनमा अभ्यस्त बनाउन थालेका छन् ।
‘समान्यत: सुरक्षा दिन सकिन्छ कि सकिँदैन भन्ने प्रहरी प्रशासनको चिन्ता थियो । दरबारमार्ग क्षेत्रमा सबैतिर सिसी टिभीको सेवा पुगिसकेका कारण अब असुरक्षाको अवस्था छैन, त्यसैले पनि हामी सकारात्मक भएका हौं ।’ डिएसपी बस्नेत भन्छन्, ‘मुख्य कुरा, व्यवसायीहरू पनि पहिलेजस्तो कानुन मिचेर भए पनि रातारात पैसा कमाउँ भन्ने खालका छैनन् । कानुनी दायरामा बसेर व्यवसाय गर्न राजी भएका कारण पनि हामी उहाँहरूलाई चौबीसै घण्टा सुरक्षा दिन सक्षम भएका हौं ।’
विगतको द्वन्द्व
रात्रिकालीन जीवनमा प्रहरी र व्यवसायीबीच यति सुमधुर मिलन यसअघि कहिल्यै देखिएको थिएन । रात्रि जीवनको कुरा उठ्नेबित्तिकै गृहमन्त्री, नागरिक समाजदेखि स्थानीय प्रहरीसम्म नकारात्मक देखिन्थे । विशेष गरी तत्कालीन गृहमन्त्री वामदेव गौतम रात्रिकालीन व्यवसायप्रति निकै अनुदार थिए । उनले एउटा सर्वजनिक कार्यक्रममा रात्रिकालीन व्यवसाय गुन्डा र डनहरूले चलाएको र त्यसभित्र गलत क्रियाकलापसमेत हुने गरेको प्रमाण आफूसँग भएको बताएपछि त्यसले ठूलो चर्चा पाएको थियो । व्यवसायीहरूका अनुसार गृहमन्त्रीको उक्त अभिव्यक्तिपछि रात्रिजीवन मन पराउने सहरका भलाद्मी मानिसहरूको आगमन स्वाट्टै घट्यो । त्यति मात्र होइन, गौतमले राति ११ बजे पछि यस्ता रेस्टुराँ तथा बार बन्द गर्ने निर्णय गरे । ढिलो बन्द गर्ने रेस्टुराँहरूमा बर्दी लगाएका प्रहरी पस्न थालेपछि भारतीय पर्यटकहरू पनि डराए । ‘हाम्रो आम्दानीको मुख्य स्रोत भारतीय पर्यटक थिए ।
प्रहरीले हस्तक्षेप गर्न थालेपछि नेपालको यो पेसा गैरकानुनी हो भन्ने छाप भारतीय पर्यटकमा पर्न गयो, त्यसले गर्दा रात्रिकालीन व्यवसाय पूरै ध्वस्त बन्न पुग्यो ।’ रात्रिकालीन व्यवसायी रमेश लामाले भने, ‘यसले गर्दा हामीले नेपालमा मनोरञ्जन गर्न आउने भारतीय पर्यटक गुमायौं ।’
संयोग कि योजनाबद्ध ?
भारतमा सन् ७० को दशकमा रात्रिकालीन व्यवसाय प्रारम्भ भएको थियो । विशेषगरी तत्कालीन बम्बईमा डान्सबारहरू खुल्न थालेका थिए । हिन्दी चलचित्रमा तिनै डान्सबारमा नाच्ने युवतीलाई आइटम डान्सरका रूपमा प्रस्तुत गर्ने र त्यहाँ विभिन्न किसिमका अपराध हुने तथ्य देखाइने गरेको थियो । तैपनि सन् ८४ सम्म बम्बईमा केवल २४ वटा डान्स बारले मात्र अनुमति पाएका थिए । सुरक्षाका कारणले भारत सरकारले थप डान्स बारलाई अनुमति दिएको थिएन । हिप्पी संस्कृतिको त्यो युगमा डान्सबारहरू धेरै पैसा कमाउने र ठूला–ठूला अपराध हुने थलोका रूपमा विकसित भएपछि त्यसमा थप कडाइ गरियो ।
छिमेकी मुलुक भएका कारण डान्सबारको त्यो रन्को नेपालमा पनि छिर्यो । सुरुमा पाँचतारे होटलमा सञ्चालन हुने क्यासिनोहरूमा केही डान्सर नियुक्ति गरियो । जुवा खेल्न आउने भारतीय पर्यटकहरूले मन पराउन थालेपछि त्यसले चाँडै बजार लियो । डान्सबार तथा अन्य रात्रिकालीन मनोरञ्जनको माग बढ्न थालेपछि ठमेल एवं दरबारमार्गमा यस्ता व्यवसाय थपिन थाले । जसको उद्देश्य रात्रिजीवन मन पराउने तर भारतमा मनोरञ्जन गर्न नपाएका पर्यटकहरूलाई आकर्षित गर्नु थियो । त्यही बेला देशमा प्रजातन्त्र आएपछि यो क्षेत्र अझ खुला र मनोरञ्जनपूर्ण हुन पुग्यो । फलस्वरूप लगानीसमेत बढ्न थाल्यो ।
समयसँगै मनोरञ्जनको माग बढ्नु स्वभाविक थियो । त्यसैले मुम्बई प्रशासनले रात्रिजीवनमा गरेको कडाइ सन् १९८५ मा खुकुलो गर्न थाल्यो । परिणाम केही वर्षभित्रै मुम्बईमा ७ सय डान्सबार खुले जहाँ डेढ लाख नृत्यांगनाले काम पाए । मुम्बईमा आएको मनोरञ्जनको यो बाढीको छिटा काठमाडौंमा पनि परेको थियो । भारतका अन्य सहरहरूको तुलनामा मुम्बईपछि काठमाडौं नै यस्तो क्षेत्र थियो, जहाँ भारतीय पर्यटकहरू जुवा खेल्ने र रात्रिकालीन मनोरञ्जनमा भाग लिन पाउँथे । परिणामस्वरूप रात्रिकालीन जनजीवन व्यस्त हुन पुग्यो । यो क्षेत्रमा लाग्नेहरू रातारात करोडपति भए भने कतिपय रेस्टुराँ गुन्डा नाइकेहरूले चलाउन थाले । काठमाडौंका दरबारमार्ग र ठमेल मात्र होइन, धेरै मुख्य चोक गजल, डान्सबार तथा डिस्कोथेकले भरिए । भारतीय पर्यटकले भरिने यस्ता रेस्टुराँमा नेपालीहरूको पनि भीड बढ्न थाल्यो
काठमाडौं: ग्यास उद्योग महासंघले आगामी आइतबारदेखि पूर्ण तौलको ग्यास सिलिन्डर वितरण गर्ने जनाएको छ । महासंघका अध्यक्ष शिवप्रसाद घिमिरेले सरकारले अनुमति नदिए पनि आइतबारदेखि १४.२ किलोको सिलिन्डर वितरण गर्ने दाबी गरे ।
आधी तौल (७.१ किलो) को सिलिन्डर वितरण गर्दा लागत खर्च बढेको र उपभोक्तालाई वितरण गर्न पनि असहज भएकाले सरकारले स्वीकृति नदिए पनि पूर्ण तौलकै सिलिन्डर वितरण गर्ने अध्यक्ष घिमिरेले बताए ।
‘पूर्ण तौलको सिलिन्डर वितरणका लागि सरकारसँग केही दिनअघिदेखि नै अनुमति मागेका हौं’, घिमिरेले भने, ‘सरकारले अहिलेसम्म अनुमति दिन सकेन । सरकारले अनुमति नदिए पनि आगामी आइतबारदेखि १४.२ किलोकै सिलिन्डर वितरण गर्छौं ।’
उनका अनुसार पछिल्लो तीन सातादेखि कुल मागको करिब ४० प्रतिशत आपूर्ति हुन थालेकाले पूर्ण तौलकै सिलिन्डर वितरण गर्ने तयारी गरेको बताए । उनले आधा सिलिन्डर ग्यास वितरण गर्दा ढुवानी र उत्पादन खर्च बढेको दाबी गरे ।
‘सरकारले बढेको खर्च दिने हो भने मात्रै हुन्छ, नभए हामी पूरा तौलको सिलिन्डर वितरण गर्न थाल्छौं । हामीले निर्णय गरिसकेका छौं’, उनले भने ।
घिमिरेले माग र आपूर्तिबीचको खाडल ठूलो हुँदा गलत मान्छेले फाइदा उठाउने सम्भावना बढेको भन्दै यसलाई नियन्त्रण गर्न सरकारले नसकेको र उपभोक्ता पनि सचेत नभएको गुनासो गरे ।
सिलिन्डरमा कम ग्यास आएको भन्ने गुनासोमा उनले प्रत्येक डिलरले तराजु राख्नुपर्ने र उपभोक्ताले पनि तौलेर मात्र लिने बानी बसाए त्यस्तो समस्या नआउने दाबी गरे ।
नेपाल आयल निगमका प्रवक्ता मुकुन्द घिमिरेले पर्याप्त परिमाणमा ग्यासको आपूर्ति नबढेसम्म पूर्ण तौलको सिलिन्डर वितरण नगरिने जानकारी दिए । उनका अनुसार इन्डियन आयल कर्पोरेसन (आईओसी) ले तत्काल ग्यासको लोडिङ बढाउन नसक्ने जबाफ दिएकाले तत्कालका लागि पूर्ण तौलमा जान सकिँदैंन ।
‘नियमित रूपमा पर्याप्त ग्यास आपूर्ति नहुँदासम्म र सरकारले निर्णय नगरे पनि पूर्ण तौलमा जान सकिँदैन’, प्रवक्ता घिमिरेले भने, ‘अहिले ७.१ किलोकै सिलिन्डर वितरण हुन्छ ।’ निगमका अनुसार अहिले दैनिक १५ बुलेटभन्दा बढीमा आईओसीले ग्यास लोड दिन सकेको छैन । माग भने दैनिक ५५ बुलेटछ ।
उपभोक्ता हित संरक्षण मञ्चका महासचिव बाबुराम हुमागाईंले सरकारले नै कालोबजारी गर्ने तस्कर र माफियालाई संरक्षण गरेको आरोप लगाए । उनले नियमनकारी निकाय अक्षम हुँदा मुलुकमा कालोबजारी बढेको भन्दै अहिलेको अवस्थामा राज्य संयन्त्र नै असफल भएको दाबी गरे ।
annapurnapost
आधी तौल (७.१ किलो) को सिलिन्डर वितरण गर्दा लागत खर्च बढेको र उपभोक्तालाई वितरण गर्न पनि असहज भएकाले सरकारले स्वीकृति नदिए पनि पूर्ण तौलकै सिलिन्डर वितरण गर्ने अध्यक्ष घिमिरेले बताए ।
‘पूर्ण तौलको सिलिन्डर वितरणका लागि सरकारसँग केही दिनअघिदेखि नै अनुमति मागेका हौं’, घिमिरेले भने, ‘सरकारले अहिलेसम्म अनुमति दिन सकेन । सरकारले अनुमति नदिए पनि आगामी आइतबारदेखि १४.२ किलोकै सिलिन्डर वितरण गर्छौं ।’
उनका अनुसार पछिल्लो तीन सातादेखि कुल मागको करिब ४० प्रतिशत आपूर्ति हुन थालेकाले पूर्ण तौलकै सिलिन्डर वितरण गर्ने तयारी गरेको बताए । उनले आधा सिलिन्डर ग्यास वितरण गर्दा ढुवानी र उत्पादन खर्च बढेको दाबी गरे ।
‘सरकारले बढेको खर्च दिने हो भने मात्रै हुन्छ, नभए हामी पूरा तौलको सिलिन्डर वितरण गर्न थाल्छौं । हामीले निर्णय गरिसकेका छौं’, उनले भने ।
घिमिरेले माग र आपूर्तिबीचको खाडल ठूलो हुँदा गलत मान्छेले फाइदा उठाउने सम्भावना बढेको भन्दै यसलाई नियन्त्रण गर्न सरकारले नसकेको र उपभोक्ता पनि सचेत नभएको गुनासो गरे ।
सिलिन्डरमा कम ग्यास आएको भन्ने गुनासोमा उनले प्रत्येक डिलरले तराजु राख्नुपर्ने र उपभोक्ताले पनि तौलेर मात्र लिने बानी बसाए त्यस्तो समस्या नआउने दाबी गरे ।
नेपाल आयल निगमका प्रवक्ता मुकुन्द घिमिरेले पर्याप्त परिमाणमा ग्यासको आपूर्ति नबढेसम्म पूर्ण तौलको सिलिन्डर वितरण नगरिने जानकारी दिए । उनका अनुसार इन्डियन आयल कर्पोरेसन (आईओसी) ले तत्काल ग्यासको लोडिङ बढाउन नसक्ने जबाफ दिएकाले तत्कालका लागि पूर्ण तौलमा जान सकिँदैंन ।
‘नियमित रूपमा पर्याप्त ग्यास आपूर्ति नहुँदासम्म र सरकारले निर्णय नगरे पनि पूर्ण तौलमा जान सकिँदैन’, प्रवक्ता घिमिरेले भने, ‘अहिले ७.१ किलोकै सिलिन्डर वितरण हुन्छ ।’ निगमका अनुसार अहिले दैनिक १५ बुलेटभन्दा बढीमा आईओसीले ग्यास लोड दिन सकेको छैन । माग भने दैनिक ५५ बुलेटछ ।
उपभोक्ता हित संरक्षण मञ्चका महासचिव बाबुराम हुमागाईंले सरकारले नै कालोबजारी गर्ने तस्कर र माफियालाई संरक्षण गरेको आरोप लगाए । उनले नियमनकारी निकाय अक्षम हुँदा मुलुकमा कालोबजारी बढेको भन्दै अहिलेको अवस्थामा राज्य संयन्त्र नै असफल भएको दाबी गरे ।
annapurnapost
काठमाण्डु, ९ माघ– संविधान संशोधन विधेयकका सम्बन्धमा साझा धारणा बनाउन प्रमुख तीन दलको बैठक बस्दैछ । प्रधानमन्त्री निवास बालुवाटारमा बस्ने बैठकमा मधेसी मोर्चालाई मान्य हुने गरी संविधान संशोधन विधेयक कसरी पारित गर्न सकिन्छ भन्ने विषयमा छलफल केन्द्रीत हुने बुझिएको छ ।
सरकारले संसदमा प्रस्तुत गरेको संविधान संशोधन विधेयकमाथिको दफावार छलफल सकिएको छ । मधेसी मोर्चाले आफ्नो सहमतिबीनाको संशोधन प्रस्ताव पारित हुनु र नहुनुसँग कुनै अर्थ नहुने प्रतिक्रिया दिइसकेको छ ।
यसैबीच शनिबार नै संसद बैठक पनि बस्दैछ । संसद बैठकमा प्रस्तावित संशोधन विधयेकका सम्बन्धमा उठेका प्रश्नको जवाफ कानुनमन्त्री अग्नी खरेलले दिँदैछन् । संसदमा प्रस्तुत भएको संशोधन प्रस्तावका सम्बन्धमा परेका पुरक संशोधन प्रस्ताव पनि समेटेर संशोधन पारित गर्ने कि पुरकबाहेक पारित गर्ने भन्ने विषयमा प्रमुख तीन दलद्वारा गठित कार्यदलले गहृकार्य गरिरहेका छ ।kathmandutoday
सरकारले संसदमा प्रस्तुत गरेको संविधान संशोधन विधेयकमाथिको दफावार छलफल सकिएको छ । मधेसी मोर्चाले आफ्नो सहमतिबीनाको संशोधन प्रस्ताव पारित हुनु र नहुनुसँग कुनै अर्थ नहुने प्रतिक्रिया दिइसकेको छ ।
यसैबीच शनिबार नै संसद बैठक पनि बस्दैछ । संसद बैठकमा प्रस्तावित संशोधन विधयेकका सम्बन्धमा उठेका प्रश्नको जवाफ कानुनमन्त्री अग्नी खरेलले दिँदैछन् । संसदमा प्रस्तुत भएको संशोधन प्रस्तावका सम्बन्धमा परेका पुरक संशोधन प्रस्ताव पनि समेटेर संशोधन पारित गर्ने कि पुरकबाहेक पारित गर्ने भन्ने विषयमा प्रमुख तीन दलद्वारा गठित कार्यदलले गहृकार्य गरिरहेका छ ।kathmandutoday
९ माघ, नवलपरासी।
नेकपा माओवादी विप्लव समूहको सहायक संगठनका रुपमा रहेको राष्ट्रिय युवा जनस्वयम्सेवक संगठनले आगामी फागुन १० गतेदेखि मेचीकाली एकीकृत युवा जागरण अभियान शुरु गर्ने निर्णय गरेको छ ।
दुईदिनसम्म नवलपरासीमा सम्पन्न संगठनको केन्द्रिय बैठकले राष्ट्रघात,जनघात र भ्रष्टाचारको विरुद्धमा जागरण अभियान शुरु गर्ने निर्णय गरेको चितवनको भरतपुरमा आयोजना गरेको पत्रकार सम्मेलनमा जानकारी दिइएको हो ।
जनयुद्धको २१ औँ वर्षगाठको अवसर पारेर आयोजना गरिन लागेको जागरण अभियानमा देशभरका करिव एकलाख युवा सहभागि हुने दाबी जनस्वयम्सेवक संगठनका अध्यक्ष झक बहादुर मल्लले गरे ।
पत्रकार सम्मेलनमा उनले देशमा अराजकता मौलाउदा समेत सरकार मुकदर्शक भएर बसेकोप्रति गम्भीर आपत्ती समेत प्रकट गरेका थिए ।
यसैगरी गत पौष २२ गते संगठनका महासचिव बाबुराम किरातीलाई विना कारण पक्राउ गरिएको भन्दै निर्शत रिहा गर्न समेत माग गरिएको छ ।nepaliheadline
नेकपा माओवादी विप्लव समूहको सहायक संगठनका रुपमा रहेको राष्ट्रिय युवा जनस्वयम्सेवक संगठनले आगामी फागुन १० गतेदेखि मेचीकाली एकीकृत युवा जागरण अभियान शुरु गर्ने निर्णय गरेको छ ।
दुईदिनसम्म नवलपरासीमा सम्पन्न संगठनको केन्द्रिय बैठकले राष्ट्रघात,जनघात र भ्रष्टाचारको विरुद्धमा जागरण अभियान शुरु गर्ने निर्णय गरेको चितवनको भरतपुरमा आयोजना गरेको पत्रकार सम्मेलनमा जानकारी दिइएको हो ।
जनयुद्धको २१ औँ वर्षगाठको अवसर पारेर आयोजना गरिन लागेको जागरण अभियानमा देशभरका करिव एकलाख युवा सहभागि हुने दाबी जनस्वयम्सेवक संगठनका अध्यक्ष झक बहादुर मल्लले गरे ।
पत्रकार सम्मेलनमा उनले देशमा अराजकता मौलाउदा समेत सरकार मुकदर्शक भएर बसेकोप्रति गम्भीर आपत्ती समेत प्रकट गरेका थिए ।
यसैगरी गत पौष २२ गते संगठनका महासचिव बाबुराम किरातीलाई विना कारण पक्राउ गरिएको भन्दै निर्शत रिहा गर्न समेत माग गरिएको छ ।nepaliheadline
९ माघ, चितवन।
नेपाली काग्रेसका वरिष्ठ नेता शेरवहादुर देउवाले सभापति सुशिल कोइरालाले यसअघि एकपटक मात्रै सभापति बन्ने प्रतिवद्धता गरेकाले आफू नै आगामी महाधिवेशनमा सभापतिको उमेद्वार भएको बताएका छन् ।
आम संचार प्रतिष्ठानवाट स्वर्गिय कृष्णप्रसाद भट्राईको नाम सरकारले हटाएको विरोधमा प्रेस युनियन चितवनले शुरु गरेको हस्ताक्षर अभियान तथा पत्रकार घेटघाट कार्यक्रममा बोल्दै वरिष्ठ नेता देउवाले यस्तो बताएका हुन ।
आफूले पार्टीमा ठूलो त्याग गरेको र अहिले आम नेता कार्यकर्ताको चाहना पनि देउवा सभापति बनोस् भन्ने चाहना रहेको दावी गर्दै देउवाले सभापतिमा उमेद्वारी दिन लागेको स्पष्ट पारे ।
उनले आफू सभापति भए ६ महिनाभित्रै सबै भातृ संगठनहरुको निर्वाचन गराइछाड्ने प्रतिवद्धता समेत व्यक्त गरेका छन् । पार्टीमा विभिन्न गुट,उपगुट र ध्रुविकरण रहेको विषयमा संचारकर्मीहरुको जिज्ञाशामा वरिष्ठ नेता देउवाले आफू सभापति भएमा यी सवै हटाएर पाटी एक वनाउने दावी समेत गरे ।
वर्तमान सरकारको कार्यशैलीप्रति व्यंग्य गर्दै उखानटुक्काले देश नचल्ने बताए । सरकार प्रधानमन्त्रीकै बोलीका कारण कमजोर भएको देउवाको टिप्पणी थियो । संसदमा पेश भएका संसोधन पारित भएमा मधेशको समस्या समाधान हुने देउवाको भनाई थियो । स्वर्गीय कृष्णप्रसाद भट्टराईको नाम आम संचार प्रतिष्ठानवाट हटाएर अत्यन्त ठूलो भूल सरकारले गरेको भन्दै तत्काल सच्याउन देउवाले आग्रह गरे ।nepaliheadline
नेपाली काग्रेसका वरिष्ठ नेता शेरवहादुर देउवाले सभापति सुशिल कोइरालाले यसअघि एकपटक मात्रै सभापति बन्ने प्रतिवद्धता गरेकाले आफू नै आगामी महाधिवेशनमा सभापतिको उमेद्वार भएको बताएका छन् ।
आम संचार प्रतिष्ठानवाट स्वर्गिय कृष्णप्रसाद भट्राईको नाम सरकारले हटाएको विरोधमा प्रेस युनियन चितवनले शुरु गरेको हस्ताक्षर अभियान तथा पत्रकार घेटघाट कार्यक्रममा बोल्दै वरिष्ठ नेता देउवाले यस्तो बताएका हुन ।
आफूले पार्टीमा ठूलो त्याग गरेको र अहिले आम नेता कार्यकर्ताको चाहना पनि देउवा सभापति बनोस् भन्ने चाहना रहेको दावी गर्दै देउवाले सभापतिमा उमेद्वारी दिन लागेको स्पष्ट पारे ।
उनले आफू सभापति भए ६ महिनाभित्रै सबै भातृ संगठनहरुको निर्वाचन गराइछाड्ने प्रतिवद्धता समेत व्यक्त गरेका छन् । पार्टीमा विभिन्न गुट,उपगुट र ध्रुविकरण रहेको विषयमा संचारकर्मीहरुको जिज्ञाशामा वरिष्ठ नेता देउवाले आफू सभापति भएमा यी सवै हटाएर पाटी एक वनाउने दावी समेत गरे ।
वर्तमान सरकारको कार्यशैलीप्रति व्यंग्य गर्दै उखानटुक्काले देश नचल्ने बताए । सरकार प्रधानमन्त्रीकै बोलीका कारण कमजोर भएको देउवाको टिप्पणी थियो । संसदमा पेश भएका संसोधन पारित भएमा मधेशको समस्या समाधान हुने देउवाको भनाई थियो । स्वर्गीय कृष्णप्रसाद भट्टराईको नाम आम संचार प्रतिष्ठानवाट हटाएर अत्यन्त ठूलो भूल सरकारले गरेको भन्दै तत्काल सच्याउन देउवाले आग्रह गरे ।nepaliheadline
एक बाँदरले कुकुरको छाउरो पाल्दै छ, सुन्दा पत्यार नलागेपनि भारतको तमिलनाडुको सडकमा दिनहुँ मान्छेले देख्ने दृश्य हो यो।
कुकुर र बाँदरबीच मित्रता हुँदैन भन्ने युक्तिलाई झुटो बनाउँदै यो बाँदरले सो कुकुरको छाउरोलाई काखमै बोकेर बस्ने गरेको छ। आवारा कुकुरबाट बचाउने अनि खान सिकाउनेसम्मको काम यो बाँदरले गर्दै आएको छ।
खानेकुराको हिस्सा कुकुरसँग बाडेर खान्छ अनि दिनभरी सो छाउरो बोकेर संगै बस्छ।
यो मकैक प्रजातिको बाँदर निकै खुंखार हुन्छ। तापनी यो बाँदर र कुकुरको मित्रता भने देख्दै अनौठो छ।nepaliheadlines
कुकुर र बाँदरबीच मित्रता हुँदैन भन्ने युक्तिलाई झुटो बनाउँदै यो बाँदरले सो कुकुरको छाउरोलाई काखमै बोकेर बस्ने गरेको छ। आवारा कुकुरबाट बचाउने अनि खान सिकाउनेसम्मको काम यो बाँदरले गर्दै आएको छ।
खानेकुराको हिस्सा कुकुरसँग बाडेर खान्छ अनि दिनभरी सो छाउरो बोकेर संगै बस्छ।
यो मकैक प्रजातिको बाँदर निकै खुंखार हुन्छ। तापनी यो बाँदर र कुकुरको मित्रता भने देख्दै अनौठो छ।nepaliheadlines
आजको पञ्चाङ्ग
श्रीसूर्य उत्तरायण शिशिर ऋतु,कीलकनाम संवत्सर,शाके १९३७,विक्रमसम्वत २०७२ साल माघ ९ गते शनिवार नेपाल सम्बत ११३६ पोहेलाथ्व,सन् २०१६ जनवरी २३ तारिक शुक्लपक्ष चतुर्दशी तिथि विहान ७ वजेर २७ मिनेटसम्म,पुनर्वसु नक्षत्र राती ८ वजेर २५ मिनेटसम्म, विष्कुम्भयोग राती १० वजेर ३३ मिनेटसम्म, बणिजकरण विहान ७ वजेर २७ मिनेटसम्म, आनन्दादियोग छत्र, सूर्य मकर राशीमा,चन्द्रमा अपरान्ह २ वजेर २१ मिनेटसम्म मिथुन उप्रान्त कर्कट राशीमा ।
मेषः–
कहि कतैबाट भ्रमको खेति हुनसक्छ सतर्क रहनु होला । विलम्ब नगरि समयमा निर्णय लिएर धैर्यतापूर्वक गरेका काम सफल हुनेछन् । लाभ पनि हुनेछ ।
वृषः–
काममा असफलता मिल्न सक्छ । आलोचना बढ्नेछ । सुख,शान्तिमा कमी आउनेछ । व्यापार व्यवसायबाट उचित लाभ लिन सकिने छैन । खर्च बढ्नेछ ।
मिथुनः–
समय प्रतिकुल बन्दै छ काममा विलम्ब नगर्नु होला । व्यापार व्यवसयाबाट सामान्य लाभ हुनेछ । वेलुका पाखा खर्च एवं विवाद बढ्न सक्छ ।
कर्कटः–
कार्य लगनशिलता विस्तारै बढ्ने देखिन्छ । ऋण लगानी गर्दा विचार पु¥याउनु होला । आफन्तमा मनमुटाव बढ्नसक्छ । वेलुका पाखा केहि लाभ हुनेछ ।
सिंहः–
अरुको कुरामा समय बढि नफाल्नु होला । समयमा काम गर्न सकिएन भने आएको अवसर पनि गुम्नेछ । व्यापर व्यवसायबाट स्वल्प लाभ हुनेछ ।
कन्याः–
व्यापारमा सुधार आउन र काममा प्रगति हुन समय लाग्नेछ । व्यर्थका काममा धन लगानी हुनसक्छ सजग रहनु होला । अनावस्यक झन्झट आइलाग्न सक्छ ।
तुलाः–
प्रतिकुलता बढ्दै छ समयमा काम गर्नु होला । आर्थिक उन्नतिका सम्भावना क्षिण भएर जानेछन् । बाह्य कुरामा बढि चासो बढ्नेछ । साझपख खर्च बढ्ला ।
वृश्चिकः–
समयले साथ दिनेछ काम गर्न अल्छि नगर्नु होला । तपाईको कामबाट अरु पनि प्रभावित हुनेछन् । भाग्यले पनि साथ दिनेछ । व्यापारबाट आम्दानी बढ्नेछ ।
धनुः–
प्रतिकुलताबाट अनुकुलतातिर,व्ययबाट आयतिर,चिन्ताबाट खुशीतिर मन दौडिने छ । आर्थिक स्थिति त्यति अनुकुल नहुदा काममा विलम्ब भने हुनसक्छ ।
मकरः–
अन्योलमा परिनेछ । उपलब्धि विहिन काममा समय बढि लगानी हुनेछ । खानपान नमिल्दा स्वास्थ्यमा पनि समस्या आउन सक्छ । खर्चमा तिव्रता आउनेछ ।
कुम्भः–
समयमा कार्य सम्पदान गर्ने कोशिस गर्नु होला नत्र आएको अवसर पनि गुम्नेछ । स्वतन्त्र व्यापार व्यवसायबाट आय आर्जन बढ्नेछ । साँझपख काममा अवरोध आउनेछ ।
मिनः–
काममा बाह्य हस्तक्षेप बढ्न सक्छ । कुनै पनि काम गर्दा गोपनीयता अप्नाउनु होला । काम गरे अनुसारको लाभ हुनेछ । नयाँ कामको अवसर आउन सक्छ ।
श्रीसूर्य उत्तरायण शिशिर ऋतु,कीलकनाम संवत्सर,शाके १९३७,विक्रमसम्वत २०७२ साल माघ ९ गते शनिवार नेपाल सम्बत ११३६ पोहेलाथ्व,सन् २०१६ जनवरी २३ तारिक शुक्लपक्ष चतुर्दशी तिथि विहान ७ वजेर २७ मिनेटसम्म,पुनर्वसु नक्षत्र राती ८ वजेर २५ मिनेटसम्म, विष्कुम्भयोग राती १० वजेर ३३ मिनेटसम्म, बणिजकरण विहान ७ वजेर २७ मिनेटसम्म, आनन्दादियोग छत्र, सूर्य मकर राशीमा,चन्द्रमा अपरान्ह २ वजेर २१ मिनेटसम्म मिथुन उप्रान्त कर्कट राशीमा ।
मेषः–
कहि कतैबाट भ्रमको खेति हुनसक्छ सतर्क रहनु होला । विलम्ब नगरि समयमा निर्णय लिएर धैर्यतापूर्वक गरेका काम सफल हुनेछन् । लाभ पनि हुनेछ ।
वृषः–
काममा असफलता मिल्न सक्छ । आलोचना बढ्नेछ । सुख,शान्तिमा कमी आउनेछ । व्यापार व्यवसायबाट उचित लाभ लिन सकिने छैन । खर्च बढ्नेछ ।
मिथुनः–
समय प्रतिकुल बन्दै छ काममा विलम्ब नगर्नु होला । व्यापार व्यवसयाबाट सामान्य लाभ हुनेछ । वेलुका पाखा खर्च एवं विवाद बढ्न सक्छ ।
कर्कटः–
कार्य लगनशिलता विस्तारै बढ्ने देखिन्छ । ऋण लगानी गर्दा विचार पु¥याउनु होला । आफन्तमा मनमुटाव बढ्नसक्छ । वेलुका पाखा केहि लाभ हुनेछ ।
सिंहः–
अरुको कुरामा समय बढि नफाल्नु होला । समयमा काम गर्न सकिएन भने आएको अवसर पनि गुम्नेछ । व्यापर व्यवसायबाट स्वल्प लाभ हुनेछ ।
कन्याः–
व्यापारमा सुधार आउन र काममा प्रगति हुन समय लाग्नेछ । व्यर्थका काममा धन लगानी हुनसक्छ सजग रहनु होला । अनावस्यक झन्झट आइलाग्न सक्छ ।
तुलाः–
प्रतिकुलता बढ्दै छ समयमा काम गर्नु होला । आर्थिक उन्नतिका सम्भावना क्षिण भएर जानेछन् । बाह्य कुरामा बढि चासो बढ्नेछ । साझपख खर्च बढ्ला ।
वृश्चिकः–
समयले साथ दिनेछ काम गर्न अल्छि नगर्नु होला । तपाईको कामबाट अरु पनि प्रभावित हुनेछन् । भाग्यले पनि साथ दिनेछ । व्यापारबाट आम्दानी बढ्नेछ ।
धनुः–
प्रतिकुलताबाट अनुकुलतातिर,व्ययबाट आयतिर,चिन्ताबाट खुशीतिर मन दौडिने छ । आर्थिक स्थिति त्यति अनुकुल नहुदा काममा विलम्ब भने हुनसक्छ ।
मकरः–
अन्योलमा परिनेछ । उपलब्धि विहिन काममा समय बढि लगानी हुनेछ । खानपान नमिल्दा स्वास्थ्यमा पनि समस्या आउन सक्छ । खर्चमा तिव्रता आउनेछ ।
कुम्भः–
समयमा कार्य सम्पदान गर्ने कोशिस गर्नु होला नत्र आएको अवसर पनि गुम्नेछ । स्वतन्त्र व्यापार व्यवसायबाट आय आर्जन बढ्नेछ । साँझपख काममा अवरोध आउनेछ ।
मिनः–
काममा बाह्य हस्तक्षेप बढ्न सक्छ । कुनै पनि काम गर्दा गोपनीयता अप्नाउनु होला । काम गरे अनुसारको लाभ हुनेछ । नयाँ कामको अवसर आउन सक्छ ।
काठमाण्डु, ९ माघ– ६ वटा अन्तर्राष्ट्रिय खेलमा नेपाली टोलीमा अगुवाले ‘फिक्सिङ’ गरेर अरूलाई जिताएको पुष्टि भएको छ । सन् २००८ मा भएको मोरडेका कपमा अफगानिस्तानसँग २–२ को बराबरी खेलेर प्रत्येक खेलाडीले पाँच हजार अमेरिकन डलरका दरले पैसा लिएका थिए ।
त्यस्तै, सन् २०१० मा नयाँदिल्लीमा भएको साफ च्याम्पियनसिपमा तीन हजार ६१ डलर लिएका थिए । सन् २०११ मा फिलिपिन्समा भएको मैत्रीपूर्ण खेलमा पनि नेपाली टोलीका अगुवाहरूले प्रतिखेलाडी पाँच हजार डलरकै दरले पैसा लिएका थिए । जुन खेलमा पहिले नै तय भएअनुसार नै नेपाल ४–० ले पराजित भएको थियो । सन् २०१२ को नेहरू कपमा नेपालले क्यामरुमसँग ४–० गोल अन्तरले हार्नेगरी फिक्सिङ भएकोमा गोलकिपर रितेश थापा परिवर्तन भएपछि ५–० ले हारेको समेत अनुसन्धानमा खुलेको छ । गत वर्ष मात्र दक्षिण कोरियामा भएको एसियन गेमअन्तर्गतको २३ वर्षमुनिको फुटबल प्रतियोगितामा उनीहरूले प्रतिखेलाडी पाँच हजार डलरका दरले पैसा लिएको प्रहरी दाबी छ । kathmandutoday
त्यस्तै, सन् २०१० मा नयाँदिल्लीमा भएको साफ च्याम्पियनसिपमा तीन हजार ६१ डलर लिएका थिए । सन् २०११ मा फिलिपिन्समा भएको मैत्रीपूर्ण खेलमा पनि नेपाली टोलीका अगुवाहरूले प्रतिखेलाडी पाँच हजार डलरकै दरले पैसा लिएका थिए । जुन खेलमा पहिले नै तय भएअनुसार नै नेपाल ४–० ले पराजित भएको थियो । सन् २०१२ को नेहरू कपमा नेपालले क्यामरुमसँग ४–० गोल अन्तरले हार्नेगरी फिक्सिङ भएकोमा गोलकिपर रितेश थापा परिवर्तन भएपछि ५–० ले हारेको समेत अनुसन्धानमा खुलेको छ । गत वर्ष मात्र दक्षिण कोरियामा भएको एसियन गेमअन्तर्गतको २३ वर्षमुनिको फुटबल प्रतियोगितामा उनीहरूले प्रतिखेलाडी पाँच हजार डलरका दरले पैसा लिएको प्रहरी दाबी छ । kathmandutoday
माघ ९, २०७२- संविधान संशोधन विधेयकमाथि २ दिनसम्म भएको छलफलमार्फत सांसदहरूले मधेसी मोर्चाको माग सम्बोधन गर्ने प्रयास गरेका छन् । उनीहरूले विधेयकमा परेका संशोधनले असन्तुष्ट पक्षका एजेन्डा समेटिने भएकाले त्यसका लागि तयार रहन मोर्चालाई शुक्रबार आग्रहसमेत गरे ।
व्यवस्थापिका–संसदमा पेस भएको विधेयकमाथि दफावार छलफलमा कांग्रेसलगायतका सांसदहरूद्वारा दर्ता गराइएका संशोधन प्रस्ताव पारित गर्दा संविधान कार्यान्वयनमा सहज हुने तर्क उठाइएको थियो । विधेयकमाथि दफावार छलफल शुक्रबार सकिएको छ ।
शनिबार दिउँसो बस्ने संसद बैठकअघि प्रमुख दल र मोर्चाबीच सहमति जुटे परिमार्जनसहित संशोधन प्रस्ताव अघि बढ्नेछ । सहमति हुन नसके सरकारले पेस गरेको मूल विधेयकलाई निर्णयार्थ प्रस्तुत गरिने संसद् सचिवालयको तयारी छ ।
सभामुख ओनसरी घर्तीले दफावार छलफल सकिएकाले सांसदहरूले राखेका धारणाको जवाफ सरकारका तर्फबाट मन्त्रीले शनिबार दिने र मूल विधेयकबारे प्रक्रिया अघि बढ्ने जानकारी दिइन् ।
नयाँ संविधानको धारा ४२, ८४ र २८६ लाई संशोधन गर्न सरकारले अघि बढाएको मूल विधेयकमाथि कांग्रेस, एमाओवादीसहितका सांसदहरूले विभिन्न २४ वटा संशोधन प्रस्ताव दर्ता गराएका थिए ।
सरकारले ल्याएको संशोधन धारामा पहिलो समानुपातिक समावेशी सिद्धान्त, दोस्रो र तेस्रो निर्वाचन क्षेत्रसँग सम्बन्धित छन् । त्यसैमा केन्द्रित रही दफावार छलफल भएको थियो ।
सांसदहरूले तिनै विषयमा केन्द्रित भई थप संशोधन प्रस्तावहरू राखेका हुन् । सत्तारूढ एमाले, एमाओवादीसहितका दल मूल विधेयकलाई स्वीकृत गरी मोर्चालाई संविधान कार्यान्वयनमा ल्याउन तल्लीन छन् ।
प्रमुख विपक्षी कांग्रेस भने आफ्नै दलका केही सांसदहरूले विधेयकमा परिमार्जन गरी दर्ता गराएको प्रस्तावलाई अघि बढाई संविधान संशोधन हुनुपर्ने अडानमा छ । त्यसबारे प्रमुख दलहरूबीच सहमति जुटिनसकेकाले संविधान प्रक्रियाको टुंगो नलागेको हो ।
शुक्रबारको छलफलमा पनि सत्तापक्ष र विपक्षी कांग्रेसका सांसदहरूबीच मोर्चाका माग, त्यसलाई सम्बोधन गर्ने प्रक्रियाबारे २ थरी धारणा आए । कांग्रेसले आफ्ना पार्टीका सांसदहरू विमलेन्द्र निधि, मीनेन्द्र रिजाल, प्रकाशशरण महत, फरमुल्लाह मन्सुरलगायतले सरकारी विधेयकमा संशोधन ल्याई मोर्चालाई संविधानको मूलप्रवाहमा ल्याउन सकिने बताउँदै आएको छ ।
सदनमा बोल्दै कांग्रेसका आनन्द ढुंगानाले सरकारी विधेयकलाई परिमार्जित गरी पास गर्नुपर्ने सुझाव दिए । ‘मधेसका मागप्रति गम्भीर हुने हो भने सांसदहरूले राखेका प्रस्तावमा ध्यान पुगोस् । विधेयक परिमार्जन गरौं । संशोधन गरौं,’ ढुंगानाले भने । उनले यदि परिमार्जन गर्न सकिँदैन भने संसदले विशेष समितिमा पठाएर थप छलफल गर्नुपर्ने धारणासमेत राखे ।
एमालेका रवीन्द्र अधिकारीले संविधान कार्यान्वयनमा प्रमुख दलहरू एकै ठाउँमा बस्नुपर्नेमा जोड दिए । ‘जसरी संविधान जारी गर्न दलहरू एकजुट भए, कार्यान्वयनका लागि जुट्नुपर्छ । साना स्वार्थमा अल्झनु हुन्न,’ उनले विधेयक स्वीकृत गरी मोर्चालाई मूलप्रवाहमा ल्याई नाकाबन्दी हटाउनुपर्ने धारणा राखेका थिए ।
प्रमुख दलहरूमध्ये एमालेले संशोधन प्रस्ताव राखेको छैन । कांग्रेसले ६ र एमाओवादीले १० वटा प्रस्ताव ल्याएका छन् । नेमकिपा, राष्ट्रिय जनमोर्चा, स्वतन्त्रसहितले ती धारामा आ–आफ्ना एजेन्डासहित संशोधन प्रस्ताव ल्याएका छन् ।
कांग्रेसका निधिसहित ३२ सांसद, फरमुल्लाह मन्सुरसहित ३८ र रिजालसहित १० जना सांसदले छुट्टाछुट्टै संशोधन हालेका छन् । निधिसहितको प्रस्तावमा धारा ८४ र २८६ मा संशोधन हुनुपर्ने भनिएको छ ।
यसअघि विधेयकमा रहेको धारा ८४ को ‘जनसंख्या र भौगोलिक अनुकूलता तथा विशिष्टताका आधारमा’ भन्ने शब्दहरूको सट्टा उनीहरूले बेग्लै प्रस्ताव गरेका छन् ।
उनीहरूले प्रतिनिधिसभामा समान जनसंख्या र भौगोलिक अनुकूलता तथा विशिष्टताका आधारमा हुने प्रस्ताव गरेका छन् । मधेसमा जनसंख्या प्रतिशतका आधारमा कानुनमा व्यवस्था भएबमोजिम मिश्रित निर्वाचन प्रणाली हुने र प्रत्येक निर्वाचन क्षेत्रबाट एकजना रहने गरी पहिलो हुने निर्वाचित प्रणालीबमोजिम निर्वाचित हुने १६५ सदस्य हुनुपर्ने प्रस्तावमा छ ।
जनसंख्यालाई प्रतिनिधित्वको मुख्य आधार मानी जनसंख्या र सदस्य संख्याबीचको अनुपात यथासम्भव समान हुने गरी निर्धारण गरिने त्यसमा छ ।
कांग्रेसले जुन प्रस्तावमा सहमति हुन्छ त्यसैलाई अघि बढाउनका लागि निर्वाचन क्षेत्र निर्धारण गर्ने विषयमा दुई विकल्प राखेर संशोधन हालेको छ । कांग्रेसभित्रै तराई मधेसका सांसदहरू निधिको संयोजकत्वमा दर्ता भएको संशोधन प्रस्ताव अघि बढाउनु पर्ने पक्षमा छन् ।
नेता रिजालले धारा २८६ मै राखेको संशोधन प्रस्ताव बेग्लै छ । उनले जनसंख्यालाई मुख्य आधार र भूगोललाई प्रतिनिधित्वको सहायक आधार मानी प्रत्येक प्रदेशमा निर्वाचन क्षेत्र निर्धारण गरिने र प्रदेशभित्रका प्रत्येक जिल्लामा कम्तीमा एक निर्वाचन क्षेत्र हुने प्रस्ताव गरेका छन् ।
अर्का नेता प्रकाशशरण महतले पनि सोही धारामा संशोधन प्रस्ताव राखेका छन् । त्यसमा जनसंख्यालाई प्रतिनिधित्वको मूल आधार र भूगोलको विकटता र विशिष्टतालाई समेत आधार मानी निर्वाचन क्षेत्र यथासम्भव जनसंख्या र सदस्य संख्याबीच समान हुने गरी निर्धारण गरिने उल्लेख छ ।
यसरी निर्वाचन क्षेत्र निर्धारण गर्दा भौगोलिक रूपमा विकट र हिमाली जिल्लाहरूमा कम्तीमा एक/एक सिट सुनिश्चित हुने गरी बाँकी पहाड र तराई मधेसका जिल्लाहरूमा समान जनसंख्याका आधारमा निर्वाचन क्षेत्र कायम गर्ने उल्लेख छ । ‘तराईमा निर्वाचन क्षेत्र मिलाउँदा हिमाल र पहाडलाई अन्याय नहोस् भन्ने उद्देश्यले यो प्रस्ताव दर्ता गराएको हुँ,’ नेता महतले कान्तिपुरसँग भने ।
सांसद मन्सुरले भने धारा ४२ मा मात्र संशोधन प्रस्ताव राखेका छन् । त्यसमा समानुपातिक समावेशी सिद्धान्तका आधारमा राज्यको संरचनामा सहभागी हुने हक हुनुपर्ने प्रस्ताव छ ।
एमाओवादीका रामनारायण बिडारी, लालबहादुर गुरुङ, रूपा महर्जनसहित १० जनाले धारा ४२ मा एकैखालको संशोधन प्रस्ताव राखेका छन् । त्यसमा समानुपातिक समावेशी सिद्धान्तका आधारमा राज्यको निकाय र अंगमा सहभागिता हुने उल्लेख छ ।
त्यस्तै आदिवासी, अल्पसंख्यक, अपांगता भएका व्यक्ति, सीमान्तकृत, पिछडावर्ग, लैंगिक तथा यौनिक अल्पसंख्यक, युवा, किसान, श्रमिक, उत्पीडित वर्ग तथा आर्थिक रूपले विपन्न खस आर्यलाई समावेशी सिद्धान्तका आधारमा सहभागिता हुने उल्लेख छ ।
दफावार छलफलमा संशोधन प्रस्ताव दर्ता गराउनेसहित ४५ जना सांसद सहभागी भएका थिए ।
रंगेली घटनामा वादविवाद
मोरङको रंगेलीमा गोली चली ३ जनाको मृत्यु भएको घटनाबारे व्यवस्थापिका–संसदको शुक्रबारको बैठकमा सांसदहरूबीच चर्को वादविवाद भएको थियो ।
केहीले शान्तिपूर्ण कार्यक्रम गर्न रोक लगाई संविधानले दिएको अधिकार हनन् गरेको बताए । केहीले भने विरोध प्रदर्शनमा उत्रेका मोर्चाका कार्यकर्तामाथि सरकारले दमन गरेको भन्दै दोषीमाथि कारबाही हुनुपर्ने जिकिर गरेका थिए ।
सद्भावनाका सहअध्यक्ष लक्ष्मणलाल कर्णले निर्णायक वार्ता भनिएकै बेला रंगेलीमा गोली चलाएर सरकारले क्रूरता देखाएको आक्षेप लगाएका थिए । उनले सरकार वार्ताप्रति गम्भीर नभएको भन्दै मोर्चाको सदन बहिष्कार निरन्तर रहेको बताए । उनी बोलेलगत्तै मोर्चाका सांसदहरूले सदन बहिष्कार गरेका थिए ।
त्यसपछि विशेष समयमा बोल्दै कांग्रेस सांसद महेन्द्र यादवले वार्ता सकारात्मक भएकै बेला सरकारले गोली चलाएकोमा आपत्ति जनाएका थिए । ‘भीड नियन्त्रण गर्ने अरू उपाय पनि थिए । पानीको फोहोरा, लाठीको प्रयोग गर्न सकिन्थ्यो । गोली नै किन चलाइयो ?’ यादवले प्रश्न गरे ।
एमाले सांसद यज्ञराज सुनुवारले रंगेली घटनाप्रति दु:ख प्रकट गर्दै युवा संघको राजनीतिक कार्यक्रम असफल पार्न योजनाबद्ध प्रयास भएकाले त्यसबारे मोर्चाले जवाफ दिनुपर्ने बताए ।
‘रंगेलीको कार्यक्रम रोकिएन भने गौर, टीकापुर घटना दोहोर्याइन्छ भनी मोर्चाका कार्यकर्ताले प्रचार गरेको पाइयो । भाला, खुकुरी प्रयोग गरी कार्यक्रम भडाउन खोजिएको थियो,’
अघिल्लो दिनको घटनाबारे निष्पक्ष छानबिन हुनुपर्ने भन्दै सुनुवारले भने, ‘आन्दोलनका नाममा राष्ट्रघाती र जनघाती काम गर्ने अधिकार कसैलाई छैन ।’ekantipur
व्यवस्थापिका–संसदमा पेस भएको विधेयकमाथि दफावार छलफलमा कांग्रेसलगायतका सांसदहरूद्वारा दर्ता गराइएका संशोधन प्रस्ताव पारित गर्दा संविधान कार्यान्वयनमा सहज हुने तर्क उठाइएको थियो । विधेयकमाथि दफावार छलफल शुक्रबार सकिएको छ ।
शनिबार दिउँसो बस्ने संसद बैठकअघि प्रमुख दल र मोर्चाबीच सहमति जुटे परिमार्जनसहित संशोधन प्रस्ताव अघि बढ्नेछ । सहमति हुन नसके सरकारले पेस गरेको मूल विधेयकलाई निर्णयार्थ प्रस्तुत गरिने संसद् सचिवालयको तयारी छ ।
सभामुख ओनसरी घर्तीले दफावार छलफल सकिएकाले सांसदहरूले राखेका धारणाको जवाफ सरकारका तर्फबाट मन्त्रीले शनिबार दिने र मूल विधेयकबारे प्रक्रिया अघि बढ्ने जानकारी दिइन् ।
नयाँ संविधानको धारा ४२, ८४ र २८६ लाई संशोधन गर्न सरकारले अघि बढाएको मूल विधेयकमाथि कांग्रेस, एमाओवादीसहितका सांसदहरूले विभिन्न २४ वटा संशोधन प्रस्ताव दर्ता गराएका थिए ।
सरकारले ल्याएको संशोधन धारामा पहिलो समानुपातिक समावेशी सिद्धान्त, दोस्रो र तेस्रो निर्वाचन क्षेत्रसँग सम्बन्धित छन् । त्यसैमा केन्द्रित रही दफावार छलफल भएको थियो ।
सांसदहरूले तिनै विषयमा केन्द्रित भई थप संशोधन प्रस्तावहरू राखेका हुन् । सत्तारूढ एमाले, एमाओवादीसहितका दल मूल विधेयकलाई स्वीकृत गरी मोर्चालाई संविधान कार्यान्वयनमा ल्याउन तल्लीन छन् ।
प्रमुख विपक्षी कांग्रेस भने आफ्नै दलका केही सांसदहरूले विधेयकमा परिमार्जन गरी दर्ता गराएको प्रस्तावलाई अघि बढाई संविधान संशोधन हुनुपर्ने अडानमा छ । त्यसबारे प्रमुख दलहरूबीच सहमति जुटिनसकेकाले संविधान प्रक्रियाको टुंगो नलागेको हो ।
शुक्रबारको छलफलमा पनि सत्तापक्ष र विपक्षी कांग्रेसका सांसदहरूबीच मोर्चाका माग, त्यसलाई सम्बोधन गर्ने प्रक्रियाबारे २ थरी धारणा आए । कांग्रेसले आफ्ना पार्टीका सांसदहरू विमलेन्द्र निधि, मीनेन्द्र रिजाल, प्रकाशशरण महत, फरमुल्लाह मन्सुरलगायतले सरकारी विधेयकमा संशोधन ल्याई मोर्चालाई संविधानको मूलप्रवाहमा ल्याउन सकिने बताउँदै आएको छ ।
सदनमा बोल्दै कांग्रेसका आनन्द ढुंगानाले सरकारी विधेयकलाई परिमार्जित गरी पास गर्नुपर्ने सुझाव दिए । ‘मधेसका मागप्रति गम्भीर हुने हो भने सांसदहरूले राखेका प्रस्तावमा ध्यान पुगोस् । विधेयक परिमार्जन गरौं । संशोधन गरौं,’ ढुंगानाले भने । उनले यदि परिमार्जन गर्न सकिँदैन भने संसदले विशेष समितिमा पठाएर थप छलफल गर्नुपर्ने धारणासमेत राखे ।
एमालेका रवीन्द्र अधिकारीले संविधान कार्यान्वयनमा प्रमुख दलहरू एकै ठाउँमा बस्नुपर्नेमा जोड दिए । ‘जसरी संविधान जारी गर्न दलहरू एकजुट भए, कार्यान्वयनका लागि जुट्नुपर्छ । साना स्वार्थमा अल्झनु हुन्न,’ उनले विधेयक स्वीकृत गरी मोर्चालाई मूलप्रवाहमा ल्याई नाकाबन्दी हटाउनुपर्ने धारणा राखेका थिए ।
प्रमुख दलहरूमध्ये एमालेले संशोधन प्रस्ताव राखेको छैन । कांग्रेसले ६ र एमाओवादीले १० वटा प्रस्ताव ल्याएका छन् । नेमकिपा, राष्ट्रिय जनमोर्चा, स्वतन्त्रसहितले ती धारामा आ–आफ्ना एजेन्डासहित संशोधन प्रस्ताव ल्याएका छन् ।
कांग्रेसका निधिसहित ३२ सांसद, फरमुल्लाह मन्सुरसहित ३८ र रिजालसहित १० जना सांसदले छुट्टाछुट्टै संशोधन हालेका छन् । निधिसहितको प्रस्तावमा धारा ८४ र २८६ मा संशोधन हुनुपर्ने भनिएको छ ।
यसअघि विधेयकमा रहेको धारा ८४ को ‘जनसंख्या र भौगोलिक अनुकूलता तथा विशिष्टताका आधारमा’ भन्ने शब्दहरूको सट्टा उनीहरूले बेग्लै प्रस्ताव गरेका छन् ।
उनीहरूले प्रतिनिधिसभामा समान जनसंख्या र भौगोलिक अनुकूलता तथा विशिष्टताका आधारमा हुने प्रस्ताव गरेका छन् । मधेसमा जनसंख्या प्रतिशतका आधारमा कानुनमा व्यवस्था भएबमोजिम मिश्रित निर्वाचन प्रणाली हुने र प्रत्येक निर्वाचन क्षेत्रबाट एकजना रहने गरी पहिलो हुने निर्वाचित प्रणालीबमोजिम निर्वाचित हुने १६५ सदस्य हुनुपर्ने प्रस्तावमा छ ।
जनसंख्यालाई प्रतिनिधित्वको मुख्य आधार मानी जनसंख्या र सदस्य संख्याबीचको अनुपात यथासम्भव समान हुने गरी निर्धारण गरिने त्यसमा छ ।
कांग्रेसले जुन प्रस्तावमा सहमति हुन्छ त्यसैलाई अघि बढाउनका लागि निर्वाचन क्षेत्र निर्धारण गर्ने विषयमा दुई विकल्प राखेर संशोधन हालेको छ । कांग्रेसभित्रै तराई मधेसका सांसदहरू निधिको संयोजकत्वमा दर्ता भएको संशोधन प्रस्ताव अघि बढाउनु पर्ने पक्षमा छन् ।
नेता रिजालले धारा २८६ मै राखेको संशोधन प्रस्ताव बेग्लै छ । उनले जनसंख्यालाई मुख्य आधार र भूगोललाई प्रतिनिधित्वको सहायक आधार मानी प्रत्येक प्रदेशमा निर्वाचन क्षेत्र निर्धारण गरिने र प्रदेशभित्रका प्रत्येक जिल्लामा कम्तीमा एक निर्वाचन क्षेत्र हुने प्रस्ताव गरेका छन् ।
अर्का नेता प्रकाशशरण महतले पनि सोही धारामा संशोधन प्रस्ताव राखेका छन् । त्यसमा जनसंख्यालाई प्रतिनिधित्वको मूल आधार र भूगोलको विकटता र विशिष्टतालाई समेत आधार मानी निर्वाचन क्षेत्र यथासम्भव जनसंख्या र सदस्य संख्याबीच समान हुने गरी निर्धारण गरिने उल्लेख छ ।
यसरी निर्वाचन क्षेत्र निर्धारण गर्दा भौगोलिक रूपमा विकट र हिमाली जिल्लाहरूमा कम्तीमा एक/एक सिट सुनिश्चित हुने गरी बाँकी पहाड र तराई मधेसका जिल्लाहरूमा समान जनसंख्याका आधारमा निर्वाचन क्षेत्र कायम गर्ने उल्लेख छ । ‘तराईमा निर्वाचन क्षेत्र मिलाउँदा हिमाल र पहाडलाई अन्याय नहोस् भन्ने उद्देश्यले यो प्रस्ताव दर्ता गराएको हुँ,’ नेता महतले कान्तिपुरसँग भने ।
सांसद मन्सुरले भने धारा ४२ मा मात्र संशोधन प्रस्ताव राखेका छन् । त्यसमा समानुपातिक समावेशी सिद्धान्तका आधारमा राज्यको संरचनामा सहभागी हुने हक हुनुपर्ने प्रस्ताव छ ।
एमाओवादीका रामनारायण बिडारी, लालबहादुर गुरुङ, रूपा महर्जनसहित १० जनाले धारा ४२ मा एकैखालको संशोधन प्रस्ताव राखेका छन् । त्यसमा समानुपातिक समावेशी सिद्धान्तका आधारमा राज्यको निकाय र अंगमा सहभागिता हुने उल्लेख छ ।
त्यस्तै आदिवासी, अल्पसंख्यक, अपांगता भएका व्यक्ति, सीमान्तकृत, पिछडावर्ग, लैंगिक तथा यौनिक अल्पसंख्यक, युवा, किसान, श्रमिक, उत्पीडित वर्ग तथा आर्थिक रूपले विपन्न खस आर्यलाई समावेशी सिद्धान्तका आधारमा सहभागिता हुने उल्लेख छ ।
दफावार छलफलमा संशोधन प्रस्ताव दर्ता गराउनेसहित ४५ जना सांसद सहभागी भएका थिए ।
रंगेली घटनामा वादविवाद
मोरङको रंगेलीमा गोली चली ३ जनाको मृत्यु भएको घटनाबारे व्यवस्थापिका–संसदको शुक्रबारको बैठकमा सांसदहरूबीच चर्को वादविवाद भएको थियो ।
केहीले शान्तिपूर्ण कार्यक्रम गर्न रोक लगाई संविधानले दिएको अधिकार हनन् गरेको बताए । केहीले भने विरोध प्रदर्शनमा उत्रेका मोर्चाका कार्यकर्तामाथि सरकारले दमन गरेको भन्दै दोषीमाथि कारबाही हुनुपर्ने जिकिर गरेका थिए ।
सद्भावनाका सहअध्यक्ष लक्ष्मणलाल कर्णले निर्णायक वार्ता भनिएकै बेला रंगेलीमा गोली चलाएर सरकारले क्रूरता देखाएको आक्षेप लगाएका थिए । उनले सरकार वार्ताप्रति गम्भीर नभएको भन्दै मोर्चाको सदन बहिष्कार निरन्तर रहेको बताए । उनी बोलेलगत्तै मोर्चाका सांसदहरूले सदन बहिष्कार गरेका थिए ।
त्यसपछि विशेष समयमा बोल्दै कांग्रेस सांसद महेन्द्र यादवले वार्ता सकारात्मक भएकै बेला सरकारले गोली चलाएकोमा आपत्ति जनाएका थिए । ‘भीड नियन्त्रण गर्ने अरू उपाय पनि थिए । पानीको फोहोरा, लाठीको प्रयोग गर्न सकिन्थ्यो । गोली नै किन चलाइयो ?’ यादवले प्रश्न गरे ।
एमाले सांसद यज्ञराज सुनुवारले रंगेली घटनाप्रति दु:ख प्रकट गर्दै युवा संघको राजनीतिक कार्यक्रम असफल पार्न योजनाबद्ध प्रयास भएकाले त्यसबारे मोर्चाले जवाफ दिनुपर्ने बताए ।
‘रंगेलीको कार्यक्रम रोकिएन भने गौर, टीकापुर घटना दोहोर्याइन्छ भनी मोर्चाका कार्यकर्ताले प्रचार गरेको पाइयो । भाला, खुकुरी प्रयोग गरी कार्यक्रम भडाउन खोजिएको थियो,’
अघिल्लो दिनको घटनाबारे निष्पक्ष छानबिन हुनुपर्ने भन्दै सुनुवारले भने, ‘आन्दोलनका नाममा राष्ट्रघाती र जनघाती काम गर्ने अधिकार कसैलाई छैन ।’ekantipur
९ माघ, एजेन्सी।
अमेरिका दशककै ठुलो हिमआँधीको चपेटामा परेको खबर छ। शुरुवाती आँधीले अमेरिकाको पूर्वी सहरलाई प्रभावित पारेको छ। अत्याधिक हिउँ पर्नाले राजधानी वासिङ्गटन लगायतको जनजीवन प्रभावित भएको छ।
कतै सडकमा दुई फिटसम्म बरफ जमेको छ भने ६ हजार भन्दा बढी उडान रद्ध गरिएको अन्तराष्ट्रिय मिडिया बताउँछन्।
मिडिया रिपोर्ट अनुसार यो समय अमेरिकामा करिब ७३ किलिमोटर प्रतिघण्टाको हिमआधीँ जारी छ। आँधीको कारण अहिलेसम्म ८ व्यक्तिको ज्यान गएको खबर आएको छ। अमेरिकी मौसम विभागले केही इलाकामा तीन फिटसम्म हिउँ जमेको हुनसक्ने आशंका गरेको छ।
आँधीबाट करिब ५ करोड मानिस प्रभावित भएको प्रारम्भिक अनुमान गरिएको अन्तराष्ट्रिय मिडिया बताउँछन्। वाशिंगटनमा आधा शताब्दीकै ठुलो हिउँ जमेको बताइन्छ। वाशिंगटनमा सन् १९२२ मा दुइ दिन भित्र ७१ सेन्टिमिटर हिउँ परेको रेकर्ड छ।
अमेरिकाको टेनेसी, उत्तरी क्यालिफोर्निया, भर्जिनिया, उत्तरी क्यारोलिना, मेरील्याण्ड, पेनसेलभेनिया लगायतका राज्यमा आकस्मिक चेतावनी जारी गरिएको छ। स्कुल बन्द गरिएका छन् भने बस सेवा पूर्ण रुपमा सरकारले रोक लगाएको छ।
सामान आउन नसक्दा भर्जिनिया, मेरील्याण्डका अधिकांस सुपरमार्केटमा सामानको कमी भएको बताइन्छ। सीएनएनको अनुसार करिब १ लाख २० हजार घरमा विजुली सप्लाईमा असर परेको छ।nepaliheadlines
अमेरिका दशककै ठुलो हिमआँधीको चपेटामा परेको खबर छ। शुरुवाती आँधीले अमेरिकाको पूर्वी सहरलाई प्रभावित पारेको छ। अत्याधिक हिउँ पर्नाले राजधानी वासिङ्गटन लगायतको जनजीवन प्रभावित भएको छ।
कतै सडकमा दुई फिटसम्म बरफ जमेको छ भने ६ हजार भन्दा बढी उडान रद्ध गरिएको अन्तराष्ट्रिय मिडिया बताउँछन्।
मिडिया रिपोर्ट अनुसार यो समय अमेरिकामा करिब ७३ किलिमोटर प्रतिघण्टाको हिमआधीँ जारी छ। आँधीको कारण अहिलेसम्म ८ व्यक्तिको ज्यान गएको खबर आएको छ। अमेरिकी मौसम विभागले केही इलाकामा तीन फिटसम्म हिउँ जमेको हुनसक्ने आशंका गरेको छ।
आँधीबाट करिब ५ करोड मानिस प्रभावित भएको प्रारम्भिक अनुमान गरिएको अन्तराष्ट्रिय मिडिया बताउँछन्। वाशिंगटनमा आधा शताब्दीकै ठुलो हिउँ जमेको बताइन्छ। वाशिंगटनमा सन् १९२२ मा दुइ दिन भित्र ७१ सेन्टिमिटर हिउँ परेको रेकर्ड छ।
अमेरिकाको टेनेसी, उत्तरी क्यालिफोर्निया, भर्जिनिया, उत्तरी क्यारोलिना, मेरील्याण्ड, पेनसेलभेनिया लगायतका राज्यमा आकस्मिक चेतावनी जारी गरिएको छ। स्कुल बन्द गरिएका छन् भने बस सेवा पूर्ण रुपमा सरकारले रोक लगाएको छ।
सामान आउन नसक्दा भर्जिनिया, मेरील्याण्डका अधिकांस सुपरमार्केटमा सामानको कमी भएको बताइन्छ। सीएनएनको अनुसार करिब १ लाख २० हजार घरमा विजुली सप्लाईमा असर परेको छ।nepaliheadlines
शनिबार, ९ माघ
काठमाडौं । सरकारी स्वामित्वको नेपाल आयल निगम (एनओसी)ले उपभोक्तामाथि खुलेआम बह्मलुट मच्चाउँदै आएको पाइएको छ ।
एकपछि अर्को गरी दर्जनौ शीर्षकमा खर्च देखाउने र त्यसले पनि नपुगेर सीमावर्ती बजारमा भन्दा नेपाली बजारमा इन्धनको मूल्य सस्तो हुन नहुने भन्ने झुटो प्रचारबाजी गरेर निगम र त्यसको उच्च नेतृत्व वर्षौदेखि उपभोक्ता ठग्न तल्लिन देखिएको पाइएको छ ।
यसरी उपभोक्तामाथि बह्मलुट गरेर आर्जजन गरेको मुलाफालाइ निगमले ऋण तिर्ने नाममा बोनस बाड्ने र अन्य बिभिन्न कार्यमा खर्चिने गरेको तथ्य खुलेको हो ।
एनओसीको तथ्यांकअनुसार रक्सौलमा खरिद गर्ने प्रतिलिटर पेट्रोलको मूल्य ३९ रुपैयाँ ९४ पैसा, डिजेलको ३३ रुपैयाँ ५७ पैसा र मट्टितेलको ३८ रुपैयाँ ८४ पैसा, हवाई इन्धनको ३७ रुपैयाँ ९३ पैसा र एलपी ग्यासको प्रतिसिलिन्डर एक हजार ६३ रुपैयाँ पर्दछ ।
तर, निगमले उपभोक्ताबाट भने प्रतिलिटर पेट्रोलमा ९९ रुपैयाँ, डिजेल र मट्टितेलमा ७५ रुपैयाँ, हवाई इन्धन आन्तरिकतर्फ एक सय ६४ रुपैयाँ ८८ पैसा र एलपी ग्यास एक हजार चार सय रुपैयाँमा बिक्री गर्दै आएको छ ।
सो तथ्याङ अनुसार सनगमले खरिद गर्ने र बित्रिल गर्ने मुल्य बिच दोब्बर भन्दा पनि बढि रहेको देखिन्छ । आजको राजधानीमा समाचार छ
nepalsandesh
काठमाडौं । सरकारी स्वामित्वको नेपाल आयल निगम (एनओसी)ले उपभोक्तामाथि खुलेआम बह्मलुट मच्चाउँदै आएको पाइएको छ ।
एकपछि अर्को गरी दर्जनौ शीर्षकमा खर्च देखाउने र त्यसले पनि नपुगेर सीमावर्ती बजारमा भन्दा नेपाली बजारमा इन्धनको मूल्य सस्तो हुन नहुने भन्ने झुटो प्रचारबाजी गरेर निगम र त्यसको उच्च नेतृत्व वर्षौदेखि उपभोक्ता ठग्न तल्लिन देखिएको पाइएको छ ।
यसरी उपभोक्तामाथि बह्मलुट गरेर आर्जजन गरेको मुलाफालाइ निगमले ऋण तिर्ने नाममा बोनस बाड्ने र अन्य बिभिन्न कार्यमा खर्चिने गरेको तथ्य खुलेको हो ।
एनओसीको तथ्यांकअनुसार रक्सौलमा खरिद गर्ने प्रतिलिटर पेट्रोलको मूल्य ३९ रुपैयाँ ९४ पैसा, डिजेलको ३३ रुपैयाँ ५७ पैसा र मट्टितेलको ३८ रुपैयाँ ८४ पैसा, हवाई इन्धनको ३७ रुपैयाँ ९३ पैसा र एलपी ग्यासको प्रतिसिलिन्डर एक हजार ६३ रुपैयाँ पर्दछ ।
तर, निगमले उपभोक्ताबाट भने प्रतिलिटर पेट्रोलमा ९९ रुपैयाँ, डिजेल र मट्टितेलमा ७५ रुपैयाँ, हवाई इन्धन आन्तरिकतर्फ एक सय ६४ रुपैयाँ ८८ पैसा र एलपी ग्यास एक हजार चार सय रुपैयाँमा बिक्री गर्दै आएको छ ।
सो तथ्याङ अनुसार सनगमले खरिद गर्ने र बित्रिल गर्ने मुल्य बिच दोब्बर भन्दा पनि बढि रहेको देखिन्छ । आजको राजधानीमा समाचार छ
nepalsandesh
८ माघ, एजेन्सी।
भारतीय प्रधानमन्त्री नरेन्द्र मोदीले हालै जातीय विभेदका कारण आत्महत्या गरेका एकजना भारतीय विद्यार्थीप्रति भावपूर्ण श्रद्धान्जली अर्पण गरेका छन् ।
उनले भने– भारतले एक होनाहार छोरा गुमाएको छ, मेरो देशले रोहितलाई गुमाएको छ ।
हैदरावाद विश्वविद्यालयमा विद्यावारिधीका एकजना २६ वर्षीय विद्यार्थी रोहित बिमुलामाथि छुवाछुतको व्यवहार गरी सो विश्वविद्यालयले निष्काशन गरेपछि उनले आत्महत्या गरेका थिए ।
उनी दलित भएकै कारण हैदरावाद विश्वविद्यालयका कतिपय स्थानमा जानबाट रोक लगाएका कारण उनले गत आइतबार आत्महत्या गरेका हुन् ।
उनीसहितका पाँचजना विद्यार्थीलाई सो क्याम्पसले दलित भएकै कारण केही स्थानमा जान रोकेको थियो । बाँकी चार जनाको समर्थनमा हैदरावादमा व्यापक प्रदर्शन जारी छ ।
प्रधानमन्त्री मोदीले आत्महत्या गरेका विद्यार्थी रोहितप्रति श्रद्धाञ्जली अर्पण गर्दै यस्तो अपमान भारतका कुनै पनि छोराछोरीले खेप्नु नपरोस् भनेका हुन ।nepaliheadlines
भारतीय प्रधानमन्त्री नरेन्द्र मोदीले हालै जातीय विभेदका कारण आत्महत्या गरेका एकजना भारतीय विद्यार्थीप्रति भावपूर्ण श्रद्धान्जली अर्पण गरेका छन् ।
उनले भने– भारतले एक होनाहार छोरा गुमाएको छ, मेरो देशले रोहितलाई गुमाएको छ ।
हैदरावाद विश्वविद्यालयमा विद्यावारिधीका एकजना २६ वर्षीय विद्यार्थी रोहित बिमुलामाथि छुवाछुतको व्यवहार गरी सो विश्वविद्यालयले निष्काशन गरेपछि उनले आत्महत्या गरेका थिए ।
उनी दलित भएकै कारण हैदरावाद विश्वविद्यालयका कतिपय स्थानमा जानबाट रोक लगाएका कारण उनले गत आइतबार आत्महत्या गरेका हुन् ।
उनीसहितका पाँचजना विद्यार्थीलाई सो क्याम्पसले दलित भएकै कारण केही स्थानमा जान रोकेको थियो । बाँकी चार जनाको समर्थनमा हैदरावादमा व्यापक प्रदर्शन जारी छ ।
प्रधानमन्त्री मोदीले आत्महत्या गरेका विद्यार्थी रोहितप्रति श्रद्धाञ्जली अर्पण गर्दै यस्तो अपमान भारतका कुनै पनि छोराछोरीले खेप्नु नपरोस् भनेका हुन ।nepaliheadlines
वीरगन्ज–मोरङको रंगेलीमा बिहीबार भएको घटनाको विरोधमा मधेसी दलले आजदेखि वीरगन्जमा आन्दोलनलाई फेरि चर्काएका छन् । मधेसी दलका नेता कार्यकर्ताहरु वीरगन्जको चोक–चोकमा आज बिहानदेखि प्रदर्शनमा उत्रिएका छन् । संयुक्त लोकतान्त्रिक मधेसी मोर्चा, संघीय समावेशी मधेसी गठबन्धन, संघीय मधेसी मोर्चा र संघीय समावेशी मधेसी युवा गठबन्धनका नेता कार्यकर्ताहरुले वीरगन्जको विभिन्न चोकमा टायर बालेर सरकार र मुख्य तीन दलविरुद्ध नाराबाजी गरिरहेका छन् ।
आन्दोलनकारीहरुले वीरगन्जको घण्टाघर, माइस्थान, मुर्ली, पावरहाउस चोक, लक्ष्मणवा चोक लगायतका स्थानमा टायर बालेर प्रदर्शन गरेका हुन् । संघीय समावेशी मधेसी युवा गठबन्धनका नेता कार्यकर्ताहरुले वीरगन्जको घण्टाघर चोकमा आज बिहान प्रधानमन्त्री केपी ओलीको पुत्ला दहन गरेका छन् । आन्दोलनकारी दलका नेता कार्यकर्ताहरुको प्रदर्शनका कारण वीरगन्ज बजार आज बिहानैदेखि बन्द भएको छ । यस्तै प्रदर्शनकारीहरुले वीरगन्जमा आज सार्वजनिक यातायातका सवारी साधनहरु र स्कुल बससमेत चल्न दिएका छैनन् ।
बन्दको अवज्ञा गरेको भन्दै आन्दोलनकारीहरुले वीरगन्जको घण्टाघर चोकमा सशस्त्र प्रहरीका एसपी भिम बहादुर थापा चढेको ना १ झ १५३० नम्बरको गाडीमा तोडफोड गर्नुका साथै बा १० च २३८४ नम्बरको गाडीमा पनि तोडफोड गरेका छन् । आन्दोलनकारीहरुले घण्टाघर चोकमा रहेको नेपाल दूर सन्चार कार्यालयमा पनि तोडफोड गर्नुका साथै दुई वटा क्याबिनेटमा आगजनी गरेका छन् । आन्दोलनकारीहरुको तोडफोड र आगजनीबाट दूरसञ्चार कार्यालयमा ५० लाखको क्षति भएको कार्यालयका निमित्त प्रमुख गिरिराज सुबेदीले बताए । क्याबिनेटमा आगजनी गरिएका कारण सात सय टेलिफोन लाइनको सेवा पनि अवरुद्ध भएको सुबेदीले जानकारी दिए । आन्दोलनकारीहरुले दूरसन्चार कार्यालयमा ढुङगामुढा गर्ने क्रममा प्रहरीले रोक्न खोज्दा दुवै पक्षबिच झडप पनि भएको छ ।
प्रहरीमाथि ढुंगामुढा गरेको आरोपमा प्रहरीले दुई जना प्रदर्शनकारीलाई नियन्त्रणमा लिएको छ । यस्तै बाराको कलैयामा पनि मधेसी दलका कार्यकर्ताहरुले आज बिहानैदेखि प्रदर्शन गरेका छन् । उनीहरुले कलैयामा बजार बन्द गराउनुका साथै सार्वजनिक यातायातका सवारी सधान पनि चल्न दिएका छैनन् । आन्दोलनकारीहरुले कलैयामा आज बिहान दुई वटा मोटरसाइकलमा आगजनी पनि गरेका छन् । तेल ओसारेको भन्दै मधेसी दलका कार्यकर्ताहरुले कलैयाको बाल मन्दिर नजिकबाट लु १ प ९५७० र ना १० प २८२५ नम्बरको मोटरसाइकल नियन्त्रणमा लिएर भरत चोकमा लगी आगजनी गरेका हुन् ।
मोटरसाइकलमा आगजनी गर्ने क्रममा प्रहरीले हस्तक्षेप गर्दा आन्दोलनकारी र प्रहरीबिच कलैयाको भरत चोकमा झडप पनि भएको थियो । मधेसी दलका कार्यकर्ताहरुले बाराको मटिअर्वा, बबुआइन, बरियापरपुर, पिपराडी, जितपुर, परवानीपुर लगायतका स्थनामा पनि बिहानै देखि टायर बालेर प्रदर्शन गरेका छन् । सीमाङ्कन र संविधान प्रति असन्तुष्ट मधेसवादी दलले आन्दोलन थालेको आज एक सय ६१ दिन पुगेको छ । यस्तै वीरगन्ज रक्सौल नाकामा मधेसी दलको नाकाबन्दी आज एक सय २१ औं दिन पनि जारी रहेको छ ।
मधेसी दलहरुले गत असोज ७ गतेदेखि वीरगन्ज रक्सौल नाकाको मितेरी पुलमा धर्ना दिएर नाका ठप्प पार्दै आएका छन् । मधेसी दलका नेता कार्यकर्ता नाकाबन्दी गर्न धर्नामा बसेका कारण चार महिना देखि रक्सौलबाट कुनै पनि मालवाहक सवारी साधन वीरगन्ज छिर्न सकेको छैन ।
ratopati भिडियो हेर्न तलको बाकस थिच्नुहोस
आन्दोलनकारीहरुले वीरगन्जको घण्टाघर, माइस्थान, मुर्ली, पावरहाउस चोक, लक्ष्मणवा चोक लगायतका स्थानमा टायर बालेर प्रदर्शन गरेका हुन् । संघीय समावेशी मधेसी युवा गठबन्धनका नेता कार्यकर्ताहरुले वीरगन्जको घण्टाघर चोकमा आज बिहान प्रधानमन्त्री केपी ओलीको पुत्ला दहन गरेका छन् । आन्दोलनकारी दलका नेता कार्यकर्ताहरुको प्रदर्शनका कारण वीरगन्ज बजार आज बिहानैदेखि बन्द भएको छ । यस्तै प्रदर्शनकारीहरुले वीरगन्जमा आज सार्वजनिक यातायातका सवारी साधनहरु र स्कुल बससमेत चल्न दिएका छैनन् ।
बन्दको अवज्ञा गरेको भन्दै आन्दोलनकारीहरुले वीरगन्जको घण्टाघर चोकमा सशस्त्र प्रहरीका एसपी भिम बहादुर थापा चढेको ना १ झ १५३० नम्बरको गाडीमा तोडफोड गर्नुका साथै बा १० च २३८४ नम्बरको गाडीमा पनि तोडफोड गरेका छन् । आन्दोलनकारीहरुले घण्टाघर चोकमा रहेको नेपाल दूर सन्चार कार्यालयमा पनि तोडफोड गर्नुका साथै दुई वटा क्याबिनेटमा आगजनी गरेका छन् । आन्दोलनकारीहरुको तोडफोड र आगजनीबाट दूरसञ्चार कार्यालयमा ५० लाखको क्षति भएको कार्यालयका निमित्त प्रमुख गिरिराज सुबेदीले बताए । क्याबिनेटमा आगजनी गरिएका कारण सात सय टेलिफोन लाइनको सेवा पनि अवरुद्ध भएको सुबेदीले जानकारी दिए । आन्दोलनकारीहरुले दूरसन्चार कार्यालयमा ढुङगामुढा गर्ने क्रममा प्रहरीले रोक्न खोज्दा दुवै पक्षबिच झडप पनि भएको छ ।
प्रहरीमाथि ढुंगामुढा गरेको आरोपमा प्रहरीले दुई जना प्रदर्शनकारीलाई नियन्त्रणमा लिएको छ । यस्तै बाराको कलैयामा पनि मधेसी दलका कार्यकर्ताहरुले आज बिहानैदेखि प्रदर्शन गरेका छन् । उनीहरुले कलैयामा बजार बन्द गराउनुका साथै सार्वजनिक यातायातका सवारी सधान पनि चल्न दिएका छैनन् । आन्दोलनकारीहरुले कलैयामा आज बिहान दुई वटा मोटरसाइकलमा आगजनी पनि गरेका छन् । तेल ओसारेको भन्दै मधेसी दलका कार्यकर्ताहरुले कलैयाको बाल मन्दिर नजिकबाट लु १ प ९५७० र ना १० प २८२५ नम्बरको मोटरसाइकल नियन्त्रणमा लिएर भरत चोकमा लगी आगजनी गरेका हुन् ।
मोटरसाइकलमा आगजनी गर्ने क्रममा प्रहरीले हस्तक्षेप गर्दा आन्दोलनकारी र प्रहरीबिच कलैयाको भरत चोकमा झडप पनि भएको थियो । मधेसी दलका कार्यकर्ताहरुले बाराको मटिअर्वा, बबुआइन, बरियापरपुर, पिपराडी, जितपुर, परवानीपुर लगायतका स्थनामा पनि बिहानै देखि टायर बालेर प्रदर्शन गरेका छन् । सीमाङ्कन र संविधान प्रति असन्तुष्ट मधेसवादी दलले आन्दोलन थालेको आज एक सय ६१ दिन पुगेको छ । यस्तै वीरगन्ज रक्सौल नाकामा मधेसी दलको नाकाबन्दी आज एक सय २१ औं दिन पनि जारी रहेको छ ।
मधेसी दलहरुले गत असोज ७ गतेदेखि वीरगन्ज रक्सौल नाकाको मितेरी पुलमा धर्ना दिएर नाका ठप्प पार्दै आएका छन् । मधेसी दलका नेता कार्यकर्ता नाकाबन्दी गर्न धर्नामा बसेका कारण चार महिना देखि रक्सौलबाट कुनै पनि मालवाहक सवारी साधन वीरगन्ज छिर्न सकेको छैन ।
ratopati भिडियो हेर्न तलको बाकस थिच्नुहोस
गोल नेपाल
नेपाली राष्ट्रिय फुटवल टिमका प्रत्येक खेलाडीले ७-७ लाख पुरस्कार पाउने भएका छन्। बंगलादेशमा भएको बंगबन्धु गोल्ड कप फुटवलको उपाधि जितेसँगै अखिल नेपाल फुटवल संघ एन्फाले सात र राखेपले २-२लाख दिने घोषणा गरेका छन् ।
एन्फाले प्रशिक्षक बालगोपाल महर्जन र उपेन्द्रमानसिंहलाई पनि जनही ५-५ लाख दिने बताएको छ । दुई चिकित्सकले पनि ५ लाख पाउनेछन् । एन्फाले त्रिभुवन विमानस्थलमा नै खेलाडीको भब्य स्वागत गर्ने भएको छ।
बहराइनलाई पराजित गरि उपाधि चुमेपछि उपप्रधानमन्त्री कमल थापा र उनका भाई गणेश थापाले पनि राष्ट्रिय फुटवल टिमका खेलाडीहरुलाई बधाइ दिएका छन् ।setopati भिडियो हेर्न तलको बाकस थिच्नुहोस
नेपाली राष्ट्रिय फुटवल टिमका प्रत्येक खेलाडीले ७-७ लाख पुरस्कार पाउने भएका छन्। बंगलादेशमा भएको बंगबन्धु गोल्ड कप फुटवलको उपाधि जितेसँगै अखिल नेपाल फुटवल संघ एन्फाले सात र राखेपले २-२लाख दिने घोषणा गरेका छन् ।
एन्फाले प्रशिक्षक बालगोपाल महर्जन र उपेन्द्रमानसिंहलाई पनि जनही ५-५ लाख दिने बताएको छ । दुई चिकित्सकले पनि ५ लाख पाउनेछन् । एन्फाले त्रिभुवन विमानस्थलमा नै खेलाडीको भब्य स्वागत गर्ने भएको छ।
बहराइनलाई पराजित गरि उपाधि चुमेपछि उपप्रधानमन्त्री कमल थापा र उनका भाई गणेश थापाले पनि राष्ट्रिय फुटवल टिमका खेलाडीहरुलाई बधाइ दिएका छन् ।setopati भिडियो हेर्न तलको बाकस थिच्नुहोस
काठमाडौं, ८ माघ । २३ वर्षपछि अन्तर्राष्ट्रिय फुटबल प्रतियोगिताको उपाधि जितेको नेपाली राष्ट्रिय फुटबल टिमका दुई खेलाडीले किर्तिमान कायम गरेका छन् ।
नेपालका स्ट्राइकर नवयुग श्रेष्ठ र विमल घर्तीमगरले बंगलादेशमा सम्पन्न अन्तर्राष्ट्रियस्तरको बङ्गबन्धु गोल्डकप फुटबलमा किर्तिमान कायम गरेका हुन् ।
बङ्गबन्धु गोल्डकपमा नवयुग उत्कृष्ट खेलाडी घोषित भएका छन् । उनी प्रतियोगिताको मोस्ट भ्यालुएवल प्लेयर घोषित भए । साथै उनी टप स्कोरर समेत बनेका छन् ।
सेमिफाइनलमा माल्दिभ्सविरुद्ध तीन गोल गर्दै हृयाट्रिक गरेका नवयुगले फाइनलमा समेत एक गोल गरेका थिए । प्रतियागितामा उनले कुल चार गोल गर्न सफल भए ।
यसैगरी नेपालका स्ट्राइकर विमल घर्ती मगर म्यान अफ दि फाइनल घोषित भए । फाइनलमा बहराइनविरुद्ध उनले चार मिनेटमै पहिलो गोल गरेका थिए । प्रतियोगिताभरी उनले कुल दुई गोल गर्न सफल भए ।
dainiknepal
नेपालका स्ट्राइकर नवयुग श्रेष्ठ र विमल घर्तीमगरले बंगलादेशमा सम्पन्न अन्तर्राष्ट्रियस्तरको बङ्गबन्धु गोल्डकप फुटबलमा किर्तिमान कायम गरेका हुन् ।
बङ्गबन्धु गोल्डकपमा नवयुग उत्कृष्ट खेलाडी घोषित भएका छन् । उनी प्रतियोगिताको मोस्ट भ्यालुएवल प्लेयर घोषित भए । साथै उनी टप स्कोरर समेत बनेका छन् ।
सेमिफाइनलमा माल्दिभ्सविरुद्ध तीन गोल गर्दै हृयाट्रिक गरेका नवयुगले फाइनलमा समेत एक गोल गरेका थिए । प्रतियागितामा उनले कुल चार गोल गर्न सफल भए ।
यसैगरी नेपालका स्ट्राइकर विमल घर्ती मगर म्यान अफ दि फाइनल घोषित भए । फाइनलमा बहराइनविरुद्ध उनले चार मिनेटमै पहिलो गोल गरेका थिए । प्रतियोगिताभरी उनले कुल दुई गोल गर्न सफल भए ।
dainiknepal
शुक्रबार, ८ माघ
काठमाडौं । भारतले लगातार चार महिनादेखि नाकाबन्दी गरिरहेका बेला पाकिस्तानी राष्ट्रपतिले नेपाल समक्ष नयाँ प्रस्ताव पेश गरेका छन् ।
पाकिस्तानका राष्ट्रपति ममनून हुसेनले नेपालको आर्थिक बिकासकालागि योगदान गर्न आफुहरु तयार रहेको सन्देश पठाएको डेली टाइम्सले जनाएको छ ।
राष्ट्रपति हुसेनले नेपालका लागि नयाँ पाकिस्तानी राजदूत मजहर जावेदमार्फत दुई देश बीचमा आर्थिक सम्बन्ध बलियो बनाउनुपर्ने सन्देश पठाएका हुन् ।
नेपाल र पााकिस्तानको आर्थिक सम्वन्ध मजबुत बनाउन नयाँ क्षेत्रहरुको खोजी गरिनुपर्ने भन्दै उनले आपसि सम्बन्धलाई नयाँ ढंगबाट हेर्नपनि आफुहरु तयार रहेको उल्लेख गरेका छन् । साथै टेक्सटाइल र गार्मेन्ट क्षेत्रको विकासमा दुई देश एक भएर लाग्नुपर्ने उल्लेख गरेका छन् ।
उनले सन्देशमा पाकिस्तान टेक्निकल असिस्टेन्स प्रोग्राम (पीटीएपी) र स्पेसल असिस्टेन्स प्रोग्राम फर साउथ एसिया लाई सदुपयोग गरिनुपर्नेमा पनि जोड दिएको जनाइएको छ । पाकिस्तानले भारतसँगको सम्बन्ध बिग्रीएका बेलामा नेपालमा खेल्न चाहेको भन्दै भारतीय मिडियाले यो विषयको विरोध गरेका छन् ।
nepalsandesh
काठमाडौं । भारतले लगातार चार महिनादेखि नाकाबन्दी गरिरहेका बेला पाकिस्तानी राष्ट्रपतिले नेपाल समक्ष नयाँ प्रस्ताव पेश गरेका छन् ।
पाकिस्तानका राष्ट्रपति ममनून हुसेनले नेपालको आर्थिक बिकासकालागि योगदान गर्न आफुहरु तयार रहेको सन्देश पठाएको डेली टाइम्सले जनाएको छ ।
राष्ट्रपति हुसेनले नेपालका लागि नयाँ पाकिस्तानी राजदूत मजहर जावेदमार्फत दुई देश बीचमा आर्थिक सम्बन्ध बलियो बनाउनुपर्ने सन्देश पठाएका हुन् ।
नेपाल र पााकिस्तानको आर्थिक सम्वन्ध मजबुत बनाउन नयाँ क्षेत्रहरुको खोजी गरिनुपर्ने भन्दै उनले आपसि सम्बन्धलाई नयाँ ढंगबाट हेर्नपनि आफुहरु तयार रहेको उल्लेख गरेका छन् । साथै टेक्सटाइल र गार्मेन्ट क्षेत्रको विकासमा दुई देश एक भएर लाग्नुपर्ने उल्लेख गरेका छन् ।
उनले सन्देशमा पाकिस्तान टेक्निकल असिस्टेन्स प्रोग्राम (पीटीएपी) र स्पेसल असिस्टेन्स प्रोग्राम फर साउथ एसिया लाई सदुपयोग गरिनुपर्नेमा पनि जोड दिएको जनाइएको छ । पाकिस्तानले भारतसँगको सम्बन्ध बिग्रीएका बेलामा नेपालमा खेल्न चाहेको भन्दै भारतीय मिडियाले यो विषयको विरोध गरेका छन् ।
nepalsandesh
शुक्रबार, ८ माघ
काठमाडौं । ग्यास उद्योग महासंघका अध्यक्ष शिवप्रसाद घिमिरेले आधा सिलिण्डर ग्यास वितरण गर्दा लागत बढेको र उपभोक्तालाई पनि असहज भएकोले पुरा सिलिण्डर वितरणको अनुमति दिन सरकारलाई लिखित आग्रह गरिसकेको जानकारी दिदै सरकारले वास्ता नगरे दुई तीन दिनभित्र पुरै सिलिण्डर वितरण गर्ने बताए ।
उनले भने,‘ पछिल्लो दुई–तीन सातामा मागको ४० प्रतिसत ग्यास आयात भएको छ । आधा सिलिण्डर ग्यास वितरण गर्दा ढुवानी, उत्पादन खर्च बढेको छ । सरकारले त्यो बढेको खर्च दिने हो भने मात्रै हुन्छ नभए हामी पुरा सिलिण्डर वितरण गर्न थाल्छौ । हामीले आन्तरिक रुपमा निर्णय गरिसकेका छौ ।’
घिमिरेले माग र आपूर्तिवीचको खाडल ठूलो हुँदा गलत मान्छेले फाईदा उठाउने सम्भावना बढेको भन्दै यसलाई नियन्त्रण गर्न सरकार निरिह बनेको र उपभोक्ताहरु पनि सचेत नभएको गुनासो गरे ।
कम ग्यास आएको भन्ने गुनासोमा उनले प्रत्येक डिलरले तराजु राख्नु पर्ने र उपभोक्ताले पनि तौलेर मात्र लिने बानी बसाए त्यसको समस्या हुने दावी गरे ।
उपभोक्ता हित संरक्षण मञ्चका महासचिव बाबुराम हुमागाईले सरकार आफैले बजारमा विकृत ल्याउने र कालाबजारीलाई साथ दिईरहेको भन्दै सरकारले जे उपलब्ध छ त्यसको न्यायोचित वितरण गर्नु पर्ने धारणा राखे । उनले नियमनकारी निकाय असक्षम हुँदा मुलुकमा कालोबजारी बढेको भन्दै अहिलेको अवस्थामा राज्य संयन्त्र नै असफल भएको दावी गरे ।
nepalsandesh
काठमाडौं । ग्यास उद्योग महासंघका अध्यक्ष शिवप्रसाद घिमिरेले आधा सिलिण्डर ग्यास वितरण गर्दा लागत बढेको र उपभोक्तालाई पनि असहज भएकोले पुरा सिलिण्डर वितरणको अनुमति दिन सरकारलाई लिखित आग्रह गरिसकेको जानकारी दिदै सरकारले वास्ता नगरे दुई तीन दिनभित्र पुरै सिलिण्डर वितरण गर्ने बताए ।
उनले भने,‘ पछिल्लो दुई–तीन सातामा मागको ४० प्रतिसत ग्यास आयात भएको छ । आधा सिलिण्डर ग्यास वितरण गर्दा ढुवानी, उत्पादन खर्च बढेको छ । सरकारले त्यो बढेको खर्च दिने हो भने मात्रै हुन्छ नभए हामी पुरा सिलिण्डर वितरण गर्न थाल्छौ । हामीले आन्तरिक रुपमा निर्णय गरिसकेका छौ ।’
घिमिरेले माग र आपूर्तिवीचको खाडल ठूलो हुँदा गलत मान्छेले फाईदा उठाउने सम्भावना बढेको भन्दै यसलाई नियन्त्रण गर्न सरकार निरिह बनेको र उपभोक्ताहरु पनि सचेत नभएको गुनासो गरे ।
कम ग्यास आएको भन्ने गुनासोमा उनले प्रत्येक डिलरले तराजु राख्नु पर्ने र उपभोक्ताले पनि तौलेर मात्र लिने बानी बसाए त्यसको समस्या हुने दावी गरे ।
उपभोक्ता हित संरक्षण मञ्चका महासचिव बाबुराम हुमागाईले सरकार आफैले बजारमा विकृत ल्याउने र कालाबजारीलाई साथ दिईरहेको भन्दै सरकारले जे उपलब्ध छ त्यसको न्यायोचित वितरण गर्नु पर्ने धारणा राखे । उनले नियमनकारी निकाय असक्षम हुँदा मुलुकमा कालोबजारी बढेको भन्दै अहिलेको अवस्थामा राज्य संयन्त्र नै असफल भएको दावी गरे ।
nepalsandesh
शुक्रबार, ८ माघ
जापान।जापानी प्रधानमन्त्री सिन्जु आवेले राष्ट्रिय र अन्तराष्ट्रिय चुनौतीहरुलाई सामना गर्न तयार रहेको बताएका छन्।शुक्रवार प्रधानमन्त्री आवेले पछिल्लो समय उत्तर कोरियाको आणविक रणनीति लगायतका विषयहरुलाई विश्वका सात प्रजातान्त्रिक मुलुकहरु संग मिलेर सामना गर्ने बताएका छन्।
वर्तमान समयका कठिनाईहरु र त्यसलाई सामना गर्ने रणनीति बनाउनको लागि जापानमा अन्तराष्ट्रिय सम्मेलन आयोजना हुन लागेको हो।जापानमा काम गर्ने पार्ट टाईम र फुल टाईम कामदारहरुको लागि बारबार कामको लागि बराबर पैसा भुक्तानी गर्ने नीति अबलम्बन गरिने आवेले बताए।
प्रधानमन्त्री आवेले जापन सरकारले यो नीति केहि समयमा लागू गर्ने र त्यो नीति जापान र जापान बाहिरका सबै कामदारहरुको निम्ति लागू हुने जानकारी दिएका छन्। भविष्यमा विश्वको आर्थिक क्षेत्रमा देखिन सक्ने समस्याहरुलाई निवारण गर्ने उदेश्यले आवेले सो नीति लागू गर्न लागेको बताएका छन्।
सिन्जु आवेले विश्वको अर्थतन्त्र ,आतंकवाद विरुद्दको लडाई र गरिवीको समस्या र एशिया प्याशिफिक क्षेत्रको वर्तमान अवस्था नै अन्तराष्ट्रिय सम्मेलनको मुख्य एजेण्डा हुने बताएका छन्। मे २६ देखि २७ मा आयोजना हुन लागेको सो अन्तराष्ट्रिय सम्मेलनमा आवेले विभिन्न राष्ट्रका प्रमुखहरु संग वार्ता हुने बताईएको छ।
nepalsandesh
जापान।जापानी प्रधानमन्त्री सिन्जु आवेले राष्ट्रिय र अन्तराष्ट्रिय चुनौतीहरुलाई सामना गर्न तयार रहेको बताएका छन्।शुक्रवार प्रधानमन्त्री आवेले पछिल्लो समय उत्तर कोरियाको आणविक रणनीति लगायतका विषयहरुलाई विश्वका सात प्रजातान्त्रिक मुलुकहरु संग मिलेर सामना गर्ने बताएका छन्।
वर्तमान समयका कठिनाईहरु र त्यसलाई सामना गर्ने रणनीति बनाउनको लागि जापानमा अन्तराष्ट्रिय सम्मेलन आयोजना हुन लागेको हो।जापानमा काम गर्ने पार्ट टाईम र फुल टाईम कामदारहरुको लागि बारबार कामको लागि बराबर पैसा भुक्तानी गर्ने नीति अबलम्बन गरिने आवेले बताए।
प्रधानमन्त्री आवेले जापन सरकारले यो नीति केहि समयमा लागू गर्ने र त्यो नीति जापान र जापान बाहिरका सबै कामदारहरुको निम्ति लागू हुने जानकारी दिएका छन्। भविष्यमा विश्वको आर्थिक क्षेत्रमा देखिन सक्ने समस्याहरुलाई निवारण गर्ने उदेश्यले आवेले सो नीति लागू गर्न लागेको बताएका छन्।
सिन्जु आवेले विश्वको अर्थतन्त्र ,आतंकवाद विरुद्दको लडाई र गरिवीको समस्या र एशिया प्याशिफिक क्षेत्रको वर्तमान अवस्था नै अन्तराष्ट्रिय सम्मेलनको मुख्य एजेण्डा हुने बताएका छन्। मे २६ देखि २७ मा आयोजना हुन लागेको सो अन्तराष्ट्रिय सम्मेलनमा आवेले विभिन्न राष्ट्रका प्रमुखहरु संग वार्ता हुने बताईएको छ।
nepalsandesh
शुक्रबार, ८ माघ
काठमाडौ । नेपाल आयल निगमका प्रवक्ता मुकुन्द प्रसाद घिमिरेले आगामि एक साताभित्र पेट्रोल र डिजेलको सहज वितरण हुने दावी गरेका छन ।
रिपोर्टर्स क्लब नेपालले शुक्रवार आयोजना गरेको साक्षात्कारमा उनले देश भरीका आयाल निगमका डिपोहरुलाई काठमाडौ तेल पठाउन निर्देशन दिईसकेको जानकारी दिदै त्यहाँबाट आएपछि सबै पेट्रोल पम्पबाट निश्चित परिणाममा सहज रुपमा वितरण गर्ने बताए ।
क्लबका अध्यक्ष ऋषि धमलाको सभापतित्वमा भएको साक्षात्कारमा प्रवक्ता घिमिरेले भने,‘ बाहिरका डिपोहरुलाई काठमाडौ तेल पठाउन निर्देशन दिईसकेका छौ । विराटनगरबाट तेल हिडिपनि सकेको छ । तीन लाख लिटर पेट्रोल र ५ लाख लिसातदिन भित्र पेट्रोल र डिजल सहज हुने आयल निगमको दाबी टर डिजल सबै पम्पबाट केही दिनमै वितरण गर्छौ । आागामि सातादेखि सहज हुन्छ ।’
उनले भारतीय आयल निगमले तत्काल ग्यासको लोडिङ्ग बढाउन नसक्ने जवाफ दिएकोले तत्काल ग्यास सहज नहुने भन्दै नयाँ निर्णय नहुन्जेलसम्म ७ दशमलब १ किलोकै सिलिण्डर वितरण गरिने जानकारी दिए ।
घिमिरेले भने,‘ दिनको ५५ बुलेट ग्यास आवश्यक पर्नेमा अहिले १५ बुलेट भन्दा बढी लोड दिएको छैन । त्यो भन्दा बढी दिन नसक्ने आईओसीले तउँदै आएको छ । त्यसैले ग्यास वितरणमा तत्काल सुधार आउँदैन ।’
उनले ग्यास ब्यवसायीहरुले पुरा सिलिण्डर विक्री गर्न लागेको भन्ने जिज्ञासामा तत्काल आयात नबढेको र ७ दशमलब १ किलोको सिलिण्डर वितरण नगर्ने निर्णय नभईसकेकोले तत्काल १४ दशमलब २ किलोको सिलिण्डर विक्री नहुने स्पष्ट पारे ।
पेट्रोलियम पदार्थको मुल्य समायोजन सम्बन्धमा घिमिरेले डलरको मुल्य बढेको, भारतीय आयल निगमले दिएको पछिल्लो मुल्य र सीमा क्षेत्रको मुल्यको आधारमा मुल्य घटाईएको भन्दै अहिले पनि भारतीय सीमा क्षेत्रको मुल्य भन्दा नेपालमै सस्तो भएको तर्क गरे ।
बाहिर समाचारमा आए जस्तो निगमले कर्मचारीलाई वितरण नगर्ने स्पष्ट पार्दै उनले भने, ‘निगमको बोनस नियमावली अनुसार ब्यालेन्स सिट बनाउन बोनस राखिएको हो । बोनसको रकम नराखे ब्यालेन्स सिट विग्रन्छ । यसअघि नै निगमको सञ्चालक समितिले सञ्चित रहेको १२ अर्ब ६४ करोड ऋण भुक्तानी नहुन्जेल बोनस नबाढ्ने निर्णय गरेकोले अहिले पनि बोनस बाढ्दैनौ ।’
घिमिरले मन्त्री स्तरीय निर्णयबाट एक पटकको लागि वितरण गर्न अनुमाति दिनु भनेकोले विराट आयलले आयात गरेको पेट्रोलियम पदार्थ केही पेट्रोल पम्पबाट वितरण गर्न अनुमति दिएको समेत स्पष्ट पारे ।
nepalsandesh
एजेन्सी : स्मार्टफोनको वाईफाईलाई घरबाट बाहिर निस्कने बित्तिकै बन्द गर्न भुल्नु हुँदैन । यदि बाहिर जाँदा वाईफाई अन नै छाड्नु भयो भने तपाईंको मोबाइलको ब्याट्रीमाथि अनावाश्यक दबाब पर्नेछ ।
अहिले पनि देशका सबै सहरका सार्वजनिक स्थानमा वाईफाई उपलब्ध हुन सकेको छैन । जसले गर्दा तपाईं हरेक स्थानमा वाईफाई कनेक्सन खोज्दा पनि पाउन सक्नुहुन्न ।
यदि तपाईं अफिस या वाईफाई कनेक्टिभिटी भएको स्थानमा पुग्नु भयो भने मोबाइलको वाईपाई अन गर्न सक्नुहुन्छ ।
हरसमय मोबाइलमा वाईफाई अन गरिराख्नु भनेको ब्याट्री लाइफ घटाउनु हो । आवश्यक परेको स्थानमा मात्रै वाईफाई अन गरेर चलाउने बानी बसाउनुभयो भने तपाईंको मोबाइलो आयु पनि बढ्नेछ ।
वाईफाईका कारण ब्याट्रीमा हुने अनावाश्यक दबाब थेग्नका लागि अहिले वाईफाई सेभर एप्लिकेसन्स बनाइएको छ ।
यसले तपाईं आफूले गर्नुपर्ने काम आफैं गरिदिन्छ । यदि तपाईं घरबाट बाहिर निस्कँदा मोबाइलको वाईफाई बन्द गर्न भुल्नु भयो भने अब चिन्ता लिनुपर्दैन । तपाईंको मोबाइल वाईाफाई नेटवर्कसँग नजोडिएको अवस्थामा वाईफाई सेभर एप्लिकसेन्सले आफैं अफ गरिदिन्छ ।
यो एपले वाईफाई नेट्वर्क हेरेर काम गर्छ । यदि नेट्वर्क एकस्तर भन्दा पनि कम्जोर भयो भने यसले स्मार्टफोनबाट कनेक्टिभिटी बन्द गरिदिन्छ ।
किन कि कम्जोर नेट्वर्कको वाईफाई कनेक्ट हुने क्रममा स्मार्टफोनको ब्याट्रीमा धेरै दबाब पर्न जान्छ ।
जब तपाईंले एप डाउनलोड गर्नका लागि सेटिङ मिलाउँदै हुनुहुन्छ भने त्यो बेला तपाईंसँग वाईफाई कनेक्ट गर्नका लागि कयौं विकल्प हुन्छन् ।
यदि तपाईंको स्मार्टफोन लक भएको छ भने त्यो बेला प्रयोगमा हुन्न, त्यो बेला तपाईंसँग कनेक्टिभिटी बन्द गर्ने पनि विकल्प हुनेछ । यदि तपाईं केही समयपछि स्मार्टफोनको वाईफाई बन्द गर्न चाहनुहुन्छ भने यो एपमार्फत त्यसो गर्न पनि सम्भव छ ।
annapurnapost
अहिले पनि देशका सबै सहरका सार्वजनिक स्थानमा वाईफाई उपलब्ध हुन सकेको छैन । जसले गर्दा तपाईं हरेक स्थानमा वाईफाई कनेक्सन खोज्दा पनि पाउन सक्नुहुन्न ।
यदि तपाईं अफिस या वाईफाई कनेक्टिभिटी भएको स्थानमा पुग्नु भयो भने मोबाइलको वाईपाई अन गर्न सक्नुहुन्छ ।
हरसमय मोबाइलमा वाईफाई अन गरिराख्नु भनेको ब्याट्री लाइफ घटाउनु हो । आवश्यक परेको स्थानमा मात्रै वाईफाई अन गरेर चलाउने बानी बसाउनुभयो भने तपाईंको मोबाइलो आयु पनि बढ्नेछ ।
वाईफाईका कारण ब्याट्रीमा हुने अनावाश्यक दबाब थेग्नका लागि अहिले वाईफाई सेभर एप्लिकेसन्स बनाइएको छ ।
यसले तपाईं आफूले गर्नुपर्ने काम आफैं गरिदिन्छ । यदि तपाईं घरबाट बाहिर निस्कँदा मोबाइलको वाईफाई बन्द गर्न भुल्नु भयो भने अब चिन्ता लिनुपर्दैन । तपाईंको मोबाइल वाईाफाई नेटवर्कसँग नजोडिएको अवस्थामा वाईफाई सेभर एप्लिकसेन्सले आफैं अफ गरिदिन्छ ।
यो एपले वाईफाई नेट्वर्क हेरेर काम गर्छ । यदि नेट्वर्क एकस्तर भन्दा पनि कम्जोर भयो भने यसले स्मार्टफोनबाट कनेक्टिभिटी बन्द गरिदिन्छ ।
किन कि कम्जोर नेट्वर्कको वाईफाई कनेक्ट हुने क्रममा स्मार्टफोनको ब्याट्रीमा धेरै दबाब पर्न जान्छ ।
जब तपाईंले एप डाउनलोड गर्नका लागि सेटिङ मिलाउँदै हुनुहुन्छ भने त्यो बेला तपाईंसँग वाईफाई कनेक्ट गर्नका लागि कयौं विकल्प हुन्छन् ।
यदि तपाईंको स्मार्टफोन लक भएको छ भने त्यो बेला प्रयोगमा हुन्न, त्यो बेला तपाईंसँग कनेक्टिभिटी बन्द गर्ने पनि विकल्प हुनेछ । यदि तपाईं केही समयपछि स्मार्टफोनको वाईफाई बन्द गर्न चाहनुहुन्छ भने यो एपमार्फत त्यसो गर्न पनि सम्भव छ ।
annapurnapost
शुक्रबार, ८ माघ
सप्तरी । सद्भावना पार्टीका राष्ट्रिय अध्यक्ष राजेन्द्र महतोले मधेसमा जारी शान्तिपूर्ण आन्दोलन असफल भए देश हिंसातर्फ उन्मुख हुनसक्ने बताएका छन् ।
सप्तरीको राजविराजस्थित पार्टी कार्यालयमा आयोजित कार्यकर्ता भेटघाटका क्रममा उनले मधेस आन्दोलन राष्ट्रिय एकता र अखण्डता मजबुत गर्ने आन्दोलन भएकाले तत्काल माग सम्बोधन हुनुपर्नेमा जोड दिए ।
नेता महतोले तीन ठूला दल नेपाली काँग्रेस, नेकपा (एमाले) र एकीकृत नेकपा (माओवादी) ले अब पनि मधेसी जनताको भावनालाई बेवास्ता गरे देशमा ठूलो दुर्घटना हुने जिकिर गरे ।
मधेसमा जारी पाँच महिना लामो आन्दोलनको माग सम्बोधन भएन भने देशमा कुनै ठूलो दुर्घटना भए त्यसको जिम्मेवार सरकार र ठूला दलहरुले लिनुपर्ने उनको भनाइ थियो ।
साथै उनले वार्ताको नाममा सरकारले आन्दोलनलाई कमजोर पार्ने षड्यन्त्रमा लागेको र अब संयुक्त लोकतान्त्रिक मधेसी मोर्चाले आन्दोलनलाई थप सशक्त बनाउने दाबी गरे ।
पार्टीका जिल्ला अध्यक्ष सुनिल झाको अध्यक्षतामा कार्यक्रम सम्पन भएको थियो ।
nepalsandesh
सप्तरी । सद्भावना पार्टीका राष्ट्रिय अध्यक्ष राजेन्द्र महतोले मधेसमा जारी शान्तिपूर्ण आन्दोलन असफल भए देश हिंसातर्फ उन्मुख हुनसक्ने बताएका छन् ।
सप्तरीको राजविराजस्थित पार्टी कार्यालयमा आयोजित कार्यकर्ता भेटघाटका क्रममा उनले मधेस आन्दोलन राष्ट्रिय एकता र अखण्डता मजबुत गर्ने आन्दोलन भएकाले तत्काल माग सम्बोधन हुनुपर्नेमा जोड दिए ।
नेता महतोले तीन ठूला दल नेपाली काँग्रेस, नेकपा (एमाले) र एकीकृत नेकपा (माओवादी) ले अब पनि मधेसी जनताको भावनालाई बेवास्ता गरे देशमा ठूलो दुर्घटना हुने जिकिर गरे ।
मधेसमा जारी पाँच महिना लामो आन्दोलनको माग सम्बोधन भएन भने देशमा कुनै ठूलो दुर्घटना भए त्यसको जिम्मेवार सरकार र ठूला दलहरुले लिनुपर्ने उनको भनाइ थियो ।
साथै उनले वार्ताको नाममा सरकारले आन्दोलनलाई कमजोर पार्ने षड्यन्त्रमा लागेको र अब संयुक्त लोकतान्त्रिक मधेसी मोर्चाले आन्दोलनलाई थप सशक्त बनाउने दाबी गरे ।
पार्टीका जिल्ला अध्यक्ष सुनिल झाको अध्यक्षतामा कार्यक्रम सम्पन भएको थियो ।
nepalsandesh